Levensverzekeringsbedrijf De Nederlanden van 1870

Eerder in Hyves gepubliceerd.

Beheerder Jos - Vrijheid van Mening

 
Beschrijving Gevestigd geweest te Amsterdam a/d Leidschestraat 82-84, na aankoop van het gebouw van Het Boekhuis in 1958 verhuisd in 1961 a/d Herengracht 124-128. De opening heeft plaatsgevonden door Z.K.H. prins Bernhard. Was eigenlijk een zelfstandig Nederlands bedrijf waarin (in de 60^er al) de Italiaanse (Triëst) Generali een belang.

Want in 1933 kreeg de wereldwijde Generali al een belang van 75%. Vanaf 1992 geheel opgenomen in de Generali Verzekeringsgroep en is de oude naam passé.

In 1989 verhuizing naar Diemen, doch dit valle hier buiten de orde.

Medio 1989 werd het gebouw verbouwd voor een volgend bedrijf. Het kwam nog eens in het nieuws dat een lid van het Koninklijk Huis uitzondelijkerwijs zijn auto in de parkeergarage mocht stallen.

Branche Finance
Adres Herengracht 124-128 (oud)
Plaats Amsterdam

 

Herengracht 124-128 Amsterdam. Tweede verdieping rechts zat ik ongeveer

Mijn Tijd 1964-1966.


Jos A. Heitmann schrijft:

Ik was werkzaam op de Wiskunde Afdeling onder de leiding van H. Blokpoel (sommigen spraken conservatieverwijze over Wiskundige Afdeling).
Mijn salaris bedroeg aanvankelijk ƒ400,- per maand.

Achter mij zat een charmante rekenares met de mooie naam Minda Beetsma (*1940), duidelijk afkomstig uit Friesland. Zij is tenniskampioen geweest. Wij trokken wel aardig met elkaar op. Ik hield wel van haar maar gestudeerd was ze niet. Ze sliste, kwijlde weinig, daarenboven liep ze onvast op schoenen met naaldhakken. Toen ik een aanmerkte dat ze zich vaak vergist begon ze te huilen.
Zij is het die de foto heeft genomen van mij in Avifauna op 31 mei 1965 alwaar het gehele personeel een dagje uit was. Een busrit door West-Nederland, we zagen nog het REM-eiland, met dîner dansant tot in de avond. Goed verzorgd, een fijne herinnering maar dansen deed ik niet.
Jammer toch haar naïveteit. de doos met gebakjes eerst presenteren aan de programmeersafdeling. Wat kun je daar nu van zeggen? Eigen afdeling eerst denk ik toch.

Het gebouw van de Nederlanden van 1870 stond op een riante plek aan de Herengracht 124-128. Nieuwbouw, robuust en warm, die plek alwaar in de gammele oudbouw ooit, naar de encyclopedische veelweter Vierveijzer, een moord geschied moet hebben. Het is een bouwwerk in vierkant met openlucht binnenruimte doch geen patio. Naar verluidt heeft Prins Bernhard het fraaie gebouw geopend.


De diverse Afdelingen van het Bedrijf:

De WISKUNDE AFDELING werd geleid door, reeds voor de oorlog- en bezettingstijd aldaar werkzame - dit weet ik van mijn oudere nichtje Sonja Vughts dat toentertijd ook bij deze Maatschappij gewerkt heeft - een buitengewoon ambitieuze man,

de heer J. Klatser, van Joodse afkomst en met gemengd huwelijk, gediplomeerd actuaris buiten-universitaire studie, gezeten in een ruime actuariskamer, een glazen huis wel te verstaan. Ik kreeg bij hem een open sollicitatie.
Hij vergde van zijn ondergeschikten, welken klassikaal gezeten, eveneens een ijverige inzet. Naar buiten kijken, benen languit onder de tafel, eten onder het werk en langdurig praten werd met een woest opgezet gelaat teniet gedaan, maar echt dramatisch kon de man niet worden gezien zijn verzwakt hart. Hij lunchte chic in een broodjeszaak aan de Leliegracht en had naar alle waarschijnlijkheid een abonnement. Een nieuwe ballpointvulling moest men op zijn kamer na aankloppen bij hem halen. Onder vier ogen gaf hij blijk van een innemende humaniteit. Knap is hij welzeker geweest. Hij voerde als actuaris met een vermaarde fiscaal expert H.G. Hagelen een assurantiekantoor met onze maatschappij als verzekeraar. Benoemde niet Wiskunde- maar Wiskundige Afdeling, welk adjectief ook stond in de personeelsadvertenties. Aanvankelijk werd de vooropleiding van H.B.S.-B vereist. De man zal een unieke 49-jarige loopbaan gehad hebben bij dezelfde Maatschappij. Werd benoemd tot titulair onderdirecteur. Bewoonde een villa te Hilversum. Klatser was ouderwets autoritair.

De berekeningen werden gemaakt op z.g. mechanische "comptometers" die onderhevig waren aan constante reparatie. Toetsen somtijds met tien vingers tegelijk indrukken en dan bij herhaling naar links schuivend bij delen. Het laatste cijfer moest dan minus 1 genomen worden. Dat dergelijke archaïsche apparaten nog gebruikt werden laat staan de "koffie- of draaimolentjes" bij andere bedrijven bewijst het akelig conservatieve karakter van het levensverzekeringswezen in het algemeen. Daarenboven werd op de buitenuniversitaire actuariële cursus nog het gebruik van de logaritmetafel voorgeschreven!

Ik zag Klatser 1965 of 1966 in het Concertgebouw bij de Matthäuspassion.

EERSTE RIJ (5X4 vlnr.)  

Mejuffrouw (!) W. J. Hillebrand heeft als typiste een 45-jarige loopbaan als zij in 1965 met pensioen gaat. Uit een ver verleden was zij Joods (Brand komt van Abraham). Als afscheidsgeschenk kreeg zij een toen ultramoderne transistorradio. Wie een paradigma van christelijke ijver en trouw wil vinden moet zijn bij haar! Je hebt ze toch maar gehad! Hardnekkig sprak zij altijd over "Wiskundige Afdeling". Ooit in de directiekamer plaste ze in haar broek. Echt de onvolwassenheid van een ongehuwde vrouw.

De heer W. Kraaykamp verrichtte eveneens typewerk. Stond bekend familie zo niet een broer te zijn van Johnny maar dit betwijfel ik ten zeerste; het is niettemin leuk bedacht. Historisch een Joodse naam. Als privé-bezigheid deed hij aan schaak en schreef cabaretteksten. Derhalve is hij in het telefoonboek ook bij de tekstschrijvers opgenomen geweest. In een gezellige conversatie liet hij blijken dat de toen levende persona non grata Jacques van Tol (1897-1969) "heus wel via een achterdeurtje zijn teksten aan de man brengt" maar niemand kon dit bevestigen of bestrijden. Moeten dan niet meer dan veertig jaren verstrijken eer officieel publicitair "uitkomt" dat deze Van Tol toch de voornaamste leverancier van René Sleeswijk en ook Heintje Davids is geweest? Deze laatste antwoordde op een vraag waarom nu die?, niet altijd kwaad te kunnen blijven...

VACANT. VACANT. TWEEDE RIJ N.B. N.B.
Mej. Selling. Markante dolichocephale schedel.  Rook niet altijd fris. Zij verzorgde het verjaarscadeautje hetgeen de heer Klatser betaalde.
H. Hansen. 


DERDE RIJ De Boer. L.J. Born - doofstom, kon liplezen en mogelijkerwijs gesprekken in de actuariskamer volgen. VACANT. VACANT.

VIERDE RIJ De heer A. (Albert) C.J. Vierveijzer - een wijs, beschaafd en conservatief-katholieke man, zie foto. Verrichtte controle op de geautomatiseerde verwerking i.o. van actuariële gegevens en speelde derhalve bij voortduring met ponskaarten. Toen ik eens vermeldde van het St.-Ignatiuscollege te zijn was zijn hart vervuld met enthousiasme: "Je bent dus katholiek", was zijn reactie. Wie dan ik kon beter expliceren hoe daarover gedacht te hebben? Maar ik zweeg aangezien op een kantoor een debat over religieuze zaken wel wat te ver gaat. De man had een groot gevoel voor humor. Privé had hij wat Italiaans geleerd. Als er op de zaak een Italiaan verscheen werd hij gewoon voor tolk aangesteld. Maar dat was wel teveel van het goede.
Hij had een gelukkig huwelijk met een drietal kinderen als ook een pleegkind. Sprak over dîner waarbij nimmer bier (te grof) maar wel wijn werd geserveerd.  Zijn echtgenote, zo ik op een mij getoonde foto zag van een eten, was heel slank. Dat was ook op de modefoto's in die tijd.

Hij kon mensen voorzichtigerwijs aftasten met een dosis humor. "Zomers zijn warm", stelde hij nuchter en wachtte af. Mocht de ander dan durven stellen dat toen..., die zomer niet..., dan wist hij met een lastig mens van doen te hebben, immers zomers zijn altijd warm! Ik vond dit een erg goeie.

Dan de bewering dat zalm in blik eigenlijk uit vlees van een Japanse vis bestaat. Maar de raarste opmerking is wel dat op die locatie van ons kantoor een huis heeft gestaan alwaar een moord is gepleegd. Dan slik je even. Zo worden gesprekken wel wat triviaal en het eind is dan niet in zicht. Her raarst dat zijn zoon de techniek van de klimmende Pieten in De Bijenkorf heeft ontworpen. Wat is dit nu voor gebluff en gezwam? Nu zijn de Pieten maar voorgoed weggehaald.

Hij woonde te Amsterdam (1908-1976).

GESCHIEDENIS
15-11-1870 Oprichting N.V. Algemene Verzekering Maatschappij De Nederlanden van 1870 aan de Nieuwendijk.
1933 De Maatschappij is nu een onderdeel van de Italiaanse Assicurazioni Generali SpA die 75% belang koopt.
November 1958 Koop pand Herengracht.
10-10-1960 Verhuizing.
1970 Kunstcollectie  opgebouwd i.s.m. Gans Kunsthandel. Na 2006 ook fotografie.
1985 Overname 1e Hollandse Levensverzekeringsbank.
1989 Verhuizing naar Diemen.
1992 Fusie met Eerste Algemene, nu Generali Verzekerings Groep, of Generali Leven.

Mevrouw De Lange-Pouwels - assistent van voorgaande, met een tri-focus montuur. Knorde vaak maar sprak niet veel. Moet huwelijksleed in de familie hebben wat haar heel erg bedroefde. Haar manier van praten was soms bits.

J. Terink - als niet totaal zwijgzaam, dan wel fluisterende stem, een schier autistisch jongmens die foutloos kon rekenen. Maar meer dan ook niet; ik zou hem een idiotus calcenterus kunnen noemen.

Jos Heitmann gezeten (zie foto's).
Op zijn verjaardag kreeg hij Vestdijk's Koperen Tuin. In feite was het Klatser die de cadeaux betaald heeft.

VIJFDE RIJ Hans Blokpoel - een ambitieuze man met hoornen brilmontuur die later de heer Klatser zou opvolgen. Mooie stem. Vrij zeker was hij seculier Joods van familie. Gymnasium genoten maar volgde toch de buitenuniversitaire opleiding in de actuariële wiskunde. Als hij hier een der tentamens van de actuariële opleiding niet met succes volbracht kon hij dagen van streek zijn. Hans kwam er openlijk voor uit de beginnende bedrijfsautomatisering niet te zien zitten. Ik kan mij niet anders indenken dat hij later wel is bijgedraaid zoals later de mensen met de PC. Hij had een warme hartelijke stem maar heel wat pose. Veel telefonische contacten met de bedrijven. Bezocht een bedrijf namens Attwood waarbij hij vernam dat opzettelijke schulden mooi fiscaal voordeel leveren. Ik verbaasde mij dat hij zoiets niet eerder had geleerd. Was een goed stylist met een lievelingswoordje als "zonder meer" (tout court). De Franse filosoof Roland Barthes vond toutefois, als ook enige andere, woorden die volstrekt overbodig zijn! Huwde laat want carrière gaat voor. Het woord vignet bezigde hij ook veelvuldig. Spijtig was zijn abominabel grote schrijfletter.

De heer P. Bint - (geen familie van Bordewijk) begon op zijn vijftiende na eerst als "toelatingsexamen" een grote optelling uit het hoofd te hebben moeten verrichten. Na afloop zag hij dat de uitkomst dunnetjes geschreven aan de achterkant stond vermeld. Hij zou tot zijn 65e blijven doorwerken, symbool van vrome diensttrouw zonder morren. Babbelt veel en aardig, kijkt veel naar buiten. Goedmoedig karakter, kwijlde soms. Dat hij niets van Bordewijk afwist zal ik hem maar niet kwalijk nemen. Ongenoegen dat weer een Duitser in het Huis van Oranje komt (1965). Woonachtig geweest aan de Sloterkade met uitzicht op. Een hardnekkige ongepastheid in gezelschap dwangmatig te gaan verzitten en de pantalon in zijn kruis op te trekken, iets wat op sommige bedrijven wordt verboden zeker met de aanwezigheid van vrouwen in de omgeving.

