Hyves Polinco 30 mei 2009, 01:49
Polinco 8-4-2003
Dat is hun lot door de Goden vergund.
Dat is de wereld en haar geschiedenis!
De grote leider van Duitsland wist perfecterwijs een doeltreffende organisatie op te bouwen. Herstel en opbouw van het Duitse Rijk was geboden, al is het maar om het zelfrespect te herwinnen. Hoe had dat gekund met de vieze democratie, vanaf Frankfurt (19e eeuw) als een zwam-, klets- en zijkvereniging van geschifte intellectuelen en in Weimar (Interbellum) een instabiliteit om van de griezelen? Moest een Rijk zo bestuurd worden? Bismarck in de 19e wist de zeikafgevaardigden te omzeilen door zonder budget te regeren en kon de linksen overtroeven met nieuwe sociale wetten waar zijzelf niet van hadden durven dromen!
En nu Holland met die kinderen die aan politiek doen. "Een land moet bestuurd worden", verklaart Balkenende voor de camera; goed het is een waarheid als een koe, maar wat brengen ze ervan terecht?
De tijd voor voortreffelijke geesten is voorgoed voorbij.
Napoléon Bonaparte kon niet anders dan veroveren en uitbreiden, totdat zijn Rijk instort. Hij bracht een nieuwe tijd en wist een breuk met het Ançien Régime voorgoed te verkrijgen. Hij kon niet begrijpen dat alles fini was en beschuldigde nadien eenieder paranoïderwijs van verraad.
Zo ook bij Goering die zijn Englandkrieg zag mislukken.
Wanneer had WOII moeten ophouden?
Na het echec van de Noord Afrikaanse troepen onder leiding van de geniale Rommel. Dit beweert wijlen Mr. Dr. G.B.J. in zijn dissertatie. Geen gek idee, zo een tegenslag is wel een teken aan de wand dat de Schwung omhoog voorbij is. Maar nee, de Slag om Stalingrad was na lange tijd de hele echte tegenslag vol fatum. Toch wist de Grote Leider niet van ophouden en moest de Slag om Berlijn nog beginnen.
Dictatoren kunnen niet ophouden, weten niet van ophouden. Het is hun roeping, hun uitverkoren-zijn een rol in de geschiedenis te spelen en resigneren is een onecht woord.
Unser Führer gibt bekannt!
_____________________________
Nach langen Kämpfen hat unser Führer Adolf Hilter entschlossen ab zu danken. Er geht in wohlverdiente Ruhe nach seinem Haus in Berchtesgaden. Er dankt seinem Volk für die große Mühe gebracht für unseres Vaterland!
Helaas ondenkbaar. Het zou worden opgevat als een in de steek laten zo niet zelf verraad!
Zou een dictator vanuit zijn landhuis vinnig commentaar hebben kunnen leveren op de klets democratie door halve gare academici na hem? Bismarck piste wel maar had geen macht meer. Hier zit de clou: Alleen met macht kan je wat bereiken, zonder dat ben je een ouwehoer!
De Italianen waren perfide. Zij hieven de Fascistische Raad 1943 op en lieten het land over aan het democratische toeval. Kregen het zelf weer in handen en wisten Rome en het Vaticaan van grote verwoesting te besparen. Italianen, met erfelijke belasting van het perfide Imperium Romanum. Zo vals en onbetrouwbaar als de pest. Maar de Duitse bezetter werd goed bang dat maarschalk Pétain iets dergelijks zou doen. Ze hebben de wijze vaderlijke bestuurder onder curatele gezet door een hoge militair aan zijn tafel te laten (bij-)zitten. (Pétain wist bij het afscheid van een gast op de gang net iets van zich zelf te zeggen buiten de curator om..)
Goed, in de naoorlogse rommelige democratie hebben we soms wel eens een functionaris maar nog minder een staatsman. Generaal De Gaulle is wel afgetreden na een teleurstellende verkiezingsuitslag, waarmee zijn politieke loopbaan ten einde kwam.
Stalin weer niet, zou vergiftigd zijn. Castro evenmin, de man met charisma kan niet weg want
Cuba = Castro en Castro = Cuba!
Franco bleef tot het eind en wist wijselijk te zorgen voor een opvolger (een fout van Hitler volgens Joachim Fest dit nagelaten te hebben). Salazar van Portugal tientallen jaren aan de macht. Thatcher weende na de machtsoverdracht.
Griekenland heeft het kolonelsregiem gekregen op het goede moment. Ze legden hun functie neder niet zonder garantie dat ze niet gestraft zouden worden. Aldus handelde ook de generaal Pinochet van Chili, de processen hierna waren echter schijn.
Maar namen van de doorzetters tot het bittere eind zijn al te talrijk.
Is de dood dan zoet?
Het is het sterven als tragische held (begrip van Nietsche) om aldus de geschiedenis in te gaan.
Is dat niet heerlijk?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten