KRITIEK OP (enige) VALSE EN BEDRIEGELIJKE POSTULATEN van de HOMOBEWEGING [Essay uit 1998]

Posted on Friday, February 19, 2010 11:28 AM

KRITIEK OP (enige) VALSE EN BEDRIEGELIJKE POSTULATEN van de HOMOBEWEGING

Van 1 t.e.m. 8 augustus 1998 vinden in Amsterdam de "Gay Games" plaats, een internationale sportontmoeting van homo's zonder competitie. Een onzer relaties ziet nog 15.000 of meer gladiatoren voor zijn deur in het stadsdeel Buitenveldert voorbijtrekken naar de stoei- en speelvelden en is danig verschrikt. Hij geeft hier zijn persoonlijke visie op de homobeweging en -milieu, homo's en wie hiervoor doorgaan.

Vals Postulaat 1: Het percentage homo's bedraagt 20% of meer

Al meer dan een eeuw wordt het percentage gehouden op enige procenten waarin zelfs nog begrepen de latenten! Dat een percentage constant kan blijven bewijst wel dat van schizofrenie: 5% wereldwijd door de tijd. De invloed van 'n wereldwijd modieus verschijnsel als homofilie speelt heus wel 'n rol in een behendig hierop inspelende propagandistisch georganiseerde homobeweging, maar is daarmee nog niet structureel. Deze beweging valt te nuanceren als driedeling:

• Een kern, de echte homo's;
• Meelopers, fellow traveIlers: de grootse groep en
• Psychopaten, geestelijk gestoorden aller aard.

Maar dit gegeven is toch niet voldoende mij te overtuigen van een zó hoog percentage als vermeld in voornoemd postulaat; immers van enige procenten is niet tientallen procenten te brouwen!

Ik houd dit postulaat derhalve voor een propagandistische falsificatie.

Vals Postulaat 2: De homobeweging is een emancipatiebeweging

Imperatief voor emancipatie: de leden van de groep moeten lief en aardig zijn. 

Het emancipatieproces van homo's vertoont een tientallen jarenlange sluimerende aanloop met een

de laatste vijf jaar exponentieel toenemende intensiteit.

Oorspronkelijk een gezelligheidsvereniging werd 1971 de doelstelling emancipatie toegevoegd.

Aanvankelijk zijn mannen die een grote populariteit genieten de stilzwijgende en voor het auditorium

onbewust agerende gangmakers bij uitstek voor opwekking gevoelens van sympathie; zij houden hun

"geaardheid", zoals de moraliteit dier epoche het betaamt, angstvallig discreet, al of niet met 'n schijnhuwelijk, alhoewel ieder wel weet of heus wel iets vermoedt. Hierna stoomt een jongere

generatie op van literatoren, cabaretiers, koks, modekoningen, kappers, narren, choreografen en vormgevers, die allen op geforceerde wijze zo lief mogelijk doen en zich door blufferig vakmanschap zichzelf toekennend, nog onmisbaar willen maken ook! Men accepteert dit zodat het begin er is. Wetenschappers nuanceren in de zestiger hun visie in publicaties en de media volgen schoorvoetend om de abonnees niet te krenken, tot toenemende belangstelling. Ik herinner mij de sexuoloog (toenmaals onbeschermde titel!) Jos van Ussel die de homosexualiteit voorzichtigerwijze bespreekbaar maakte en hierop geen commentaar kreeg, daar het auditorium geen weerwoord had. Mocht dit voorval met voorbedachten rade zijn gebracht: het kweken van sympathie, dan ware dit allerminst wetenschappelijk!

De homo's die zich als zodanig presenteren zijn toch nog de iets ouderen, maar een stuk

jonger dan de vorigen; zij komen wijs over en stellen de mensen gerust. Zelfverzekerdheid en

stralend glunderende gelaten blijven voortdurend attribuut. Allen houden van elkaar, want twee

ruziënde homo's in het openbaar heb ik nog nooit gezien. De lachers op je hand krijgen maakt

ze zelfs voor debielen onweerstaanbaar!