G. Klaasen - een jongeman die de berekeningen uit het hoofd kende maar geen theoretische diepgang heeft. Toch moeten er harde werkers zijn om de lopende zaken te klaren en dat was hij. Derhalve echt productief voor de afdeling. Woonde te Hoofddorp en kwam elke dag stipt met de bus behalve bij gladheid.

Minna Beetsma - (zie boven).

Cabaret Mens durf te leven!

ZESDE RIJ De heer J.E. van de Kamp - reserveberekeningen. Nog altijd een Joodse naam maar niet van hem. Een man die zonder meer vermaard is geworden door zijn kennis van het Nederlandse Cabaret. Met ontroering heeft hij eens de gitaar van Jean-Louis Pisuisse mogen vastklampen. Heeft over deze grootheid van het Nederlandse Cabaret een boek geschreven "Mens durf te leven!" (1967). Ook van de geschiedenis van Amsterdam was hij goed op de hoogte al kende hij maar W.C. Verdoorn, ex-onderwijzer, kenner van Amsterdam. Ik volgde eens een lezing over het cabaret door hem gegeven in een zaaltje van een voormalig Tolhuis bij de aanlegsteiger Buiksloterveer van (nu) de pont in Amsterdam-Noord,  waarin tevens veel geschiedenis van Amsterdam werd verteld. Zo leerde ik dat de Wereld-tentoonstellingen te Amsterdam (1883 en 1895) werden  gehouden op de plek van het huidige Museumplein. Als ornament werd een huizenhoge zwarte olifant opgesteld die in de tiender dezer eeuw te zien geweest op oude filmpjes van VPRO-Geschiedenis. Hij was een kennis van deze heer Verdoorn (beroepshalve onderwijzer) die in Amsterdam jaarlijks lezingen heeft gegeven voor een groot publiek over de geschiedenis van de hoofdstad. Van de Kamp kon wel eens vloeken, ieder mens heeft zijn gebrek. De man mocht mij erg graag.

J. E. van de Kamp, Mens durf te leven! (1967) 
J.E. van de Kamp - Mens durf te leven! Korte biografie   (30-3-2019)  

Lethorst - stilzwijgende assistent van voorgaande.  

Boom - geen herinnering

N.B. Een prullenbak voor sinaasappelschillen en een voor oud papier.

PROGRAMMEERAFDELING: een noviteit in het bedrijfsleven. Men systematiseert en programmeert de bedrijfsautomatisering alles in eigen hand. Dus niet de pensioenregelingen, die werden handmatig vervaardigd. Of er een eigen mainframe was weet ik niet meer, toch niet in dit gebouw anders had ik het wel onthouden.
De chef had een curieus uiterlijk met een groef op zijn voorhoofd. Je keek daar voor het eerst van op maar dat was de man gewend. Niet leuk is dat de weg naar de toiletten over die afdeling liep. Mocht er schoongemaakt worden met een chemisch schuim dan hiel hij de passant tegen. Een beetje flauw, hij is immers geen portier.
Een programmeur met een fors uiterlijk was een geboren causeur die vaak op onze afdeling op luide toon praatte. "Holded!", was zijn stopwoordje. De heer Klatser misnoegde dit gezwam. Ook vergeleek hij alle mogelijke zaken met auto's ter instructie, ook een trivialiteit van jewelste. Hield hij ons nu voor dom? Zijn domme fout was het slotaccoord in de Matthäus niet een voorhouding (Vorhaltung) maar een "dissonant" te noemen.
Een andere programmeur was heel tenger met een schrandere kop. Die moest op onze afdeling eens verklaren maagd te zijn. Leuk voor hem dan. Ik vroeg hem eens of de salarisbetaling in contanten geprogrammeerd werd door de laatste honderd gulden in kleine coupures te delen. Dat was zo en hij tastte mij af of ik niet bij hem zou willen werken?
Een derde had een DAFje gekocht, een product van kneuterig Hollands design. Hij sprak daarover en wij waren geïnteresseerd in dit fenomeen. Het bleek dat de Variomatic de auto uiterst zachtjes al vooruit deed slippen zodat de chauffeur de rempedaal moest benutten.
Allen heren Ligny, Van de Oude Wetering en de Joodse Vellinga. Deze liet zich ontvallen (nog) maagd te zijn, wel wat gênant onder onze mensen.

VAN EEN ANDERE AFDELING (TN) is bekend: De heer Streefkerk - die zo veel met de Wiskunde afdeling te maken had dat hij daar ook veel verkeerde. Hij kwam in de bekendheid door organisatie van een trimzaterdagmorgen in het Amsterdamse Bos om de medio zestiger beginnende welvaartsbuikjes te slechten. Als dan hem gevraagd werd of de medetrimmende vrouwen ook hun buikje kwijtraken moesten keek hij wel verongelijkt. De man had een scherpe stem.

Verder ken ik nog de namen Bos (chef), een joodse naam, een aardige autoriteit die in het bedrijf veel in de melk te brokkelen heeft, naast wie ik toevalligerwijs in de kantine ben gaan zitten en blijven zitten. Hij vond dit best goed maar maakte hij een keer 'n aanmerking dat gezien mijn trappenlopen ik niet in de militaire dienst zal hebben gezeten. Dit is minder prettig, in een café praat je ook niet over de militaire dienstplicht.


Verder Boelhouwer (Joodse naam), Faber, F. Dirks en Van Gaalen en de rondborstige Joodse mevrouw Herman(i)des. Met haar had ik vrij veel contact omdat zij inlichtingen inwon over mijn berekeningen, zij complimenteerde mij, te weten goed werk af te leveren.

BUITENDIENST: Een Joodse man, keurig kapsel, eeuwige glimlach, met een opvallend James Bond-koffertje voor de beurshandel in verzekeringsportefeuilles. Op deze historische plek waar je vanaf een balustrade het zakelijk overleggen kon gadeslaan, heb ik deze man inderdaad gezien bij zijn eigen houten hoekje, voorzien van een batterij telefoons.

Op PERSONEEL ZAKEN (PZ) Mej. (van) Panhuysen met adellijke titel. Een zeer lange vrouw (zo'n 1.90-1.95m) die groot ontzag inboezemde. Zij bezat een waardigheid die indruk maakt. Geparfumeerd. Bij het uitgaan van het gebouw gleed ze uit ze wegens de gladde sneeuw. De portier die toch had moeten pekelen stond stom toe te kijken.  Andere medewerkers zijn de Joodse Mej. Vaal en de heer De Wolf.

DIRECTIE De heer H.A.E. Kramer. De heer J.K.A. Janssen. De heer H.W.F. Otto. De Joodse heer Kramer bewoog zich als een vorst, hij moest, zo werd gefluisterd, in die tijd een jaarsalaris van wel ƒ60 mille genoten hebben. Hij sprak Frans en dîneerde met zijn gezelschap in het voormalige Zwarte Schaap aan het Leidseplein.
Een dezer directieleden was namens de Werkgeversorganisatie onderhandelaar in de jaarlijks landelijke loonronden; deze wist in 1966/7 behendig de looneis van de vakbond te pareren met de statistische gegevens over een slechte landbouwopbrengst.
Met interne publicatie bleek de directie de vorming van de (toenmalig zo geheten) Europese Gemeenschap toe te juichen.Wij konden dit niet begrijpen dat des lands soevereiniteit ooit zou worden opgegeven, zeker niet nadat ons land van de Duitse overheersing bevrijd is geworden.

En générale wil ik oprecht verklaren dat dit bedrijf bestond uit de meest beschaafde mensen die ik ooit gekend heb. Voor velen had ik bewondering, bij velen gedroeg ik mij als een bescheiden jongmens.

GEBOUW
De lift was uitsluitend voor de directie en voorname gasten. De portier keek toe dat er geen onrechtmatig gebruik van werd gemaakt. Leidingevenden hadden eigen toiletruimte.

Nog wat interessante Dingen (Trivia):
Cursus Nederlandse Taal en Handelscorrespondentie met plezier vanaf IX 1965 gevolgd. Een fraai boek met gele kaft dat ik wel 25 jaar bewaard heb. Toepassing van het geleerde is in de praktijk weer niet zo mogelijk geweest daar een correct taalgebruik gewoon opvalt door afwijking. Niet schrijven: Inliggend stuur ik u, want jezelf niet maar wel de bedoelde bijlage ligt in! (het participium præsentis   activi staat altijd op het subject.) De jonge leraar beweerde de Nederlandse grammatica volledig te beheersen. Hij drong aan de geleerde kennis te benutten en te verdedigen maar dat is niet zo gemakkelijk bij leidinggevende figuren.

