Medio 80er had ik er een gewoonte van gemaakt in de zomermaanden cafe's in Amsterdam binnen te lopen alwaar ik niet eerder geweest ben. Zo ook in Amstelvaart, café slijterij, aan de Ceintuurbaan 257. Dit is vlak naast het fraaie huis met de kabouters (1880). Ik wist de naam van de valse nicht uit café Mulder die aldaar vaste bezoeker geweest is, deze woonde immers niet veraf, maar jammerde dat de zaal zo achteruit is gegaan... Onjuist, zijn gedrag te midden van anderen is zo zot zodat hij eerder de zaak uitgekeken is!
Al ras zat ik naast een kleine dikke man die zijn benen wijd gespreid had, wat een ruimte van drie barkrukken inneemt. Toen hij die twee opvouwde kon ik eerst zitten. Hij had een personeelsfeestje gehad en bekloeg zich geen Macon geschonken gekregen te hebben. Zo een chique wijn van een werkgever? Toch ondenkbaar. Interessant was dat hij de balance of power van de Engelse politiek begreep en hij altijd de gewonnen party oversloeg teneinde deze niet te machtig te laten worden.
Meer bezoek is niet mogelijk daar de zaak ligt ver buiten mijn route.
Dan ging ik verder naar mijn vaste stek; een forse wandeling onder het avondrood.
zaterdag 6 april 2019
Rolff (van der Lof)
Mevrouw Rolff, zo wij haar kenden, is geboren in 1899 en vierde haar 100e jaar in 2009 in het Menno Simons restaurant. Zij woonde echter in het woon- en zorgcentrum in Buitenveldert, a/d Kalfjeslaan. Doch dineren ging ze zowat elke dag in het restaurant Menno Simons waarvan ik haar ken. Behalve op de feestdagen. Ze had een vast tafeltje, werd gebracht en gehaald door een speciale taxi à €1.
Ik kon goed met haar opschieten en heb vaak een babbel met haar gehad. Als ik met de bezem wat gruis van de vloer veegde ging ik dreigend op haar tafeltje af en trok ze haar beentjes veiligheidshalve op.
Eigenlijk heette ze Maria Fredrika van der Lof en was weduwe sedert 1984. Zij en haar man (*1898) bezaten ter Rolff Ruiterhuis, sportzaak en maatkleding, aan de Vijzelstraat 15-17 hs t/o de Munttoren. Een klassieke zaak met een vast publiek. Ooit kocht ik er een jeans maar na twee maanden bleken er twee gaatjes in de komen, wellicht van het prijskaartje in de etalage. Een soort bedrog maar niet zo erg.
Ze had wel geld, vandaar excursie elke dag. Haar financiën werden beheerd door haar zoon Frits H.J. (*1933) die helaas omstreeks 2007 overleed. Dat is de tragiek van oud worden: je ziet al je familie, vrienden en kennissen verscheiden worden. De geldzaken werden overgenomen door zoons vriend die daarom allemaal handtekeningen moest vragen voor de bankregeling.
Rolff Ruiterhuis is ooit verkocht. De nieuwe eigenaar bleek het niet meer zo goed te kunnen redden en deed zijn beklag bij haar zoon. Goedhartig betaalde deze een gedeelte van de verkoopsprijs terug! De run was er gewoon uit.
Mevrouw Rolff genoot elke dag van haar zitplaats met uitzicht op de tuin. Ze was gewoon enthousiast. Slim van haar zo een uitstapje te maken, maar met geld bereik je meer.
Altijd dronk ze een wijn bij het eten. Maar tweemaal viel ze om en werd de GGD geroepen. Voortaan dronk ze alleen nog maar een frisdrank die niet gekoeld mocht zijn. Ik verwarmde die onder mijn arm.
Zij vierde haar 99e verjaardag, waarvan twee foto's. Haar moeder Maria F. Wiggemansen moet ook honderd zijn geworden. Mevr. Rolffs honderdste is ook gevierd; ze had een prachtige coiffure. Hiervan heb ik echter geen foto.
 |
| Mevrouw Rolff en de hulpkok Abdoel |
Ik kon goed met haar opschieten en heb vaak een babbel met haar gehad. Als ik met de bezem wat gruis van de vloer veegde ging ik dreigend op haar tafeltje af en trok ze haar beentjes veiligheidshalve op.
Eigenlijk heette ze Maria Fredrika van der Lof en was weduwe sedert 1984. Zij en haar man (*1898) bezaten ter Rolff Ruiterhuis, sportzaak en maatkleding, aan de Vijzelstraat 15-17 hs t/o de Munttoren. Een klassieke zaak met een vast publiek. Ooit kocht ik er een jeans maar na twee maanden bleken er twee gaatjes in de komen, wellicht van het prijskaartje in de etalage. Een soort bedrog maar niet zo erg.
Ze had wel geld, vandaar excursie elke dag. Haar financiën werden beheerd door haar zoon Frits H.J. (*1933) die helaas omstreeks 2007 overleed. Dat is de tragiek van oud worden: je ziet al je familie, vrienden en kennissen verscheiden worden. De geldzaken werden overgenomen door zoons vriend die daarom allemaal handtekeningen moest vragen voor de bankregeling.
Rolff Ruiterhuis is ooit verkocht. De nieuwe eigenaar bleek het niet meer zo goed te kunnen redden en deed zijn beklag bij haar zoon. Goedhartig betaalde deze een gedeelte van de verkoopsprijs terug! De run was er gewoon uit.
Mevrouw Rolff genoot elke dag van haar zitplaats met uitzicht op de tuin. Ze was gewoon enthousiast. Slim van haar zo een uitstapje te maken, maar met geld bereik je meer.
Altijd dronk ze een wijn bij het eten. Maar tweemaal viel ze om en werd de GGD geroepen. Voortaan dronk ze alleen nog maar een frisdrank die niet gekoeld mocht zijn. Ik verwarmde die onder mijn arm.
 |
| Mevrouw Rolff 99 jaar 7-7-2008 |
Zij vierde haar 99e verjaardag, waarvan twee foto's. Haar moeder Maria F. Wiggemansen moet ook honderd zijn geworden. Mevr. Rolffs honderdste is ook gevierd; ze had een prachtige coiffure. Hiervan heb ik echter geen foto.
 | |
| Jos Heitmann en Natasja van Praag 2-1-2007 |
 |
| Gerard Das en de chef kok Leo (al 25 jaar) |
Abonneren op:
Posts (Atom)