In de tachtiger homostudies aan de UvA, door homo's zelve in de rol van wetenschappelijk onderzoeker. (Vrouwenstudies door vrouwen blijft vanaf de geboorte een kijven, der vrouw eigen). Het pad is vrij voor een hele generatie jongeren, sans gêne, men waant zich onbelemmerd en vreest niets.Elk stapje op de ladder omhoog wordt met gejuich begroet als een triomf. Hoorde ik ooit een oudere man verklaren: "Dat nemen ze niet meer van ons af!", een denkbeeldige solidariteit ponerend met iets waaraan hij zelf niets geleverd heeft. De woordvoerders gaan de hoogste wetten naar hun

hand zetten en laten denken dat al veel gewijzigd is. Internationale connecties, inspiratie uit

Amerika en hier een paar jaar later reëel.

De emancipatie van homo's lijkt op gang te zijn.

Maar zij druipt niet alleen in Nederland. Ik graai in enige ter illustratie van activiteit die

constant de berichtgeving beheerst heeft.

Een geslaagde emancipatie is die van ex-verzetsstrijders, alom op goede posities terecht gekomen

en altoos sprekend over hun roemrucht verleden; zij beschouwen hun maatschappelijke promotie

als "verdiend".

Joden komen naar Amerikaans geallieerd voorbeeld door bevoordeling op alle mogelijke functies en wel vooral die, welke leiding kunnen geven in het richten op en vormen van mensen naar 'n meer democratische gezindheid. Joden blijven vooralsnog de meest spraakmakende club.

(In Duitsland Polen, gevlucht na de "radikale Flurbereinigung", de verdrijving van alle Duitsers en afstammelingen uit de Oostgebieden (1945ff), geheel opgenomen in de samenleving, niet zonder trots gepropageerd door de Duitsers als voltooid; alleen 'n familienaam herinnert nog aan 'n Poolse afkomst).

Indische Nederlanders vrij goed terechtgekomen, maar door hun fysische lethargie niet al te hoog.

Gehandicapten laten altijd van zich horen en krijgen mondjesmaat zangzaad.

De tijd is nu al zo voortgeschreden dat van de vorige een wel zeker resultaat valt te bespeuren

of aardig zichtbaar is geworden; bewegingen die qua naam of doelstelling berucht zijn geworden

maar van welke men niet of nauwelijks meer hoort, wil ik gemakshalve overslaan.

Mislukte emancipatiebewegingen als afschrikwekkend voorbeeld zijn er ook: ik noem die van prostitutie!

De weerstand tegen tegemoetkoming is bijna onoverkomelijk geweest. Ik heb de dames in foris

zien en horen huilen wegens het leed hun aangedaan door autoriteiten; zij smeekten om genegenheid.

En dat hebben ze gekregen: vervloekte registratie en een veelvoud aan controles als bij de fille-en-

carte voor de bezettingstijd! En betalen moeten ze nog meer dan voorheen nu hun professie uit de sfeer van schemerlicht is gehaald en een hoer voor de fiscus "net zo normaal" werkneemster is geworden!

Blinden niet alleen meer Montessoriachtig montagewerkzaamheid, maar zelfs één heuse rechters functie ! Of hij het goed doet heb ik nooit gelezen; maar een zwaluw maakt nog geen lente.

De Dolle Mina's raasden verscheurend als Bacchanten door het land en zijn allang netjes gehuwd.

Bhagwan trok drommen jongelui die fier in hun rode kleding over straat liepen, totdat de beweging

door interne corruptie ten gronde ging. Men heeft de lessen van H.P.G. Quack's analyse niet gekend.

Negers zijn niet organiseerbaar en wat zich groepsgewijs aanbiedt wordt voor hen door blanken

(met gesubsidieerde baan) bedisseld; vergeleken met movements in Amerika 60er is hier een emancipatie-onder-curatele. Ik zie negers als stenen verstrooid in/over het landschap: ze moeten alleen worden gepusht en gerold! Zo het nu gaat is het maar een zielige vertoning. En ten slotte de vele linkse organisaties, partijen en clubs, in alle gradaties en intensiteiten de maatschappij veranderen willend, al tien jaar verdwenen als sneeuw voor de zon.

Ondenkbare emancipaties ter scherping van de geest: de angstaanjagende en bij Belgen zelfs paranoia

bezorgde paedofilie blijft een absoluut taboe, ondanks een "vergissing" van een wetenschappelijk

medewerker aan de VU, die zijn kans geschikt achtte voor een poging tot "begrip" en snelst door

zijn collegae werd teruggefloten!

Ik denk nog aan hen die sexuele gemeenschap met lijken verlangen, bij mummificeerders in het Oude Egypte usance, zodat men ter bestrijding het stoffelijk overschot vele dagen (in die hitte!) liet bederven.

Of ik het drinken van liters bloed serieus moet nemen, weet ik niet, ik zie nog niet ieder daarmee behept.

De wereldwijde drugsympatisanten komen altijd schijnbaar heulend met criminaliteit over en hebben nog niets van liberaliteit bereikt.

En ten slotte, eerbiedwaardige maîtressen houden in tegenstelling tot hun openbare collegae hun mondje dicht en vragen niet om die veelbegeerde maatschappelijke 'erkenning'.

Geperverteerde emancipatie bij Joden: alleen nog vereffening oude rekeningen. In juni schenkt

De Nederlandsche Bank een kwart miljoen aan twee min of meer Joodse instellingen als vergoeding

geleden schade door Liroffaire (Bank Lippmann-Roosenthal die tegoeden weggevoerde Joden beheerde) en na ontdekking gedeponeerde niet-verzilverde polissen in het Rijksarchief is de huidige waarde van 10 miljoen van verzekeringsmaatschappijen gevorderd alsnog uit te betalen. Aldus twee berichten in één week tijd. Voorgangers van Joden zijn veelal iets ouder en vermoeide mensen met gebrekkig voorkomen. Neen, dit is geen emancipatie meer.

Zo is te onderkennen dat de homobeweging in haar explosief-exponentiële fase toch als laatste

der emancipatiebewegingen komt staan dringen en rechten-opeisen. De manifestatie door jongere

en de nietsvrezende allerjongste homo's neemt in deze 90er dus de grootste omvang aan ooit. Het

jeugdig elan is verpletterend. Openbare homofilie wordt doodgewoon op vaste plaatsen in Amsterdam en het is onverstandig haar aan te staren. Men interpreteert zulks als integratie, waarover hierna, maar zwijgen is nog geen goedbevinden.

Ik houd dit aanvankelijk vermoede valse postulaat toch voor waar, mits gelet op:

• De homobeweging heeft qua populariteit die van Joden voorbijgestreefd;
• De homobeweging is net als die van Joden was toch een emancipatiebeweging, doch combinatie met het valse postulaat 3, hierna, maakt haar alleszins dubieus en suspect.

Vals Postulaat 3: De homobeweging streeft naar integratie

• Imperatief 1: Niemand sluit zich aan bij een emancipatiebeweging als hij er middels integratie niet beter van denkt te worden.
• Imperatief 2: Integratie kan alleen bij/voor een minderheid.

In de 60er hoorde ik vaak van de Odeonkelder, onder de waterspiegel, (nu andere bestemming) waar

homo's vertier zochten bij jazz. Dat jazzmuziek klanten lokt staat als een paal boven water,

gelijk de pop bij manifestaties nu. Homo en jazz samen best. In sexshops bevond zich achteraf

een paar plankjes maar met homoblaadjes, nu rijen vol speelfilms, "homosex", waaraan die zekere

zakenvrouw zich waarlijk verrijkt. Cafés, (leather-)clubs, sociëteiten, avonden, disco's schieten

als paddenstoelen uit de grond; aan het publiek herkent men de gezindheid. De naam homo veelal

zichtbaar. Dit wordt nadrukkelijk gesteld: er blijft een streven met gelijksoortig publiek bijeen

te zijn, derden mogen als in de 70er door een burgemeester bevolen, niet geweerd worden, maar

een derde loopt deze zaken vanzelfsprekend onbewogen voorbij als hij geen uitdrukkelijke reden

heeft binnen te treden!

De gezelschappen zijn en blijven celibatair, men vreest van elkaar geen discriminatie. Er is

echter geen minuut dat men niet getoucheerd wordt, niet erg maar evenmin gewenst.

De integratie is hier dus mondjesmaat.

In "gewone" cafés hebben homo's slechts de naam en nauwelijks spreken zij over homofilie. Hun

gedrag is schijnbaar aangepast, maar een min of meer echte homo grolt niet over (heterosexuele)

humor. Als zij spreken over hun intimiteit blijft een gedempte toon, uit innerlijk besef te behoren tot een minderheid. Ooit vertrouwde mij een voorzichtige en bescheiden man toe het scheldwoord "V.. h…" vreselijk te vinden en ik kon wel raden waarom: de hetero-drinkeboeren stonden om hem heen! Hij gaf echter geen aanleiding (meer?) tot ergernis. Maar ik vermoedde een jongensachtige man zich een overaanpassing te hebben aangemeten, wèl sex en gorigheden, veel gelach, hoewel deze mij een uitzondering lijkt.

Een integratie kan ik dit nog niet noemen.

Zo vallen homos na enige of lange tijd op door andersoortig gedrag in het openbaar en in een

café juist snel door de alcohol.

In bedrijven is de homo uiterst discreet geweest. Een collega vertrouwde mij als jongeman eens

toe: "Hier zitten ze ook hoor!" en ik mij maar afvragen wie deze wel konden zijn. In de loop der tijd leer je de mensen wel kennen. En nette mensen waren het beslist.

Wat hebben we nu gekregen?

Een beheersing van homo's van de publiciteitsmedia met gunstige berichten, zoals dit bij Joden

zovele jaren is geschied, tot ergernis van de andersdenkenden. De hele afwikkeling van de AIDS-ziekte is homogeörganiseerd de patiënten niet uitdrukkelijk te verdoemen. De naam AIDS valt natuurlijk altijd, maar zonder emphase van afschuw voor de man, wel voor de ziekte als abstractie.

De mening van homo's wordt gevraagd en gegeven. Zij worden geïnviteerd in radio- en televisieprogramma's.

De reeds opgeb(r)ouwde sympathie bij de bevolking werpt nu zijn vruchten: "de homo

is een mens als wij" en kan overal zich tonen. Maar hij blijft toch in kleine kring verkeren.

We hebben nog de driedeling:

De kern: de echte homo's, die hun rol reeds hebben gevonden in een van de artistieke beroepsklassenen verkopen aan hun soortgenoten, vereerd worden door vrouwen. Wat valt er bij hen nog te debatteren over homofilie als ze hetzelf door en door zijn? Alle gedragseigenschappen waardoor een homo zich kenmerkt zijn niet buiten de groep effectief coram publico; zij blijven altijd iets aparts,waardoor zij zich noodlottigerwijze zelve discrimineren.

De meelopers: die als voetvolk overal indringen, organisatie opnemen en een rol willen spelen

om zich op te werken met de echte homo's als reclamezuil aan hun zijde. De zakelijke activiteit

gaat uit van hier. De infiltratie in de media moet als geslaagd zijn te beschouwen, hier is de

bevolking op zijn best te manipuleren.

De Psychopaten: met onophoudelijke zichtbaarheid een constante aanwezigheid in de maatschappij suggererend, als nar of andersoortig "schaulustiges Objekt". Men kan niet om hen heen, zij infiltreren

de menselijke psyche in. Dat zij in de homobeweging de kans van hun leven hebben om zich te uiten,

is niet zo gek als het lijkt: in de vroegere hexerij waren niet minder geestelijk gestoorden

actief om aversief gedrag te ontplooien. Dat dezen nu 'gebruikt' worden is nog niet tot hen doorgedrongen, waarover in het volgend postulaat meer, maar een ding is zeker dat dit niet te integreren is! Zij zullen als de homobeweging is ingestort hun heil elders moeten zoeken en vinden.

Als ik theoretiseer dat de gewenste integratie werkelijkheid geworden is, kan ik stellen dat

de meelopers: zullen afvallen zonder dank voor de bewezen diensten. Immers een integratie is

volgens bovenstaand imperatief slechts bereikbaar voor een minderheid en niet voor grote getallen.

