Lilian van de Schoor in haar Snoephuisje

Wat een imposante presentatie van een vrouw: fors lichaam, lange armen en benen, prachtige neus en krachtige borsten. Een zakmes in haar achterzak.

Gezin

Ik zie haar op 30 november 1981 in haar typisch oude klokgevel-huisje aan de Overtoom. Een vermoeden had ik haar te zien gluren staand achter de gordijnen of ik al ben gearriveerd. Eenmaal naderbij ontdek je haar tatoeëringen, alle met een verhaal. Rechts een zwaluw en links een vlinder. De curieuze is een cirkel met daarin aan de linkerrand een rode halve maan en in het midden een pentagram. De explicatie is de symboliek van zoon, moeder en dochter.

Onder haar borsten loopt een aangetrokken band, de reden is dat zij zich daarbij beter voelt maar het kan ook dienen als push-up in het voor-siliconen tijdperk. Ook om haar rechter bovenarm is een band. De broekriem heeft als gesp een hoefijzer naar beneden.

De godsvruchtige nonnen hadden -zo ik ooit las bij de 19e eeuwse katholieke propagandist J.J. von Görres - knelbanden om de borst, dijbeen of bovenarm, met toestemming van de bisschop die ook nog notariële actie liet opmaken wil de vrouw nog eens zalig verklaard worden. Ook in het boeddhisme komt zelfkwelling voor. Het doel is het aardse lijden te ondergaan en door gebed of meditatie tot extase te geraken. Hoe gemakkelijk maken zich het niet gebruikers van psychedelische middelen!

Ik overhandig haar als geschenk een Bain Velours van de niet meer bestaande Belgische cosmeticafabriek Bercot. Ze aanvaardt zonder dankzegging.

Zij komt van de omgeving Heemskerk-Beverwijk en is uit een gezin van drie broers. Haar vader zou binnenhuisarchitect zijn met een door hard zakendoen opgebouwd vermogen. Zo een leven zint haar geenszins, ze haat het! Haar ex-man zou bij Radio Scheveningen werken. Het kan zijn dat deze persoonsgegevens wat te hoog zijn opgegeven. Maar ik heb geen reden van twijfel dat zij 30 is en twee kinderen heeft. Wie als 16-jarige de deur uitgaat wordt vroeg volwassen; ik heb ze in cafe's gesproken toen ik nog bij mijn moeder woonde. Ze zou dit (of was het een ander) pand gekraakt hebben, nou ja, het is bezit van haar vader.

Maar vervolgens spreekt zij alleen over zichzelf. En dat is veel! Dat compliment van mijn mooie stem heb ik vaker gehoord, mijn mooie handen komt ook nog. Dat ze gesteriliseerd is moge de vertrouwelijke sfeer tekenen.

Het interieur van de kleine woonkamer is rommelig, veel spullen als een luchtdrukbuks liggen op de grond. Een geweer hoort in een wapenkast of aan de muur, denk ik zo. Een zwijgzame hond geboortig in Marokko. Hoe je die hier door de douane krijgt is mij een raadsel.

Het ligbad is in de keuken en de zolder is omgebouwd tot een slaapkamer met een blauw plafond vol sterretjes.

Een opmerking doet vermoeden een hallucinatorische ervaring te zijn, afkomstig van een psychische ziekte of van harddrug. Nu echter heeft ze een soft gebruikt waardoor haar handen wat koud voelen.