donderdag 6 juni 2013

Al Brown van de Albert Cuyp snackbar

Posted on Monday, August 09, 2010 8:12 PM

Hij had een onooglijk gelaat, neerwaarts gerichte ogen, een neus van grillige vorm, misschien van boxen. Sprak goed Nederlands zij het korte zinnetjes Klein van gestalte, voelde aan als het hebben een zacht karakter. Beweeglijk, ijverig en kordaat.

Toch ging er een melancholie van hem uit, lachen deed hij nooit, uitgelaten nooit, moppen nooit en & gespreksvoering was gewoontjes zonder adequaat te reageren op de inhoud maar eerder zijn eigen gedachten aan de orde stellend.

Wij begeven ons naar de Albert Cuypstraat eerste gedeelte.
Al Brown, ex-militair van de Bevrijding bleef hangen aan een meisje en huwde haar Als wij het nu hebben over de tijd van de medio zestiger v.e. had hij dus een huwelijk van twintig jaar er op. Kennelijk niet met goed gevolg want de partner was een zuurpruim.

Zij stond ook een of enkele dagen per week in de winkel aan de Albert Cuypstraat maar zei nauwelijks iets.  Ook een ijverige vrouw die in de mezzanine zelf de kroketten vervaardigde! Een voortreffelijke smaak, wat gepeperd, je kwam er voor terug!

De frieten waren overheerlijk alleen was Al zuinig met het verstrekken van mayonaise Hij gebruikte een piepklein houten spateltje en antwoordde meermaals op verzoek “Een dubbeltje is ook klein!"

Wij pintdrinkers waren gelukkig met zo een adresje, het smaakt allemaal voortreffelijk Van pils krijg je honger! Je kon gerust in de zaak een babbel maken, Al was altijd geïnteresseerd.

Zo ging het jarenlang totdat…er twee bedreigingen opdoemen. Een scheiding was onvermijdelijk, het zou de bedrijfsvoering verstoren. Als ook een wekelijkse hulp, woonachtig Ferdinand Bolstraat hoek Ceintuurbaan bleek al heel lang kleine bedragen uit de kassa te hebben genomen. Klein dus onopvallend, hij heeft nooit iets vermoed. Toen Al daar achter kwam was hij psychisch kapot, zijn vrouw zal hem hebben uitgescholden vanwege zijn goedmoedigheid. Zijn vertrouwen was geknakt.

Wij vonden het al zo raar dat hij twee speelautomaten in de zaak liet monteren, onesthetisch gemonteerd aan een hoekprofiel waarbij de eigenaar dagelijks de inhoud van de kassa zelf leegde. Al mocht toekijken en maar hopen dat hij een eerlijk bedrag zou ontvangen! Mijns inziens een handeltje van onderwereld. Wie sluit er nu zo een dergelijk contract?

Wat publiek betreft was het een debielen trefpunt:

Een Aziaat uit een restaurant die aldaar omdat hij zeker in de keuken niet genoeg rijst had gegeten, zijn versnapering at en daar tegelijkertijd rookte een kruidnagelsigaret. Een lange Jodenman werkzaam bij de schadeverzekeringsmaatschappij Lugt Sobbe & Co. B.V. Hij sprak zo snel Nederlands dat het soms onverstaanbaar werd. Misverstand ontstond ook nog dat reserveberekening van schade anders is dan dat voor levensverzekering waar ik in werkzaam was. Een dikke man met zware stem die al zijn diploma’s tijdens de bombardementen boven Duitsland heeft verloren. Al zweeg hierbij. Eens, een ordinair stelletje dat elkaar uitmaakte voor alles en nog wat, een bargoens dat ik niet kende. Nog maanden heb ik hier van de schrik gehad. “Wat heb ik eraan?“, excuseerde hij zich voor mij. Een debiele jongen die altijd slaatjes kocht. Dat vind ik nu zonde van het geld! Toch raakte deze bevriend met Al en bleef nog op dat adres komen als de zaak eenmaal gesloten is. Had Al niet beter een nieuwe vrouw kunnen zoeken dan een jonge jongen?


Opeens… was de zaak gesloten. Ziekte hoorde ik en het bleef kennelijk ziek. Dan was de winkel leeg.

Zonder dat hij het wist zag ik hem meermaals wandelen voor zijn huis aan de Weesperzijde bij het Amstelstation, een heel trage tred.

De verrassing kwam toen hij een zaak opende aan de 1e Van der Helststraat schuin tegenover Koekenbier. Het was een antiquariaat in een kelderverdieping vol rotzooi. Hij zat, keek en zweeg  maar deed niets. Zou hij zijn WAO aldus genoten hebben?

Dan was ook die zaak opgeheven en heb ik van Al niets meer vernomen. Echter kan ik stellen gelukkige jaren met een oud-militair van de Bevrijding genoten te hebben.

Feedback

# re: Al Brown van de Albert Cuyp snackbar Remove Comment 681378

9/27/2011 7:36 AM by P.v.S.
Beste schrijver van Josh's Blog,

Via Google belandde ik bij het verhaal over Al Brown, die een frituur had aan de Albert Cuypstraat en later een antiquariaat in de Eerste Van der Helststraat. Ik houd me een beetje bezig met de Pijp en derhalve enkele vragen.

1. Op beeldbank.amsterdam.nl heb ik wat afbeeldingen gevonden van "Brownie's Old Shop", Eerste vd Helststraat 74. Ik denk dat dat de antiekzaak is die u beschrijft. Kunt u dat bevestigen? Op de website vindt u de foto's door in het zoekvenster de volgende nummers in te voeren: 010122032028, 010122032027 en 010122047553.

2. Kunt u vertellen op welk nummer in de Cuypstraat de snackbar van Al Brown was gevestigd?
Ik zie overigens dat de winkel in de Eerste van der Helststraat op het moment te huur staat (fundainbusiness.nl).

Vriendelijke groet,

P.v.S.
3-9-2011

# re: Al Brown van de Albert Cuyp snackbar Remove Comment 747641

3/21/2012 3:07 PM by Hannie
De laatste keer dat ik Al zag was jaren geleden op de markt in de bijlmer..hij stond daar fruit te verkopen en wist na jarennnnnnnn nog wie ik was...en t eerste wat die vroeg hoe t mert Annie en Jan ging...wijlen mijn ouders...ik kwam er als kind over huis en woonde schuin tegenover de zaak en ging met zijn kids om...en Al kon wel degeljk lachen hoor en grappen en grollen uithalen, maar sja...ik ken hem ook als een doodgoeie vent en kwam toen ik ouder was ook nog steeds ff een lekker patatje halen bij hem..helaas weet ik door bepaalde omstandigheden niet alles meer van vroeger..anders had ik meer kunnen vertellen...

21-03-2012

# re: Al Brown van de Albert Cuyp snackbar Remove Comment 797874

11/30/2012 11:59 AM by Josh
Al was een aardige man met een charmant accent van zijn oude land. Soms moest hij moeite doen de goede woorden te zoeken maar veelal zo niet altijd ging hij om met gewone volksmensen die een toch al eenvoudig taalgebruik hebben. Dit is niet laakbaar want dit is hun leven.

Slim was hij niet.
Hij liet zich jarenlang (!) befrauderen door een medewerkster woonachtig aan de Ferdinand Bolstraat/Ceintuurbaan alsmede liet hij een speelautomaat getiteld "Goldene Sechs aus Sieben" monteren waarbij 'n mannetje dagelijks de kassa kwam leeghalen. Volgens contract zou hij daarvan dan een percentage krijgen alleen is op zo een misselijke handelswijze natuurlijk geen controle. Zulke handelaren moesten wel onderwereld zijn geweest. Domme Al.

8 opmerkingen:

  1. Op 14-10-2011 heb ik de twee locaties bezocht.

    Zijn snackbar moet zich bevonden hebben op Huis 130, met een bovenwoning achter, bel-etage. Nu is er gevestigd V.O.F. Streetclothes met een grote uitbouw. Vandaar dat ik een tijd tuurde hoe alles zo veranderd is.

    Later in het pseudo-antiekkeldertje handel drijvend. Dit was aan de 1e Van der Helststraat Huis 74. Op deze dag een afgesloten ruimte.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. staat Al Brown nog steeds op de markt zal haast niet denk ik, wie weet daar meer van

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Tijdens de Bevrijding moet hij 18 jaar of ouder zijn, ergo geboren 1927 of daarna en zou nu 86 of meer tellen.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Albert L. Brown is inderdaad van 1927.
    De American Patates-friteszaak was toch op Albert Cuypstraat 128. Door verbouwing heb ik net even verkeerd gegokt.
    In 1977 verhuisde Al naar de Weesperzijde alwaar ik hem eens met een hond heb zien lopen.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Vermoedelijk was de dievegge Aletta van den Berg, geb. 1928. Bij verhuizing heeft ze een vals adres opgegeven.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ze woonde in het pand op de hoek van de Ferdinand Bolstraat en Ceintuurbaan, later afgebroken t.b.v. de metro-ingang.

      Verwijderen
  6. Recapitulerend kunnen wij het volgende verklaren.

    Echt een doorgewinterde volwassen man, gewiekst ondernemer, was Al Brown niet. Hij behoorde tot de na-lichting van het Amerikaanse leger dat eerder de bezettingsfunctie tot in 1955 vervulde. Oorlogshandelingen heeft hij derhalve niet meegemaakt.

    Dan laat hij zich in met de aanleg van speelautomaten in zijn zaak. Wellicht tegen een vast bedrag per maand, 'n leuk zakcentje, maar de verdiensten gaan naar de ondernemer die daarvan zijn handel maakt. Wie is de gokhal-koning in Amsterdam? De legendarische Zwarte Joop natuurlijk. Allicht dat hij zijn handlangers heeft horecazaken in Amsterdam af te struinen teneinde de eigenaar warm te maken voor een extra zakcentje. Al Brown trapt er in en heeft dientengevolge de vat op zijn zaak verloren.

    Eens is het stil, de handlanger treedt binnen en leegt de geldbak van de automaat. Alette zegt schertsend: "Je zult wel veel geld verdienen, niet waar?" "Maar dat kan jij toch ook?", en hij kijkt gericht naar de kassa.
    Het is gebeurd, jarenlang nu worden kleine bedragen ontvreemd.

    Toen Al Brown daar achter kwam, ik heb hem nog gesproken hierover, was hij psychisch kapot. Al is er niet meer bovenop gekomen, zijn zaak bleef maandenlang gesloten. Dan hield hij er mee op.

    Het trieste gevolg naïef te zijn, niet 'n gewiekst zakenman zoals het hoort. Het is een tragiek die (mij) nu nog aangrijpt. En wat een schande voor zijn gezin en familie!

    Wij beëindigen hiermede ons onderzoek en zijn blij het tot een goed einde gebracht te hebben. De leegpuzzelstukjes passen mooi! Maar alles is lang geleden en mooi vergeten.

    Lezer: sterkte!

    Leer ervan een onbekende nooit te vertrouwen, hij maakt er misbruik van.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Er werd bij Al Brown een fruitmand bezorgd op 13 mei 1976.

    BeantwoordenVerwijderen