Antoine (ligt lekker in de mond zo een naam)
heeft naar zijn zeggen de praktische homoseksualiteit
afgezworen en wel na een lang overwegingsproces. Ik wil hem best geloven maar
in de psychiatrie bestaat het woord sublimatie om met dezelfde energie
iets andersoortig te verrichten.
Ik heb Bodar meermaals van nabij meegemaakt: in een
Latijnse kerstavondmis in de (protestants) Engelse kerk aan het Begijnhof in
1996, in de Vereniging voort Latijnse Liturgie (ben ik geen lid meer van) en
gezien dat hij heel intens de mis kan opdragen. Aan zijn religiositeit twijfel
ik dus niet (heb ik eenmaal wel eens geschreven t.a.v. een ander). Bodar
schreef al over Liturgie als Kunst in een Jubileumboek Nova et Vetera (1992).
Kan ik vanavond voor je scannen.
Ig
Bodar werd najaar 1958 verwijderd omdat hij eerder droomde dan attent
was. Ten onrechte wordt geschreven op het Ig gezeten te hebben maar dat is dan
een jaar of iets langer.
Bodars aantrekkingskracht
Bodar trekt vrouwen aan (Duits: pfaffengeil),
wellicht vanwege zijn aardige voorkomen en zijn prachtige stem. Een aristocratisch
voorkomende vrouw van de Krijtberg heeft eind 90er wekelijkse missen
georganiseerd in een betonnen kerkgebouw aan de prinses Irenelaan, voor …
liefhebbers van Bodar! Eens liep Bodar gewoon weg omdat het koor niet om aan te
horen was… En weg waren de missen daar, op zich had de organisatrice ook een
andere priester kunnen uitnodigen, het is toch een existerende
geloofsgemeenschap, maar nee, het was voorbij. Zo bewijst dit dat de gelovigen,
sla me dood als de meesten geen wyf zijn, eerder kwamen voor de Bodar dan voor
de heilige Mis.
In de Krijtberg zag ik vaak een vroom jong vrouwtje die
zonder kosten de was voor hem doet, hij woont ergens aan de Kerkstraat als
wereldheer. Als dank krijgt zij jaarlijks een etentje. Jammer dat dat vrouwtje
niet vlot met mannen omgaat, laat staan voor een leuk gesprek. Maar zulke wyven
waren er meer ad locum.
Maar Bodar is ook querulanterig.
Hij liep weg, zie hiervoor.
Was hulppriester in de Krijtberg (eigenlijk een
Jezuïetenkerk) in elk geval vóór 1997. Op de pastorie kwam hij erachter dat een
studentenpriester een vriendje had en ‘n ander een dochter. Toen Bodar, alweer
met conflict, vertrok, onthulde hij deze buitenechtelijke affaires en het
schandaal was geboren. Nou, die studentenpastor heb ik met foto gezien in Folia
en een echte homokop had hij wel, dacht ik toen al. Beiden moesten weg uit de
orde.
Hij werd benoemd tot plebaan aan de Sint-Janskathedraal
te Den Bosch. Hier hield hij het ook niet lang uit en hij liep weg omdat
het koor en anderen op gelijke hoogte stonden als de celebrerende priester.
Zijn wetenschap
Hij studeerde kunstgeschiedenis aan de UvA en promoveerde
op een proefschrift over Jolles, een nationaalsocialistische cultuurfilosoof.
Ik heb daarin uitvoerig gelezen. Gaf een lezing in de UB 1995. Bodar schrijft opvallenderwijs in gewone taal,
geen larderen met wetenschappelijke terminologie.
Na het falen in Den Bosch ging Bodar naar Rome om ten
tweeden male te promoveren, naar mij werd verteld. Maar daarvan heb ik nimmer
iets gelezen. Dat kan best op dat Nederlandse instituut in Rome, met een
archief en bibliotheek.
Media
Als menig journalist iets wil weten is Bodar snel
gevonden. Deze kan overal wel iets over zeggen, echt een specialisme heeft hij
niet. Zo was het ooit met de historicus prof Maarten van Rossem, geb. 1943, die
altijd gevraagd werd maar ooit uit de gratie raakte.
Ik
Hoe ik dan tegen die man aankijk? Zoals vaak ik
met mensen doe, jij bent homo, de ander Jood en wat niet meer. Geheel
onbevangen kan ik niet meer tegen iemand aankijken laat staan opzien. Dat
iemand homo of Jood is staat spontaan voorop bij mij.
Zo heb ik met spontaneïteit wat uit mijn herinnering
opgeschreven zonder raadpleging van informatie op het Internet.
Zoeken of ik meer Bodariana in huis heb is geen doen, ik
archiveer deze maanden, maak back-ups en schilder mijn huis ook nog.
(Geschreven 2011)
