Niet echt 'n mythe maar een der mythen!
Niet ongevaarlijk mythen te doorprikken; zonder meer zeggen een bewering of verhaal niet te geloven kan zeker m.b.t. politieke materie al een probleem opleveren. De wereld draait op mythen van staten en het heelal op veronderstellingen van galactica in de speciale relativiteitstheorie.
Het bombardement van 15 mei 1940 op Rotterdam zou 20.000 doden tot gevolg hebben gehad, hield E.N. van Kleffens vol. Diens bewering wordt jarenlang in pers en publicaties overgenomen. Dan wordt het getal gereduceerd tot 2000 en naar ik nu zie nog niet de helft.
In het concentratiekamp Dachau zouden gevangenen zijn vergast. Deze mythe heeft wel twintig jaren bestaan voor dit kamp. De Duitsers vergasten alleen buiten hun eigen grondgebied. Maar ook dit wordt in 2011 weersproken in Historia: lijkenkelders, geen gaskamers.
Onlangs de RIF Soap (<Reichs Juden Fett) die vervaardigd zou zijn van het lichaamsvet der overleden gevangenen, met name Joden. Laboratoriumonderzoek leert dat er geen menselijk DNA is aangetroffen.
Jodevet als zoet snoepje is nauwelijks meer in de verkoop, jodenkoeken wel. Deze namen blijven wel bestaan maar moorkop en negerzoen zijn verwijderd, Bossche Bol bestaat allicht.
Maar de oudste herinnering is de film Opmars naar de Galg uit 1959 waarin het beeld van lampenkap was te zien vervaardigd uit mensenhuid. Later gewoon een verzinsel gebleken. Het gelijknamige boek is van de Duitse Journalisten J.J. Heydecker en J. Leeb. De film werd vertoond in o.a. de voormalige Cineac Damrak en was lang een reuze succes.