Dat de meelopers de psychische patiënten van de toekomst worden, is mij klaar. Het is zo gemakkelijk geweest de homobeweging in te stappen; de onophoudelijke propaganda met eenzijdigheid door fanatisme volgens sectarisch model doet zijn werk in de mode van de tijd. Ik noem het maar "hereinfallen".

Ook kunnen meelopers nog converteren naar het van oorspong "gewone" leven van het (hetero) huwelijk, zodat twee van dergelijke wonderlijke gevallen mij bekend nu verklaarbaar worden. Wat zou ik een contra-propaganda, hoe walgelijk dit instrument ook moge zijn, niet toejuichen om de meelopers eruit te halen en hen het aloude huwelijk en gezin voor ogen te houden?; wat is hier niet een ethische taak weggelegd voor maatschappelijk - en pastoraal werk! Maar wie o wie? De voormalige PPR kon toch ook jongeren, balancerend op de rand van zuigkrachtige moerassen der ultra-linkse groeperingen weerhouden af te glijden en vasthouden door het bieden van een redelijk alternatief. Deze mogelijke contra-propaganda blijft vanzelfsprekend binnen de wet en de EU moedigt zelfs aan het concurrentiebeginsel meer toe te passen! Een erop-vooruitkomen door alle meelopers is ondenkbaar zodat ik een integratie voor hen als een ware illusie beschouw. En als zij zich integere  is het zonder hun aangepaste homofilie van voorheen. Nadeel blijft dat zij hun vroegere registratie nagedragen kunnen krijgen.

De groepsidiotie is in feite een belemmering voor integratie; men zal het behoeftig gewenste

gekke gedrag uitstellen tot daar waar het binnen eigen kring vrijelijk mogelijk en toepasbaar

is. De maatschappij houdt nu eenmaal van conventies en beschouwt dat homoërige van homo's als

apart, of populair "Zie die eens!".

Als de homobeweging is ingestort, kunnen niettemin aanverwante organisaties een eigen leven blijven leiden met het opgebouwde kapitaal. En kapitaal kan ook zuiver ter financiering voor vele niet-homoäangelegenheden aangewend worden, als het verkrijgen van optimaal rendement zakelijk beginsel is. Toch blijven de vruchten, waar niet anders, beperkt tot een kleine groep van 'n enkele miljonair en tot meerdere welgestelden, die ik wel geïntegreerd wil noemen maar geen integratie-bevorderende werking meer hebben en tot in de toekomst met veel minder personeel dan nu gewend! Dit kapitaal is gewoon apart.

Van recente datum is propaganda voor clubjes van oude(re) homo's, hier in Buitenveldert zo vaak

ter sprake, dat ik geloof in maar karig respons; aparte verblij(f)ruimten in bejaardentehuis

en ziekenhuis. Van zelfs zwembad afhuren voor louter homo's heb ik informatie uit het Verenigingsregister van de KvK te Amsterdam.

Ik besluit: de homobeweging heeft een zeker opstapje naar integratie maar blijft gegarandeerd

steken in een sectarisch apart-zijn!

Vals Postulaat 4: Homofilie is net zo normaal

Definitie: Normaliteit - kan ik niet geven, niet sprekend vanuit een discipline, dan wel als

scherpzinnig waarnemer weldegelijk aanvoelend.

In het Oude Griekenland heerste homofilie als "hogere" waarde in een kleine groep als exclusiviteit,

homosexualiteit was meer prostitutie en een leuke bijverdienste voor arme knapen. De Romein was

(dubbel) immoreel: in een bordeel besprongen jongens en meisjes tegelijk de klant. De studie Montaillou leert mij dat niet alleen verdachten slachtoffer waren van de H. Inquisitie, zo de propaganda van de antichrist wil doen geloven, maar wel degelijk zij die heus wat hadden uitgespookt! De 19e-eeuwer noemt ze Urning of Uranier, deel van een geheime kliek zonder daglicht. In de SA van de 30er is homofilie schering en inslag, goed verfilmd ooit; bij de voormalige SS homoërotiek kameraadschappelijkheid. Dat nu juist homo' s dit memoreren zijnd toch bij een "misdadige vereniging"? In het KZ vindt pæderastie plaats als afpersing voor een stuk brood, niet normaal maar voor het slachtoffertje ethisch gerechtvaardigd te zijner overleven. In cafés zijn "alleenstaande" homo's gedoogd bij rustig gedrag.

