Het zakenleven is genadenloos: het is puur uit
op het verkrijgen van winst. Goed, dat is altijd zo geweest en dat is
geen schandaal zoals de vroegere marxisten immer beweerden alleen is er
een verschil in bedrijfspolitiek of persoonlijke instelling. Een
caféhouder die schuimvolle pilsjes tapt verdient geld als water, nee
schuim en een concern dat slechts de bestlopende producten wil verkopen
keert hoge dividenden uit.
Albert Heijn is zo een keihard bedrijf. Hoe vaak het al niet is
voorgekomen dat een product lang in de schappen ligt om opeens te
constateren met spijt dat het verdwenen is en wel na informatie bij de
balie voorgoed. Dan knarsetand je wel even! Over de geraffineerde
psychologie van de plaatsing der producten kan ik ook wel wat zeggen al
is het maar dat ik trucjes en kneepjes door scherpzinnige observatie in
De Bijenkorf heb geleerd. Dit even terzijde.
Een zo'n product is citroengrasthee als ook heumingbos. Ik ben er geen
uitgesproken liefhebber van maar heb het wel in huis. En dan opeens is
het op, voorgoed. Moet ik nu nog de stad in om winkels te zoeken waar ze
dit wel verkopen? Daar ben ik toch wel wat te gemakszuchtig voor
geworden.
En toch blijf je komen bij die relatief dure winkel want het vlees en de
vleeswaren zijn voortreffelijk, als ook de kazen. Neem nu eens Super de
Boer, ik zag sappige gesneden roastbeef in de reclame en thuis blijkt
dat de tweede laag bruin verdroogd is van een oud stuk vlees. Ik was
woedend en zwoer daar geen vleeswaren meer te kopen.
Je komt terug daar waar je gewend bent. Dat geldt voor een
drankgelegenheid voor mij meer in vroeger tijd, voor familie, vrienden
& kennissen als ook een winkel. Eigenlijk ben je verslaafd aan de
winkel...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten