Dus...
had ik mij van de reünie van het (voormalig) St.-Ignatiuscollege te Amsterdam (Adobe/PDF Document) (nu alleen Gymnasium) veel voorgesteld en werk verricht oude
klasgenoten te stimuleren te komen. Maar dit is niet geschied. Ik gis
naar de reden(en).
Ten eerste is het klassieke historische gebouw als in IX 1995 niet aan
de orde voor samenkomst. Die plek betreden na zoveel jaren heeft iets
heiligs, de knappe leraren die daar rondliepen, het strenge gezag dat
vanuit alle hoeken straalt.
Tweedens waren er natuurlijkerwijs geen leraren meer en indien wel zijn ze niet gekomen.
En als derde was de nieuwe locatie van het enorme betonnen glasgebouw aan de Jan van Eijckstraat 47 niet aantrekkelijk om uren in te vertoeven.
De organisatie door de reüniewebsite heeft een commercieel tintje.
Al vroeg aanwezig bij de Obrechtkerk spreek ik uitvoerig met prof Ben Tervoort. De kerk loopt in een halfuur stampvol. De Pens, te weten Beyersbergen van Henegouwen geeft ver armstrekkend Tervoort (ex-Jezuïet) een hand, drie of vier rijen vooraan zijn gereserveerd voor prominente gasten, meestal leraren. Er gaat een ontzag van aanwezigen uit de octogenaire autoriteit Wim Slijpen te zien, de oprichter van Contardo Ferrini. Verder een oudste leerling van eindexamen 1924. Henny A. M. Bresser filmt bezoekers, meestal vooraan gezeten. Pater A. Wiewel overlegt druk lopend.
De heilige mis met communie volgens de missae ordo nova en wordt afgesloten met het Ignatiuslied met de voorlaatste toon die in tegenstelling tot de verwachting niet een mineur is. Orgelbegeleiding Antoine Oomen. Wiewels preek gaat slim-toepasselijk over Jezus' verhandeling in de tempel. "Leven is geven en doorgeven" is het Leidmotiv des orators.
Allen in schier processie via De Lairessestraat, Concertgebouw naar de Pieter de Hoochstraat. Wachten op inschrijving.
Het prachtige gebouw aan de Hobbemakade waar je kan dolen door de gangen. Het tekenlokaal thans zonder amphitheater en de lijntekenklas. De Fabriek is allang afgebroken voor nieuwbouw. Het groene poortje is niet meer.
Een enorme tent op de Cour voor samenkomst. Achter zeilen geuren van een openlucht-keuken. Schalen vol met broodjes worden gepresenteerd. Passerende mensen bekijk je op de batch. Je ziet klasgenoten en hen die weliswaar in een andere klas hebben gezeten maar met wie je toch een zekere binding hebt gehad. Zangkoor op wisselende locaties. Leraar Bresser der Eichholzstruktur die innemend kan babbelen. De intellectuele pater Mooijman als altijd driftigerwijs discussiërend. Dan enige leerlingen die slechts naar binnen gekropen zijn slechts voor de receptie. De aula als praatzaal maar een vermoeide kan hier uitblazen. De kapel zij het ontruimd met attributen uit de oude tijd. Hier praat ik met de vrouwelijke rector G. A. (Trudy) Elsenaar-Tijsze die op mijn lof over de kennisopbouw reageert met: "Dan is het een goede school." Ik blader in het academielogboek waarvan ik een jaar secretaris ben geweest en zie met blos mijn schoolse handschrift. Ik kijk een tiental Harpoens door waarin ik heb bijgedragen met tekeningen. Klassenfoto H.B.S. 1960-1965. Toon Schermer (zelf Jezuïet) schuift onverwachts aan. Tegen vieren aankondiging van het herdenkingsboek "100 Jaar Ig". Ten slotte bij de uitgang Nicolaas Maesstraat een Leger des Heils-pot voor vrijwillige bijdrage. Mooi!
Ik schrijf dit maar in de præsens historicus om lectorum mijn herinnering te verlevendigen. Publiciteit over "'n Eeuw Ig" was er wel: in De Telegraaf 18 II 1995 en De Echo 22 II 1995. Maar het was geweest en wat de reünie thans voorstelt zal ik zeggen.
De verwachtingen waren in zekere zin gespannen als de oprichtingsvergadering Oud-Leerlingen plaatsvindt op 24 april 2004, officieel met inschrijving KvK. Maar in 2005 wordt naar ik informeerde besloten de reünie een jaar uit te stellen. Het is niet onjuist te stellen dat de reünie als 22e lustrum op 24 IV 2006 dan nog net in het schooljaar 2005-2006 valt. Wat er verder met de Oud-Leerlingenvereniging die men nog had willen hernoemen in OLIM (Oud-leerlingen in Mokum) is gebeurd noch waarom zij überhaupt is opgericht geworden is gewoon niet bekend.
Aankomst Obrecht geen kip. Ik wandel liever wat in de omgeving. Eenmaal binnen geen kip, doch ik ontwaar pater Jan van Kilsdonk eenzaam zittend en wachtend met stok. Niet zonder schroom schuif ik bij hem aan en een gesprek met de man waar dan ook is zoals altijd zonder ademhalen. "Ik zie slecht maar mijn geheugen is goed", stelt de bejaarde. Dat weet ik, legendarisch is zijn geheugen van de klassieken en van duizenden mensen. "U bent tachtig, denk ik", zeg ik voorzichtig, waarop prompt geantwoord: "Negentig!" "O ja, natuurlijk, ik weet het weer", verontschuldig ik mij. Na lange tijd nog weinig mensen binnen, althans ouderen. Tot mijn verrassing zie ik de mij bekende kunstenares Inica Loe (47) die tekenlerares blijkt te zijn. Ze is nog niet afgestudeerd.
Geen mis, ik had het verwacht. Docent M. Elsenaar noemt het "een viering van nù".
"Is vorming in vroeger tijd educatief doel geweest, thans spreekt men van identiteitsvinding en persoonlijkheidsontwikkeling", aldus rector H. Buijze.
Oefenen koor en orkest o.l.v. Luc Löwenthal. Zang van allerlei soort, met afwisselend Gregoriaans door leraren. Rap-muziek best knap gebracht maar is het niet een kerk, bedacht ik mij?
Hoogtepunt is de lezing door Huub Oosterhuis. Met krachtige stem verhaalt hij over zijn leven. Deed 1946 toelatingsexamen welke traditioneel op een 100% jezuïtencollege nog moeilijk geweest moeten zijn en legde zijn eindexamen af in 1952. De man gleed direct de Orde Societas Jesu in.
Als zijn godsdienstleraar Van Kilsdonk hem niet warm gemaakt heeft?
Deze, vooraan gezeten, luisterde echter aandachtig.
"Psalm 8 over de grootsheid van de mens. Het goede is slechter dan het betere. Gestuurde roeping tot Jezuïet. Het scheppingsverhaal als biologie. Wordt dit bijbelverhaal nog gelezen? Het eerste woord is "Licht" en het predicaat "goed" is een utopie. Evolutie als IIe Kamerstuk. Aapachtigen waaruit de mens en de aap. Dat nu bekend de chimpansee 96% menselijke genen heeft. De linker hersenhelft het taalgebied, de dromen, de liefde, het IK, het samenleven, het "licht" bij de mensen tot beschaving en solidariteit. Op grond hiervan veroordeel ik het uitzettingsbeleid van vreemdelingen. Ik misprijs de benevelingskracht van de media."
Je moet het als theoloog maar goed kunnen draaiconstrueren om vanaf het "fiat lux" te geraken tot verontwaardiging inzake de komende (inmiddels plaatsgevonden) uitzetting van Taïda Pasic. Ik gevoelde me wel genaaid, dat moet ik zeggen. Ja, hij is verrekt slim, die man. Niettemin is Taïda evolutionair een slavinnetje.
De charmante violiste Saskia Otto was speciaal uit Londen overgekomen om een recital te geven van de Méditation de Thaïs van Jules Massenet. We luisteren aandachtig naar zoveel virtuositeit.
De wandeling vanaf de Obrecht naar de Jan van Eijckstraat was niet meer in drommen als vroeger maar alleen zij het dat ik opliep met een echtpaar dat hun kind op school had zitten. De man verhaalde (op een andere school) acht jaren over zijn gym gedaan te hebben: "Dat kon nog in die tijd!" Ze hadden hun auto vlak bij school gezet.
Uren heb ik doorgebracht met praten hier en daar. Een wat Indische man (1965) had ook een collegestropdas, wij beiden moesten even lachen. Een oude kennis te weerzien was hartelijk doch beiden waren wij gedrukt zo weinig klasgenoten te mogen ontmoeten. De reüniefoto voor ±1960-1965 moest dan van lieverlee maar met gymnasiasten èn H.B.S.-ers vreedzaam tesamen. Ook dat was vroeger anders... Een collega van Adelbert kwam ook in de groep net als op 16 IX 1995.
Twee rinsige wijntjes maar een voortreffelijk broodje waren geregeld. We wandelden troosteloos door het allengs stiller wordende glasbetonnen gebouw maar zagen geen bekenden meer. Wij beiden waren gedrukt. Maar die tijd is voorgoed voorbij. In gedachten liep ik naar huis.
Mijn uitvoerige beschrijving van de school en leraren is hier te vinden: St.-Ignatiuscollege 1956-1962. Adobe/PDF document.
Tweedens waren er natuurlijkerwijs geen leraren meer en indien wel zijn ze niet gekomen.
En als derde was de nieuwe locatie van het enorme betonnen glasgebouw aan de Jan van Eijckstraat 47 niet aantrekkelijk om uren in te vertoeven.
De organisatie door de reüniewebsite heeft een commercieel tintje.
Al vroeg aanwezig bij de Obrechtkerk spreek ik uitvoerig met prof Ben Tervoort. De kerk loopt in een halfuur stampvol. De Pens, te weten Beyersbergen van Henegouwen geeft ver armstrekkend Tervoort (ex-Jezuïet) een hand, drie of vier rijen vooraan zijn gereserveerd voor prominente gasten, meestal leraren. Er gaat een ontzag van aanwezigen uit de octogenaire autoriteit Wim Slijpen te zien, de oprichter van Contardo Ferrini. Verder een oudste leerling van eindexamen 1924. Henny A. M. Bresser filmt bezoekers, meestal vooraan gezeten. Pater A. Wiewel overlegt druk lopend.
De heilige mis met communie volgens de missae ordo nova en wordt afgesloten met het Ignatiuslied met de voorlaatste toon die in tegenstelling tot de verwachting niet een mineur is. Orgelbegeleiding Antoine Oomen. Wiewels preek gaat slim-toepasselijk over Jezus' verhandeling in de tempel. "Leven is geven en doorgeven" is het Leidmotiv des orators.
Allen in schier processie via De Lairessestraat, Concertgebouw naar de Pieter de Hoochstraat. Wachten op inschrijving.
Het prachtige gebouw aan de Hobbemakade waar je kan dolen door de gangen. Het tekenlokaal thans zonder amphitheater en de lijntekenklas. De Fabriek is allang afgebroken voor nieuwbouw. Het groene poortje is niet meer.
Een enorme tent op de Cour voor samenkomst. Achter zeilen geuren van een openlucht-keuken. Schalen vol met broodjes worden gepresenteerd. Passerende mensen bekijk je op de batch. Je ziet klasgenoten en hen die weliswaar in een andere klas hebben gezeten maar met wie je toch een zekere binding hebt gehad. Zangkoor op wisselende locaties. Leraar Bresser der Eichholzstruktur die innemend kan babbelen. De intellectuele pater Mooijman als altijd driftigerwijs discussiërend. Dan enige leerlingen die slechts naar binnen gekropen zijn slechts voor de receptie. De aula als praatzaal maar een vermoeide kan hier uitblazen. De kapel zij het ontruimd met attributen uit de oude tijd. Hier praat ik met de vrouwelijke rector G. A. (Trudy) Elsenaar-Tijsze die op mijn lof over de kennisopbouw reageert met: "Dan is het een goede school." Ik blader in het academielogboek waarvan ik een jaar secretaris ben geweest en zie met blos mijn schoolse handschrift. Ik kijk een tiental Harpoens door waarin ik heb bijgedragen met tekeningen. Klassenfoto H.B.S. 1960-1965. Toon Schermer (zelf Jezuïet) schuift onverwachts aan. Tegen vieren aankondiging van het herdenkingsboek "100 Jaar Ig". Ten slotte bij de uitgang Nicolaas Maesstraat een Leger des Heils-pot voor vrijwillige bijdrage. Mooi!
Ik schrijf dit maar in de præsens historicus om lectorum mijn herinnering te verlevendigen. Publiciteit over "'n Eeuw Ig" was er wel: in De Telegraaf 18 II 1995 en De Echo 22 II 1995. Maar het was geweest en wat de reünie thans voorstelt zal ik zeggen.
De verwachtingen waren in zekere zin gespannen als de oprichtingsvergadering Oud-Leerlingen plaatsvindt op 24 april 2004, officieel met inschrijving KvK. Maar in 2005 wordt naar ik informeerde besloten de reünie een jaar uit te stellen. Het is niet onjuist te stellen dat de reünie als 22e lustrum op 24 IV 2006 dan nog net in het schooljaar 2005-2006 valt. Wat er verder met de Oud-Leerlingenvereniging die men nog had willen hernoemen in OLIM (Oud-leerlingen in Mokum) is gebeurd noch waarom zij überhaupt is opgericht geworden is gewoon niet bekend.
Aankomst Obrecht geen kip. Ik wandel liever wat in de omgeving. Eenmaal binnen geen kip, doch ik ontwaar pater Jan van Kilsdonk eenzaam zittend en wachtend met stok. Niet zonder schroom schuif ik bij hem aan en een gesprek met de man waar dan ook is zoals altijd zonder ademhalen. "Ik zie slecht maar mijn geheugen is goed", stelt de bejaarde. Dat weet ik, legendarisch is zijn geheugen van de klassieken en van duizenden mensen. "U bent tachtig, denk ik", zeg ik voorzichtig, waarop prompt geantwoord: "Negentig!" "O ja, natuurlijk, ik weet het weer", verontschuldig ik mij. Na lange tijd nog weinig mensen binnen, althans ouderen. Tot mijn verrassing zie ik de mij bekende kunstenares Inica Loe (47) die tekenlerares blijkt te zijn. Ze is nog niet afgestudeerd.