De driedeling:

De kern beschouw ik als de enige, echte homo sedert mensenheugenis in het Avondland. Zijn ontstaan blijft een mysteriurn naturae et vitae. Kenmerkendst is zijn existentiële infantiliteit met verlegen babyface, hangen aan/wonen bij hun moeder; verder zachtaardigheid als spinnende poezen (maar zachtmoedigheid is nog geen homofilie!), kreetjes, spelen met poppen, houden van kleurtjes en

snuisterijen alsmede gevoel voor onwaarschijnlijk detail. Ze doen geen mens kwaad, mij dus ook

niet en je kan rustig naast ze zitten zonder aangeraakt te worden; ze staren je niet aan, vrouwen

zijn gek op ze als troetelhondje. Zij alleen, al jong, beseffen terdege te behoren tot een minderheid,

hetgeen innerlijke bescheidenheid afdwingt. Ik beschouw deze "geaardheid" als een benigne schizofrenie, gezien de totaal verschillende leef- en denkwereld als wij. In wezen kan je dus niet met ze communiceren of ze acteren krampachtig, zeker bij ons, toch gewone mannen, maar wij blijven wel beleefd.

De meelopers houd ik voor de omvangrijkste groep in de homobeweging. In alles half/half: schijn

van normaliteit en schijn van anti-normaliteit eigens de homogroep. Men heeft in staat van de

verstandelijke geestvermogens de vrije keuze gemaakt voor de laatste en past zich aan de groepsidiotie aan. Bij een ernstig onderwerp wordt mannelijk gedrag vertoond, bij een emotioneel verwijfd of nichterig. Ze leven in twee werelden en kunnen in beide meedraaien. Ze hebben hun ziel verkocht aan de meest biedende.

De psychopaten verraden zich door luidruchtigheid, bizarre kleding (signaal voor maligne schizofrenie!) en aperte naaktheid tot schaamteloosheid van het lichaam; lichaamsverminkingen en attributen welke elke stoutmoedige fantasie te boven gaan. Hun leefwereld is niet alleen verziekt, maar bezeten als in de hexerij en ze steken anderen nog aan ook. Selbsthaß is hun niet vreemd, pijn

als genot beoefend in S/M-praktijken. Juist zij hebben menig mediaöbjectief op zich gericht getrokken en zij geven de homobeweging het imago van (om d'oude calvinistische term te raadplegen) liederlijkheid! Wie spreekt over homo's denkt altijd aan hen! Ik acht de psychopaat eerder aangepapt met de homobeweging dan homo zelf, daar haar propaganda gericht is op het verkrijgen van zoveel mogelijk sympathisanten, die zij dan ook gekregen heeft! De psychopaten zijn er als aasvliegen op af gekomen. En deze psychopaten kunnen nu doen wat ze willen, worden door de echte homo's aangestaard en buiten de kans van hun leven uit!

Tijdens een bootmanifestatie door de Amsterdamse grachten gingen de billen bloot, werden tietjes

geshowd en masturbeerden binken zonder ophouden. Dat dit protest uit de bevolking gegeven moet

hebben bewijst het overleg een jaar hierna van de burgemeester met de leiding van de homobeweging om dit onzedelijk gedrag te verbieden, op straffe van F 500 per persoon. Een registratie door

middel van foto's was voorbereid. En toen gebeurde inderdaad niet zoiets als voorheen.

Ik noem het actief verkeren in de homobeweging maar eufemistisch krioelen, in welk een vindingrijkheid aan de dag wordt gelegd waar ik nauwelijks weet van heb. Sex pur sang met aaien als stumperige blijk van genegenheid. Die filmbeelden ooit iets gezien zijn altijd stom. Ze kunnen gewoon niet vrijen! Dan zijn een jongen met een meisje lieftalliger en fotogenieker! De Duitse speelfilm "Taxi zum Klo" heugt mij nog als horror: de sex is zó een bezetenheid, zó een anti-metafysisch genot van onmiddellijke vergankelijkheid dat het dagelijks leven lijdt onder de voortduring en wens naar méér! Ik denk aan de Joodse offersritus in de Hebreeën: een eindeloze herhaling zonder vruchtbaarheid. Maar het is hier ook onvruchtbaar! En we zitten in de regionen van paranoïde psychopathie! Het zijn hun stoei- en speelvelden, "na lange strijd verworven". Ik bespeur overmoed, hebzucht, onkuisheid, nijd (jaloezie) en vooral vollerij (mateloosheid). Gramschap als

ressentiment en traagheid "hereingefallen" te zijn zonder vluchtweg.

De startende jongens worden door de ouderen opgewacht en "gepakt", zoals de veroordeelde gevangenen door de aanwezige "mères" in het Franse bagne te Guyana. Voor de jongens de eerste schreden op weg naar hun volwassenheid. Weten ze wel wat ze doen?

Huwelijken van vijftigers worden kapotgemaakt als zijnde "bewustwording" en de mannen getrokken

de homobeweging in. Ik weet wel, hun huwelijk is toch niet meer wat het was, maar moet het nu

zó? Ze vergroten in elk geval het ledental. Het lijkt op naoorlogs proselytisme van Joden, dat

mensen, die in het verste verleden iets met het Jodendom van doen hebben gehad, wil aantrekken.

Beide noem ik "kruimels vegen". Bij middelbare scholen is geposteerd met pamfletten, maar ouderprotest verhinderde voortzetting.

Aan de tijd van "Die grosse Freiheit" in de 60-70er is een eind gekomen niet zozeer door het

opkomen van AIDS alleen, als wel zeker door een individuele inkeer bij die generatie jongeren

'toch maar eens' een relatie te conserveren voor d'oude dag. Het homofiele gezelligheidsleven

is nu bekend dusdanig, dat het niet levenslang kàn duren, omdat dit er niet in zit, tot de vlammende

vloek der eenzaamheid aansluipt. Hier is de tragiek van hun bestaan par excellence visueel:

ze hebben niets constistents opgebouwd maar alles contingents beleefd.

De profane uitvaart te Amsterdam van een miljonair was een nationale gebeurtenis: de lijkwagen

met roze kist door de Amstelstraat omkranst met jongens in gerafistoleerd kazuifel en gebogen

hoofd, het geheel geïmiteerd van een praalgraf ener Bourgondischen vorstin. De zekere zakenvrouw

van homoporno voerde, kan ze anders?, het woord. De aanwezigen keken hun ogen uit: hier is een

uniek spektakel. Maar ik besef dat een mens ad vitam dergelijk scenario uitdenkend, schrijnend

eenzaam geweest moet zijn en dat de vele vrienden niet meer dan projecties waren, die nu mochten

fungeren als betaalde figuranten. Bizar!

De uitvaart van een roomskatholiek (wist ik niet!) modekoning, en ik realiseer mij ne sutor ultra crepidam, was in een grote kerk met koor en orkest, vrouwen hielden threni. Een eenvoudiger gebed in de N.O.M. dan vroeger laat maar smeken om zijn zieleheil.

De Joodse (wist ik ook niet!) uitvaart van een andere modekoning, bekend in Amsterdamse

café's om z'n maniakaal aanschuren met zijn onderlijf aan ieder die maar in zijn vizier komt,

was niet minder druk bezocht door vrouwen, onder wie een kennisje van mij. Maar deze jongens

stierven door God en alle mensen verlaten met een publicitaire uitvaart als schijnvertoning.

Zo sterven ze allen in media solitudine. Niet prominente homofielen moeten het dan maar doen

met een oud patertje, dat nog een troostrijk woord kan mompelen over de kist heen.

Homofilie zo normaal? Wie garandeert hun toekomst dan als het een minderheid is en blijft?

