De snackbar vanaf 1950 was gelegen aan de Spuistraat 299 te Amsterdam, weliswaar een nummer tekort maar dat is om nog wat te verwachten. Dit is jaren gebleken, de croquetten, daar kwam je voor terug! Bedrijven in de buurt bestelden dozen vol door 'n jarige onder hen. En ik? Ik kwam er geregeld, minder dan bij Van Dobben, Al Brown of de Gerard Dou 44 maar toch. Het was vooraf bezoek aan De Zwart handig in de maag een heerlijk bedje te hebben waardoor het koele pils ook beter viel.
De winkel was netjes, barkrukken kan ik me niet herinneren, wel tafeltjes en stoelen. Dit is iets meer restaurant-idee en het lijkt of de klant gestimuleerd wordt langer te blijven.
Maar de bedienstertjers in fleurige japon waren er ook naar. Jonge volwassen vrouwen met aantrekkelijk uiterlijk, met een en al ervaren omgang met de klant. Ze durfden initiatief te nemen en lieten vaak hun stem horen. De consumptie brachten ze zelfs aan tafel.
Voor een broodje croquet moesten ze zelf in een zijkamertje de frituurpan bedienen en ondertussen verder werken. Nooit gemerkt dat iets mis gegaan is want je moet immers bij olie de tijd scherp in de gaten houden. De meiden waren dus gewiekst. Dan zijn ze dit met de kassa evenzeer!
Toch verhaalde er eens een meid dat bij een aardig groot gezelschap met bestelling na bestelling wel eens een broodje doorgeglipt kan zijn. Dat zal niemand haar kwalijk nemen als de zaak maar doorgaat.
Ze waren vlot en wel bespraakt. Best mogelijk dat ze iedereen aankonden want na drank is een broodje zalig. En kan iemand weleens vervelend worden. Maar daarvan heb ik nooit iets gemerkt.
Eens was Frits zelf in de zaak en sprak met een paar klanten. Hij verhaalde nadrukkelijk dat een zekere Club van 100 (niet gevonden in Google anders dan Vrienden van de KNAB) uitsluitend alleen en alleen bedoeld is niet voor sporters an sich maar voor diegenen die voor de sport veel hebben betekend wat niet uitsluit dat ze ook sporter als Frits geweest hebben kunnen zijn, doch dit terzijde. Hij sprak op een rustige en zelfverzekerde toon. Ook ik luisterde met belangstelling. Doch van deze illustere club heb ik nooit iets gehoord. Toch een zekere ijdelheid ook na de actieve sporttijd nog van betekenis te mogen zijn!
 |
| Frits de Ruijter |
Frits is geboren in 1917 en was woonachtig op goedkope huurwoningen in de stad. Zijn werkkringen zijn niet echt mooi en dat komt dat hij nooit iets geleerd heeft van leerschool of ervaring. Je had gymnastiekleraar kunnen verwachten. Geen rijk man dus hoewel hij in later jaren naar Diemen verhuisd is. Ik geloof zelfs dat de zaak niet eens van hem was maar dat Frits eerder pachter of bedrijfsleider is! De winkel voerde dan wel zijn naam en dat is allicht een publiekstrekker. Frits is dus niet rijk geworden.
Hij is veertig jaar gehuwd geweest met een Duitse en kreeg in de bezettingstijd twee dochters. Door deze echtverbintenis werd zij Nederlandse. Hij woonde aanvankelijk op de plaats van zijn latere zaak. Als laatste huwde hij een 30-jarige griet. Daar kan je mooi oud mee worden! Op alle foto's bezit hij een charmant uiterlijk en ook herinner ik me zijn mooie stem. Hij is in 2012 op z'n 94e gestorven waarbij publiciteit.