Geen mis, ik had het verwacht. Docent M. Elsenaar noemt het "een viering van nù".
"Is vorming in vroeger tijd educatief doel geweest, thans spreekt men van identiteitsvinding en persoonlijkheidsontwikkeling", aldus rector H. Buijze.
Oefenen koor en orkest o.l.v. Luc Löwenthal. Zang van allerlei soort, met afwisselend Gregoriaans door leraren. Rap-muziek best knap gebracht maar is het niet een kerk, bedacht ik mij?
Hoogtepunt is de lezing door Huub Oosterhuis. Met krachtige stem verhaalt hij over zijn leven. Deed 1946 toelatingsexamen welke traditioneel op een 100% jezuïtencollege nog moeilijk geweest moeten zijn en legde zijn eindexamen af in 1952. De man gleed direct de Orde Societas Jesu in.
Als zijn godsdienstleraar Van Kilsdonk hem niet warm gemaakt heeft?
Deze, vooraan gezeten, luisterde echter aandachtig.
"Psalm 8 over de grootsheid van de mens. Het goede is slechter dan het betere. Gestuurde roeping tot Jezuïet. Het scheppingsverhaal als biologie. Wordt dit bijbelverhaal nog gelezen? Het eerste woord is "Licht" en het predicaat "goed" is een utopie. Evolutie als IIe Kamerstuk. Aapachtigen waaruit de mens en de aap. Dat nu bekend de chimpansee 96% menselijke genen heeft. De linker hersenhelft het taalgebied, de dromen, de liefde, het IK, het samenleven, het "licht" bij de mensen tot beschaving en solidariteit. Op grond hiervan veroordeel ik het uitzettingsbeleid van vreemdelingen. Ik misprijs de benevelingskracht van de media."
Je moet het als theoloog maar goed kunnen draaiconstrueren om vanaf het "fiat lux" te geraken tot verontwaardiging inzake de komende (inmiddels plaatsgevonden) uitzetting van Taïda Pasic. Ik gevoelde me wel genaaid, dat moet ik zeggen. Ja, hij is verrekt slim, die man. Niettemin is Taïda evolutionair een slavinnetje.
De charmante violiste Saskia Otto was speciaal uit Londen overgekomen om een recital te geven van de Méditation de Thaïs van Jules Massenet. We luisteren aandachtig naar zoveel virtuositeit.
De wandeling vanaf de Obrecht naar de Jan van Eijckstraat was niet meer in drommen als vroeger maar alleen zij het dat ik opliep met een echtpaar dat hun kind op school had zitten. De man verhaalde (op een andere school) acht jaren over zijn gym gedaan te hebben: "Dat kon nog in die tijd!" Ze hadden hun auto vlak bij school gezet.
Uren heb ik doorgebracht met praten hier en daar. Een wat Indische man (1965) had ook een collegestropdas, wij beiden moesten even lachen. Een oude kennis te weerzien was hartelijk doch beiden waren wij gedrukt zo weinig klasgenoten te mogen ontmoeten. De reüniefoto voor ±1960-1965 moest dan van lieverlee maar met gymnasiasten èn H.B.S.-ers vreedzaam tesamen. Ook dat was vroeger anders... Een collega van Adelbert kwam ook in de groep net als op 16 IX 1995.
Twee rinsige wijntjes maar een voortreffelijk broodje waren geregeld. We wandelden troosteloos door het allengs stiller wordende glasbetonnen gebouw maar zagen geen bekenden meer. Wij beiden waren gedrukt. Maar die tijd is voorgoed voorbij. In gedachten liep ik naar huis.
Mijn uitvoerige beschrijving van de school en leraren is hier te vinden: St.-Ignatiuscollege 1956-1962. Adobe/PDF document.
Het bestuur van de Stichting Vrienden van het St. Ignatiusgymnasium, in samenwerking met de oudervereniging, heeft de eer u en uw partner uit te nodigen voor een inspiratiesessie en de derde Vriendenborrel op donderdagavond 5 november a.s. (2015) van 19.00 - 22.00 uur op het St. Ignatiusgymnasium.
BeantwoordenVerwijderenProgramma:
19.00 uur ontvangst in de aula St. Ignatiusgymnasium
19.30 uur interactieve inspiratiesessie door James Smith van Youngworks
21.00 uur borrel gesponsord door ...
Ik ben niet gegaan.