Vals Postulaat 5: Het homohuwelijk is net zo normaal

Een relatie, een binding en straks huwelijk, moet je afzonderen, weet Ovidius. Blijft een stelletje

verkeren in homofiel milieu (waar ze immers uitkomen), dat sedert heugenis drijft op celibatair

mannelijke promiscuïteit, zonder zicht op volledige verhoudingen, dan stelt zij zich zonder meer

bloot aan gevaar en laat instabiliteit toe. Ik heb zo'n gesprek eens afgeluisterd dat een der partners heimelijk al 'n half jaar vreemd ging en de niet van ideaal gespeende cocu achterliet in wrok. Maar een omgang in heterofiele kring blijft welzeker een curiosum, gezien de macht der verhoudingen. Van beide kanten dwingt een noodlottig isolement het geval. Internationaal zelfs een rariteit en registratie kan leiden tot misverstand. Wat een vragen om problemen! Men stelt de eigen geestelijke gezondheid op de proef, men is weer terug bij AF: een minderheid.

En wie wil er nu voor aap lopen?

Vals Postulaat 6: Het leveren van kritiek op homofilie toont belangstelling voor

homofilie

Het wonderlijkste postulaat! Voor het laatst bewaard. Maar het heeft een tragische voorgeschiedenis.

Toen in de 60er het Israël en de Joden overweldigend vaak ter sprake kwamen, moet ook ik over

dit land en deze mensen gesproken hebben. Dit wekte verbazing in mijn omgeving waarna men mij

discreet begon te polsen of ik wellicht iets met het jodendom van doen heb, laat staan of ik

misschien van Joodse afkomst ben... De verbazing was nu op mijn beurt! Ik vroeg mij af of mijn

in die tijd aangegroeide rossige volle baard debet kon zijn aan haar vermoeden.

Nu we in de hevigheid van de homofiele propaganda nolens volens zijn opgenomen en ik meer dan

eens dit onderwerp te berde bracht, gevoelde ik dat men mij onderzoekend aankeek en weer misschien, heel even maar, in de veronderstelling verkeerde bij mij belangstelling te zijn voor de homofiele scène... Ge-nen-del-e! Als het aan den disch als onbetamelijk worde ervaren te converseren over ziekte, dood, echtscheiding en faillissement, moet ik een gespreksonderwerp als homofilie daaraan spijtigerwijze toevoegen teneinde mijn persoonlijke integriteit te koesteren, zo ook in het maatschappelijk verkeer. En wisten we al niet dat de hoer, als zij kritiek moet incasseren op prostitutie, hautain terugkijkt, antwoordt verbaal of non-verbaal, met welk recht je haar aanspreekt als je toch zelf haar (collegae) bezoekt? Vreselijk, maar het bestaat!

Alors, il faut se taire et s'en déranger.

Amsterdam, 15 juni 1998

cc creative commons

Noten

Radikale Flurbereinigung: Verdrijving van alle Duitsers en afstammelingen uit de Oostgebieden (1945).

H.P.G. Quack - De socialisten. Personen en stelsels (1875-1897).

coram publico - openlijk.

ne sutor ultra crepidam - daar mag ik mij eigenlijk niet mee bemoeien!

N.O.M. - Novus Ordo Missae: de vernieuwde liturgie R.K.K. na het 2e Œcumenisch Vaticaans concilie.

in media solitudine - in de diepste eenzaamheid.

Feedback

# Ziekte Remove Comment 724361

1/17/2012 12:49 PM by Josh

162 rabbijnen en joodse leiders noemen in een verklaring homoseksualiteit een ziekte.
Bron: Welingelichte Kringen, 17-1-2012

http://www.welingelichtekringen.nl/17567-rabbijnen-homo-s-zijn-ziek-en-homoseksualiteit-een-ziekte.html

# re: KRITIEK OP (enige) VALSE EN BEDRIEGELIJKE POSTULATEN van de HOMOBEWEGING [Essay uit 1998] Remove Comment 778433

8/7/2012 2:57 AM by JeriLewis22

Make your own life more easy take the <a href="http://goodfinance-blog.com/topics/personal-loans">personal loans</a> and all you need.

# re: Wetenschap maar betwistbaar Remove Comment 806973

3/14/2013 10:09 PM by Josh

Nieuwe wetenschappelijke publicaties gebaseerd op erfelijkheid.

Die Zeit 14-2-3013:
http://www.zeit.de/2013/11/Homosexualitaet/komplettansicht