De fantasievolle Mariaverschijningen van Ida Peerdeman in de voormalige Thomaskerk aan de Rijnstraat te Amsterdam - 4e INTERNATIONALE GEBEDSDAG VAN DE VROUWE EN MOEDER ALLER VOLKEREN - Ooggetuigeverslag van een Verbazer - Amsterdam, 11 juni 2000

Posted on Tuesday, June 22, 2010 10:19 PM

Ook kan je je over jezelf verbazen, dat je je nog verbazen kunt!

1.  INLEIDING 

Zo weinig mensen op Pinxtermorgen tien uur koersten naar de Hollandhal (RAI), zo velen zaten binnen in een verduisterde ruimte, onder enorme schijnwerpers, om een torenhoog verlicht crucifix heen, hetgeen omringd met bouquetten, in een grote U-vorm als een openend handenpaar, gericht op een fel verlicht po­dium voorzien van altaar, een panorama van de Sint Pieter en de befaamde hier bekroonde beeltenis der Vrouwe aller Volkeren, temidden van golven van bloemen. Ik was ten zeerste verbaasd en bleef enige minu­ten stokstijf met ingehouden adem observeren, denkend aan die beelden op de televisie van manifestaties als van de EO of het Leger des Heils, in eveneens grote ruimten, maar dan wel fel verlicht en oorverdovend vervuld met lachend zingende kelen. Hier was het ingetogen, een zacht geroezemoes en talloos lopende mensen over paden. Een etnisch koor bestaande uit dikke dames begon uit letterlijk volle borst een onbekend lied te zingen met oneindige herhaling van strophen, voorzien van enige onverwachte syncopen, hetgeen ze weliswaar voortreffelijk hadden ingestudeerd, maar wat mijn smaak nooit kan worden, omdat de enige echte intelligente ontwikkeling in de muziek plaats vindt en toonaangevend blijft in het Westen, waarmee originele etnische zang altijd westers gevormd zal moeten wil hij consumeerbaar zijn!

Dit essay gaat over:

De fantasievolle Mariaverschijningen van Ida Peerdeman in de voormalige Thomaskerk aan de Rijnstraat te Amsterdam - 

4E INTERNATIONALE GEBEDSDAG VAN DE VROUWE EN MOEDER VAN ALLE VOLKEREN

OOGGETUIGEVERSLAG VAN EEN VERBAZER

AMSTERDAM, EERSTE PINXTERDAG 11 JUNI 2000

Ik was totaal niet van plan geweest om naar de RAI af te reizen, een reistocht vanaf mijn woning in Buitenveldert van nauwelijks tien minuten met het OV. Ik was krankzinnig vroeg ontwaakt en mijzelf kennend, wist ik drommels goed totaal niet meer inslapen te kunnen. Een plan om naar de steigerende & orgelloze Krijtberg of de induttende Papegaai te gaan heb ik niet gehad. Ik wilde in alle rust pinxterisch luxueus ontbijten en genieten van de bovenaardse klassieke muziek, wat mijn eten soms liet vergeten. Ik verfriste mij uiterst langzaam en liep veel en nodeloos rond. Wat was er toch met mij? Het was zo vroeg buiten dood­stil. Op andere zondagmorgens vol optimisme en plezierige verwachting, nu nadenkend gestemd en wat zorge­lijk over de gevolgen van die paar uren nachtrust.

Opeens een denderend idee: Ik ga toch naar de RAI! Ik wist al dat de H. Mis om 11.15 zou aanvangen en waande mij dus vroeg genoeg, was met de korstmogelijke weg gearriveerd en wandelde naar de ingang.

 

De massa was al om acht uur begonnen met een geregisseerd gevarieerd program. Ik vond een plaats ter rechterzijde, maar ergerde mij aan een tweetal zich opstellende cameralieden in de blikrichting, alsmede aan de zang als voorheen gezegd. Door de Duitstalige ceremoniemeester werd een pauze aangekondigd van 10:15 tot 10:55, waardoor ik gemakkelijk kon verzitten. Om de menigte te mijden, ik loop niet graag voor een tribune of terras langs, snelde ik mij achter de tribunes om ter linkerzijde en trof daar aan vele verlaten en niet gemarkeerde plaatsen, alwaar nieuwelingen als ik gretig gebruik van maakten. Het orkest was nu het dichtstbij en goed zicht- en hoorbaar. Na korte tijd kwam ik in gesprek met mijn buurvrouw. Zij woont in een plaats waarvan de naam mij bekend is. "Waar ligt dat ook alweer?", vroeg ik haar beleefd.

"Vlak boven Enschede", antwoordde zij, "Ik heb de rookpluim goed kunnen zien!" 

(Vuurwerkramp op zaterdag 13 mei 2000.)

Toen ik vermeldde voor de eerste maal aanwezig te zijn, keek ze mij onderzoekend aan, maar ik haastte mij te zeggen de Latijnse hoogmis in de Krijtberg en de Papegaai te bezoeken, alsmede ex-Ignatiaan te zijn. Van het voormalig St.-Ignatiuscollege had ze wel gehoord en ze keek mij nu bewonderend en glim­lachend aan.

"Het geloof is voor mij een grote steun. Mijn eerste zoon heeft zichzelf een vreselijk ongeluk aangedaan, iets gruwelijker had hij niet kunnen bedenken, kwam in een speciale kliniek en leefde daar nog maar vijf dagen. U kunt begrijpen wat een schok dit in de familie heeft teweeggebracht. Mijn man is overleden en ik ben nu tien jaren alleen." 

Alle woorden sprak zij uit met een ingetogen verdriet, waarbij haar ogen in de verte keken. Af en toe blikte ze naar mij om te zien of ik nog luisterde.

Ik merkte op heus niet zo'n beetje af te weten van die mevrouw Ida Peerdeman en wel een oude herinnering te hebben als voormalig bewoner van Amsterdam-Zuid hier op school gezeten te hebben, duidelijk een waar­schuwing vanuit het Bisdom Haarlem vernomen te hebben, rondgesproken door de volwassenen, want zij was toen in het stadsdeel al aardig bekend om haar ijlen en zachte propaganda van een groep getrouwen. Meer heeft ze van zich laten doen horen in de loop der jaren, echter nooit voorpaginanieuws maar wel altijd van haar presentie blijk laten geven. Zoals toentertijd gebruikelijk tegen het protestantisme werd geageerd, al of niet met het dreigement de school te moeten verlaten, zo waren buitenkerkelijke activiteiten uiterst suspect. De Thomaskerk aan de Rijnstraat, die nu dan toch echt afgebroken gaat worden, schrijft de Buitenveldertse Courant laatster week, was het middelpunt van haar kring, een groep die in de loop der jaren is uitgegroeid tot een religieuze volksbeweging met als resultaat een stampvolle zaal mensen uit geheel het Europese continent, voornamelijk Duitsers. "De beste aanhangers zijn ook de Duitsers", verzekerde ze mij.

"Maar ik ben grammaticus en rationalist", verzuchtte ik, "Hoe is het mij überhaupt mogelijk belijder te worden van de profetieën ener volksvrouw (het verbum 'ijlen' meed ik beleefdheidshalve) als je zo kritisch bent ingesteld?"
 

"Mijn tweede zoon is ook rationalist heeft geen boodschap aan het geloof", antwoordde ze resoluut. "Maar ikzelf heb een wonderbaarlijk visioen ondergaan, wat bijna niemand gelooft maar wat voor mij evident (mijn formulering!) is. Het was in de kapel aan de Diepenbrockstraat nr. 3 dat ik in gebed verzonken plotseling het gordijn achter de beeltenis zag bewegen en zakken. De ogen van de Madonna lichtten op..." Meer heb ik helaas als luisteraar niet kunnen onthouden, want haar beschrijving duurde vrij lang en ze sprak met ingehouden stem vele woorden en zinnen en dat al na de geruime tijd van plezierig onderhoud vooraf. Het spijt me, maar ik was niet in de gelegenheid normaliter notities te maken. Wel weet ik dat zij na afloop de leiding van de kapel heeft ingelicht die de beschrijving van haar visioen 'hoogst interessant' vond aangezien dit type gebeurtenis zich nog niet eerder heeft voorgedaan…

"Ook mijn vriendin heeft een visioen gekregen, zij wordt door (met nadruk) niemand geloofd, doch ïk geloof haar wel", merkte ze ten slotte op.

Ik begrijp het: Dit zijn twee ingewijden!

 

2.  DE VIERING 

Als het orkest en koor lieflijke liederen ten gehore brengen, staat de zaal en masse op en ziet de intocht der gladiatoren. Voorop vlaggendragers, niet begeleid door marsmuziek als Neurenberg, maar door New Age-achtige klanken, die schrijden naar het podium, alwaar hun banier twee voor twee in ontvangst wordt geno­men en in de achtergrondsmuur wordt geprikt. Tot zo lang moet het volgend paar wachten. Dan worden zichtbaar een 50-tal jongelui in zwarte pij die zich op het podium (van ons uit gezien) rechts staand opstelt, een groep van honderd priesters in felrood kazuifel die links gaat zitten en ten slotte een tiental bisschoppen en prelaten in goudbrocaat, mijter en actenmap, die plaatsneemt op een vermiljoene zetel. De kleuren op het podium identificeren zich zelf met 'n vlag uit schwarz, rot und gold...! Het heeft er alle schijn van te maken te hebben met een pontificale hoogmis als in Keulen 31 oktober 1997, maar schijn bedriegt; het is namelijk Dr. Joseph Punt, Aux. te Haarlem, die de enige celebrant blijkt, daar alle geïnviteerde prelaten netjes blijven zitten tot hun spreektijd aan de beurt komt.

De muziek begint mij te ergeren en ik gevoel maagprikkelingen van onheimelijke weerstand. Het woekert aan tot walging, maar leest U verder s'il vous plaît! Het heeft een EO-achtige waas van lieflijkheid of tederheid, beter slijmerigheid wat de eerstvolgende drie uren zo blijft. Hemeltjelief! Dan krijg ik nog de neiging weg te lopen ook, maar beheers mij. Waren dit half centurio togalieden nu echt niet in staat geweest Gregoriaans te zingen, de zaal zou overdonderd zijn geworden met krachtige mannenstemmen gelijk onvergetelijk gehoord in Keulen. Maar neen, die primaten stonden maar en keken daar.

Punt is een mobiel figuur: rappe bewegingen en ferme pas, een wierookvat met zulk een gezwaai dat hij nog eens met een grote boog de zaal insuist en een eigenzinnige dictie die niet veel afwijkt van doorrazen.

Soms lijkt ie wel een scholier.

De Duitse ceremoniemeester heeft allang plaatsgenomen onder de rode priesters, maar duikt toch weer naar voren voor broodnodige explicatie. Zijn stem is een waar genot voor het oor en z'n Duitse taal subliem.

De man is het declameren zo gewend dat als hij niet gewijd zou zijn, hij beslist de cothurnus draagt.
 

Veler landen vlaggen, verscheidener etnische afgevaardigden, prettig, prachtig en proper om te zien, offreren in hun landstaal.

Het is de bezoeker mogelijk gemaakt een mini-radio'tje te kopen waar op verschillende FM-frequenties 'n simultaanvertaling wordt verschaft. Velen zitten dan ook met oordopjes. Geschetter als vanuit verfoeilijke walkmans is hier gelukkigerwijs voorkomen.

De preek kan ik niet volgen, aangezien ik geen aantekeningen kan maken. Het Credo III wordt door de menigte wonderbaarlijk goed gezongen, dankzij de traditie bij oosterburen natuurlijk maar het amateuristische koor stokt bij een lange zin. Ik neem het ze zeker niet kwalijk bij zo'n drie uren zangtijd! als ware het hun passion!

Ging tot nu toe alles in het Nederlands, de Canon III is tot mijn verrassing in het Latijn. Opeens begin ik Punt aardiger te vinden. Hij heeft toch geen contact gehad met de Vereniging voor Latijnse Liturgie? Maar er zijn ook meerdere acclamaties geweest in ieders eigen (moers-)taal... Ik volg als enige in de verste verte de text in mijn Romeins missaal tot het Pater Noster klinkt. Tot zolang hebben velen zich moeite noch pijn getroost hun lichaam te wringen tussen klapstoel en leuning om het gehele hooggebed knielend intensief en met gesloten ogen te volgen. Ook hier een eerbiedige stilte, met zovelen!

Was ik tot nu toe geweest in contramine, thans gevoel ik 'n heerlijke warmte in mijn borst opkomen die mijn weerstand verjaagt. De komende muziek zal ik als aangenaam ervaren; ik zie en hoor dat zij spelen met gestudeerdheid en devotie. De Consecratie geeft een verrassing: alle rode priesters strekken alsof het is gerepeteerd hun armen uit naar het altaar, een zekere concelebratie op afstand. Alom op de paden dienende meisjes met hoog geslo­ten blouse en wapperende enkellange brede plooirok, die tot een der Vrouwe jonge orde van Europese omvang schijnen te behoren. Dat zovele keurig nette jongevrouwen zich geroepen voelen, moet van doen hebben met de aanspreekbaarheid en acceptabiliteit van nieuwe formuleringen en doelstellingen, ondanks 'n eeuwenlange spiritualiteit verborgen in de schatkamers der uitstervende klassieke orden en congregaties? Ik weet er te weinig van.

De H. Communie, uitgereikt door de nu actief geworden honderd rode priesters, neemt veel tijd in beslag: rij voor rij te moeten afdalen en stijgen over de smalle wankele treden, waarna maar te zien of je plaats nog vrij is… Inderdaad krijg ik twee nieuwe bezoeksters naast mij die zich in plaats van de gebruikelijk zedige verwerking der teerspijze meer zorgen schijnen te maken over het terugvinden van hun tas tien meter verderop... Maar het blijven heus wel allen beschaafde mensen met aardige gelaten. Alle priesters worden gesecondeerd door een blauwblousig meisje met dito vlag; een regie die als vorige scènes goed moet zijn doorgesproken. Ergens is een priester als enige overgebleven nog zeer lang bezig. De voortgang en afslui­ting van de H. mis wordt net zo lang onderbroken.

Na het lange Ite gaan de bisschoppen en prelaten gezamenlijk naar de beeltenis der Vrouwe en spreken ieder hun gebed. Al eerder hebben zij in hun eigen landstaal een text uitgesproken, waaronder een in Syrisch en een in het door mij nog nooit gehoord Aramees van begin der jaartelling.

Maar de aftocht is vlotter dan het begin, drie uren zitten erop en voorgoed, want dit is de vierde en laatste jubelgebedsdag van Europees formaat in Amsterdam. Geleidelijk stroomt de zaal leeg en wie blijft voor de rest van de programmering is een heilige i.s.n.

Onderweg kom ik ongevraagd maar liefst drie bekenden uit de Krijtberg tegen, nog de naarsten ook, wat zal het daar leeg geweest zijn, maar de klap op de vuurpijl komt bij de uitgang: de vrouw van boven Enschede snelt naar mij toe en groet mij allervriendelijkst. Wat een lieve schat! Even was ik verbluft en wist niets te zeggen, zal ik haar nooit weerzien?, maar de gehele wandeling naar station RAI moet ik glimlachend hebben doorgebracht!

 

3. BEKNOPTE BIOGRAFIE 

Peerdeman, Isje Johanna, zich noemend Ida

(Alkmaar 13 augustus 1905 - Amsterdam 17 juni 1996, 04:15)

Uitdrukkelijk verklaart de schrijver dezes zijn persoonlijke en menselijke opvatting.

Vader zat in textiel, moeder stierf in kraambed sept. 1913 met haar zesde kind. Vóór 1916 verhuist de familie naar Amsterdam.

"Primeur verschijning" okt. 1917, toen Fatima net ten einde liep. Ze onderwierp zich aan een wetenschappelijk onderzoek, waarvan uitslag: goed. Werkzaam in 'n parfumeriefabriek (misschien die aan de Ruysdaelkade?) vol etherische dampen. Aanvallen van demonen vangen aan, met name door 'n "Dark Lady" (onze formulering!) van de in duister verhulde Satan in vrouwengestalte die haar verlokken wil mee te gaan naar een haar onbekend huis. Later constateren haar broers dat dit een krot betreft. Ook Dracula kraakte en huisde graag in een onbe­woond pand. De terreur wordt zó vreselijk dat ze een exorcisme ondergaat. Rustgevend gevolg. Een zeker visioen 1940, met WOII als inzet. De eerste echte visionaire verschijning 25 maart 1945 als "Dag van de Verkondiging" en presentatie van de Vrouwe.

Mentor, begeleider en/of biechtvader waren:

pater J. Frehe OP (Dominicaan) van 1917 tot 12 febr. 1967+

pater Kerssemakers SSS (Allerh. Sacr., dus Begijnhof), ook +

frater Spauen S.J. (Jezuïet)  (in opleiding?)

pater Armandus Korse OFM (Franciscaan), die het Laatste Oliesel op 12 juni 1996 heeft toegediend e.a.

In de Thomaskerk (Rijnstraat, op punt van demolitie) twee openlijke verschijningen met allicht (!) ruchtbaar­heid (ondergetekende weet daar nog van) in stadsdeel Amsterdam-Zuid. Kerkleiding stelt zich echter gereserveerd op.

Thuis speelt ze wat viool, schildert en borduurt.

Opneming in de Militia van J.C. (°1870), club ter verdediging van het R.K. Geloof, op 13 okt. 1968, 'n vrij officiële plechtigheid met foto.

Importante en obligatoire opmerking: ze bleef ondergeschikt, zeg gehoorzaam aan kerkelijke autoriteiten, hetgeen haar geenszins belette de verschijningspraktijken te staken. De fatale fout der maagd van Orleans met heur "imperatief inwendige stemmen" wilde en kon ze aldus voorkomen. Maar ze had (of kreeg?) dan ook mentoren die haar uitlatingen en handelingen nauwgezet volgden. Over misselijke (onze mening!) "biecht-vaderlijke" beïnvloeding als bij de naïeve Faustina Kowalska is de schrijver niets gebleken. De aller­eerst te publiceren text moet ook een "Uitdrukkelijkheid" stellen, als ook citerend zekere Decreten van paus Urbanus VIII, dat hier alleen gegeven persoonlijk en menselijk geloof...

De 56e en laatste verschijning 31 mei 1959.

Daarna talloze mystieke ervaringen getiteld Eucharistische Belevenissen 17 juli 1958 - 31 mei 1971.

Laatste soort belevenis 1 jan. 1996, sinds nov. 1995.

Haar einde levensjaren worden pijnigend zwaar door de satanische kwellingen: Telefoonterreur als van 'n Poltergeist; Uit bed geflikkerd 15 dec. 1995 en 28 mei 1996 als hier Mgr. Dr. Henricus Bomers+ van bisdom Haarlem bij haar voordeur aanbelt. Indien de goede man niet had geïnsisteerd was hij nooit binnengekomen en zou de geschiedenis anders verlopen zijn. Het onderhoud zal geheim zijn, wij mogen niets vragen. Maar zoveel is zeker dat drie dagen hierna, op 31 mei 1996 een door Mgr. Bomers en Dr. Joseph Punt (Aux.) officieel bisschoppelijk document wordt afgegeven waarin "De Kerk weliswaar geen verantwoording wil dragen voor de zaken met (z.g.) bovennatuurlijk karakter, maar dat de eigen keuze voorop staat en dat geen bezwaar wordt gegeven tegen de presentatie van de betiteling "Vrouwe van alle Volkeren".

DIT Document wordt door de aanhangers beschouwd als een mijlpaal in haar spirituele beweging en de datum als een toekomstig, liefst nu al, feest van het vijfde mariale dogma!
 

Een tweede bisschoppelijk schrijven van 20 juni 1997 door Mgr. Bomers alleen: "Er is geen bezwaar tegen openlijke verering onder de titel "Vrouwe van alle Volkeren".

En een derde van 4 okt. 1997 door Punt alleen, dat "Beeltenis (als op de fameuze prent) en gebed (door Peerdeman verzonnen) in 60 talen mag worden uitgegeven".

Dat dit een effect heeft gehad beeltenissen te zien van bidprentformaat tot 1 m² en een, gelijk 'n grutterie, ganse rij bakjes met afbeeldingen in vele talen, moge de lezer nu al doen duizelen van de organisatie daaraan ten grondslag.
 

De Beweging der Vrouwe is een feit en onderhavige Stichting is voornemens naar de Zuidas te gaan voor oprichting van een gelijknamig internationaal bezinningscentrum o.l.v. Dominicanen op 10.000 m² inclusief pelgrimage.

 

4. EIGEN MENING 

Werd in onze jeugd te Amsterdam-Zuid mevr. Peerdeman al als gestoord genoemd, het lezen ener gedetail­leerde beschrijving "dwingt tot" een voorlopige conclusie als paranoïde schizofrenie. Toch is ze nooit opgenomen, om reden van discretie harer uitlatingen, zeg "binnen de perken gehouden", daar zij niet als een junk met holle ogen voorbijgangers schofferend door de stad heeft gedwaald.

De kastijdingen van de Satan zijn heus niet uniek, vele psychische patiënten zijn hieraan onderhevig in velerlei vormen en uitingen. Zijn de dommen betroffen, dan ben je gauw klaar met een "veroordeling", maar bij de Groten des Geestes moet je omdat ze nog heilig kunnen worden ook, danig oppassen!

Zo werd Johannes op Patmos tijdens het vervaardigen van de "Apocalypse" bezocht door duivels. Mohammed zag ze en vocht ertegen. De Italiaanse psychiater Cesare Lombroso (2^e helft 19^e eeuw) heeft dit zelfs als een criminalistisch geval beschouwd maar zijn theorieën gelden als verouderd.

Beroemd is Luther's gooien van 'n inktpot naar de loerende duivel achter hem (der Klecks an der Wand). Frederik van Eeden die zich intensief met spiritisme bezig hield ging eraan kapot.

De regisseur Martin Scorsese toont in zijn kleurrijke film (VS 1988) uitvoerig de Satan op basis van een roman van Nikos Kazantzakis en een script van Paul Schräder. Deze vertoning komt op rechtgeaard gelovigen werkelijk over als een ware spotternij en smalende godslastering. Enigen dezer trachtten IX 1988 middels een kort geding de filmvertoning te verbieden, doch zonder succes; de voormalig president van de Amster­damse rechtbank, Mr. B.J. Asscher richtte op de vordering afwijzend! Wij kunnen onze bedenking uiten tegen Joden in de rechterlijke macht aangezien soortgenoten bij de Hoge Raad inzake discriminatiearresten er ook bepaald een potje van gemaakt hebben! Voor ondergetekende is de overvloed aan satanistische scènes een bewijs van des regisseurs onbetrouwbaarheid, aangezien het evangelicum totaal niet aan de orde kome...

Een acceptabele theorie levert ons G. Dumézil in zijn Mythe et Épopee (1968) dat de personages die optreden aspecten van één persoon zijn. Aldus worden de betekenis van personen in het verhaal als in het Mahabharata-epos klaar, de persoonsvarianten in Max Havelaar van Multatull's karakter zichtbaar en de kolossale Ring van Richard Wagner transparant!

Zeg je dat Mevr. Peerdeman gek is, dan gebeurt er niets.

Zeg je na twee jaren hetzelfde, evenmin.

Maar kan je na 25 jaren nog iets dergelijks beweren?
 

Wij geloven dat Mgr. Bomers+ door persoonlijk contact zijn intellectuele reserve heeft laten varen en de sincérité harer persoon heeft ingezien en erkend.

Maar de vrouw heeft i.t.t. vorigen géén intellectuele capaciteiten! Hoe kan zij dan prestatie leveren? Wij geloven dat zij wel activiteit verricht, zij het op debiel niveau, maar geen innerlijk tegenwicht kan opbrengen, wat leidt (en lijdt!) tot demonisme als tegenhanger van 'n wankele persoonlijkheid. Zij wil goed doen, maar kan het niet volbrengen, wat voert tot persoonlijk conflict. Een mogelijkheid tot persoonlijke ontplooiing heeft zij nimmer gekregen, zij bleef als een knaagdier in haar hol en stierf daar alleen.

 

5. DE MARIALE DOGMA'S 

1. Mater Dei (Moeder Gods) uit Nicea;
2. Semper virgo (Maagdelijkheid) uit 9e eeuw;
3. Immaculata (Onbevlekt ontvangen, d.i. zonder erfzonde) uit 1854 o.b.v. enquête onder bisschoppen;
4. Ascencio (Tenhemelopneming) uit 1950, door Paus Pius XII.

Vurig wensen de aanhangers van de Vrouwe aller Volkeren:

5. Coredemptrix (Medeverlosseres) &

          Advocata (Voorspreekster) N.o.m. had "Intercestrix" ook gekund! &

          Mediatrix (Middelares) ante crucem,

waarbij de eerste officiële datum van goedkeuring 31 mei (1996) de feestdag worde.

Wie aan het eind van de Pinxtermanifestatie de oceaan van kaarslichtsjes heeft gezien, gevoeld en ervaren, en beseft wat Maria voor de mensen betekent, wenst eigenlijk niets anders?

Amsterdam, 17 juni 2000

6. LITERATUUR 

Internet:

www.laudate.org Algemeen;

www.laudate.org/1998/ida_jpeerdeman.htm Uitvoerige biografie met illustraties;

De Boodschappen van de Vrouwe van alle Volkeren (1988^h), Stichting Secretariaat "VvaV";

De Katholieke Nieuwsbrief, lente '98, "Maria, onze Medeverlosseres", p 20-24;

De Devotie tot de Goddelijke Barmhartigheid (1988), de openbaringen aan zuster Faustina; Abbaye Saint-Joseph de Clairval Hagiografie 25 febr. 1998;

 

7. MARIALE DOGMA'S Toelichting 

Mater Dei Moeder van God, het oudste der Mariale dogma's, stamt van het Concilie van Nicea, (325) .

Semper Virgo Maagdelijkheid, een dogma als uitvloeisel van Mater Dei, stamt uit de 9e eeuw.

Immaculata Onbevlekt ontvangen, d.w.z.  "zonder erfzonde"  (1854). 

Dit dogma kwam tot stand n.a.v. door het Vaticaan gehouden enquête onder alle bisschoppen van de wereldkerk. Uiteraard waren er ook die tegen waren, als Melchior kardinaal Freiherr von Diepenbrock te Breslau (+1853). Ik las over hem een verhaal.

Maar alle twijfel werd voorgoed weggenomen toen op 25 maart 1858 te Lourdes de Heilige maagd verscheen aan Bernadette Soubirous en zich de Onbevlekte Ontvangenis heeft genoemd.

Ascensio Ten-hemel-opneming (1950 door paus Pius XII).

Feest sinds 7e eeuw te Rome bekend.

Het volgende is een dogma in statu nascendi:

• Coredemptrix Medeverlosseres

• Advocata Voorspreekster

• Mediatrix Middelares (ante crucem)

Al bij Bernhard van Clairvaux zijn gedachten hieromtrent te vinden, in de 19^e eeuw kwamen geleerde groeperingen als pleitbezorger en in de twintigste eeuw vurige propagandisten die de 31e mei als feestdag willen zien.

ZIE knipsel Kath. Nieuwsbrief lente 1998.

Misschien mogen wij de afkondiging van dit dogma nog meemaken.

 

8. (*HOOG-)FEESTEN MARIA 

1 januari - Gedachtenis van de Moeder Gods

*2 februari - Lichtmis, heet nu Opdracht van de Heer in de tempel

                                   Processie met brandende kaarsen.

*25 maart - Boodschap; menswording Christus

31 mei - ZIE boven

15 augustus - Hemelvaart; Dormitio=ontslaping, delen in de opstanding

8 september - Geboorte, valt negen maanden na Onbevlekte Ontvangenis

12 september - Naamsdag

* 8 december - Onbevlekte Ontvangenis

4^e  Internationale Gebedsdag van

De Vrouwe en Moeder van alle Volkeren

10-12 juni 2000

Pinksteren Amsterdam

 

9. CORRESPONDENTIE 

Aan de Administratie van de R.K. Begraafplaats "St. Barbara"

Spaarndammerdijk 313

1014 AA Amsterdam

12 juni 2001

Mijne heren,

Mag ik inlichtingen inwinnen over het graf van

Peerdeman, Isje Johanna (Ida) °13- 8-1905 +17- 6-1996.

Aan de grafsteen te zien zijn in dit graf bijgezet:

Frehe, M.J.J.P. +1967

Kerssemakers J.P.L. +1981

Peerdeman, G.J. +1980

Groothuis-Heidkamp J.M. +1990

Peerdeman, G.E. 1994

• Door wie werd dit graf het eerst bezet?
• Wat is de juiste volgorde der bijzettingen?
• Voor welke duur zijn de grafrechten afgekocht?

Ik vraag om discretie de Stichting "Vrouwe van alle Volkeren" niet bij mijn vragen te (laten) betrekken. Mocht ik zelf indiscreet geweest zijn dan mijn excuus.

Voor de moeite ter beantwoording mijner vragen wil ik een kleine vergoeding overmaken.

Hoogachtend,

 

STICHTING BEGRAAFPLAATS "St. BARBARA"

SPAARNDAMMERDIJK 313

1014 AA AMSTERDAM
TELEFOON [020] 682 05 98           

FAX [020] 681 22 16

ABN-AMRO BANK 46.63.69.026 POSTBANK 261068

BESTUURS-SECRETARIS:

C.L.W. VAN IERSEL
De Parel 48

1188 HP Amstelveen

Tel: 020-645 34 84

k.v.iersel@hccnet.nl

Betreft:

Uw brief d.d

12 juni 2001

Amstelveen, Maria Hemelvaart, 15 augustus 2001.

Aan

De heer

Geachte heer,

Allereerst onze verontschuldiging voor de late reactie op uw opgemelde brief van medio juni 2001; mijn verblijf buitenslands is mede oorzaak van deze ongewenste vertraging in de reactie op uw vraag.

Uw brief was gericht aan de administratie van de begraafplaats en het behoeft mogelijk enige verklaring waarom ik als secretaris van het bestuur op uw vraagstelling reageer. Om te beginnen moet worden gezegd dat onze administratrice terecht uw brief in mijn postvak heeft gedeponeerd omdat het hier gaat om principes m.b.t. privacy-gegevens die onder de wet op de persoonsregistratie vallen. Dat daarmee een vertraging in de beantwoording van uw brief het gevolg was is haar naar mijn oordeel niet te verwijten, in tegendeel.

Kort en goed:

Op grond van de gegevens in uw brief en de facto het ontbreken enige vermelding van het recht op grond waarvan u informatie kunt inwinnen over het betreffende graf, de rechthebbende, de rechtshandelingen terzake noodzaken mij om u mede te delen dat het bestuur van de Stichting Begraafplaats "St. Barbara" u de gevraagde informatie niet kan, niet wil, want niet mag verstrekken.

Mocht u evenwel over voldoende en rechtsgeldige machtigingen beschikken om de informatie in te winnen dan vernemen we dat graag en we zullen dan naar bevind van zaken handelen.

Indien u rechtens informatie inwint zijn de regels in het reglement ten aanzien vergoedingen naar goed gebruik van toepassing.

Met vriendelijke groet en hoogachtend,

Amsterdam, 18 december 1973

Bureau "Van de Vrouwe aller Volkeren"

Diepenbrockstraat 3

Amsterdam-1009

Mijne heren,

Naar ons gebleken is bent u wel actief.

Is een uwer vertegenwoordigers bereid aanstaand voorjaar met een opposant uit onze beweging te debatteren over de wonderen van Mevr. Ida Peerdeman, de Paus Clemens XV beweging, nationaal als wel internationaal?

Toelichting. 

Op 4 oktober 1856 werd de vrijdenkersbeweging "De Dageraad" opgericht. In 1958 werd de naam veranderd in "De Vrije Gedachte". Zij stelt zich ten doel de bevordering van de vrije gedachte tot verdieping en verbreding van 's mensen besef op alle gebieden van het leven. Zij plaatst zich daarbij op wetenschappelijke grondslag, steunend op het vrije onderzoek, daarom verwerpt en bestrijdt zij ieder dogmatisme, beseffend, dat er voor rede geen absolute waarheden stand kunnen houden.

In afwachting op uw antwoord,

teken ik,

hoogachtend,

 

H. A. BROUWER

Zeist, 28 dec. '73

Laan van Vollenhove 2249

Telefoon 03404 -1 70 69

Zeer geachte heer,

Hopelijk komt ons antwoord op uw schrijven van 18 dec.1.1. niet onvriendelijk over. Ons antwoord is in elk geval vriendelijk bedoeld, zoals wij ook uw schrijven hebben opgevat.

Het Comité "Vrouwe van alle Volkeren" te Amsterdam acht op dit moment de tijd niet opportuun om met u in discussie te treden over de verschijningen en boodschappen van de Vrouwe van alle Volkeren. Waarschijnlijk zal deze gelegenheid zich voordoen medio 1975.

Met opzet hebben wij in het antwoord op uw vraag de formu­lering van het onderwerp gewijzigd. Vooreerst is er in de geschie­denis van de Vrouwe van alle Volkeren nooit sprake geweest van de 'wonderen van mej. I. Peerdeman'. Vervolgens achten wij het volkomen onjuist aan dit onderwerp de beweging van de zogenaamde paus Clemens XV toe te voegen. Deze pseudo-paus heeft met deze zaak geen enkele relatie.

Met vriendelijke hoogachting,

namens het Comité

"VROUWE VAN ALLE VOLKEREN"

de voorzitter

(Augustiniani ab Assumpione = Congregatie van O.L.V. Hemelvaart)

Laan van Vollenhove 2249

Zeist