De 4e mei 1965 was de 20-jarige herdenking van de oorlogsdoden. De heer Klatser begaf zich om 12:00 vooraan naar de afdeling en bleef twee minuten indachtig staren naar beneden. Dit maakte op ons grote indruk.

In de arbeidsovereenkomst was de bepaling opgenomen geen andere dienstbetrekking dan bij de huidige maatschappij te mogen aangaan.

Cipres Advies Financieel Raadgevers met de naam Hagelen is geen familie van voorgaande (mail 2010).

Het tijdstip van lunchpauze en werkdag werd aangegeven door het geluid van een scheepshoorn. Een ondernemingsraad wist te bewerkstelligen dat het forse geluid werd getemperd.

De koffie- en theebediening over de afdelingen werd verzorgd door twee Volendamse meisjes in waarlijk traditionele kledij. Men sprak hun kostuum van de directie vergoed te hebben gekregen. Elke dag die curieuze verschijning al is het maar dat er van hen nimmer een lachje afkon, laat staan vriendelijke een babbel. Juffrouw Hillebrand vond het maar raar dat dergelijke traditionele kostuums maar weinig gewassen worden.

Personeelsuitje
In 1965 via Tabak (koffie) naar Avifauna, dan dîner dansant.

Jos Heitmann in Avifauna 31-5-1965
Foto genomen door Minda Beetsma

Het absolute Einde:
Collationeren was de werkzaamheid dubbele berekeningen te vergelijken door de getallen op te lezen (merging); een prozaïsche klus die maar al teveel voorkwam. Als ik met mijn geliefde Minna Beetsma in een aparte kamer samen kwam konden wij de tijd rekken met confidentiële conversatie. Hoe gaarne had ik dit niet willen voortzetten! Maar de innerlijke weerstand kreeg zó de overhand zulk werk, als universitair oud-student, toch niet te hoeven moeten doen wellicht met even zoveel jaren als 'n Klatser, 'n Hillebrand en 'n Bint door een jongeman van mijn kaliber en met mijn verleden (pfff)? Na lange tijd van onvrede vertikte ik nog langer cijfers als een litanie te gaan opsommen en ging stante pede weg. 


Oude Polissen Zoeken
(Klik dubbel) 

Foto's
 

 

Artikel in vaktijdschrift over de berekening van de afkoopsom

Artikel in vaktijdschrift over de berekening van de afkoopsom

De Nederlanden van 1870. Herengracht 124-128 (oud).

Mejuffrouw J. Hillebrand actief. Op de rij achter mej. Selling pars. Daarachter Mevrouw De Lange-Pouwels. Geheel links boven gluurt Jos Heitmann pars 1965.

Jubilaris Mejuffouw J. Hillebrand met op de achtergrond de heer W. Kraaykamp, mej. Selling en de heer A. Vierveyzer. 1965

Medewerkster Sonja Vugts overleden
21 jan 2013, 21:51

Sonja Vugts

Op 14 januari 2013 overleed mijn nichtje Sonja Vugts, 83. Al enige jaren leed zij aan leukemie. Zij verrichtte werkzaamheden aan de binnenkomende post bij De Nederlanden van 1870 in de jaren na 1945 tot haar huwelijk in 1951.
De heer Klatser heeft zij gekend toen deze nog gewoon actuarieel rekenaar was. Hij moet naar haar zeggen een ambitieuze man zijn geweest. Makkelijk was het de postzegels af te knippen, ik mocht van haar ooit enige uitzoeken toen ook ik als vele klasgenoten ging verzamelen. Daarmee ben ik toch maar gestopt aangezien ik niet van onderhandelen over de prijs of van de ruil houd. Ik herinner mij zegels van groot rechthoekig formaat met koningin Wilhelmina in alle kleuren al naar gelang het tarief.

Comptometer met mechanisch mechaniek.

Actuaris de heer J. Klatser, rechts, feliciteert mejuffrouw W.J. Hillebrands, vooraan. Op de achtergrond staan o.a. de heren Bosch, W. Kraaykamp links en A. Vierveyzer rechts van mej. Selling. 1965. De portable radio staat al op tafel.

 Enkele Vrienden van Hyves:
 

Gerda Incasso (KA) 1987-1989

Lenneke Interne Controle 1968-1970

Loes Type Afdeling 1970-1974

Marcel Buitendienst (EH) 1987-1992

Ronald Interne Controle 1982-1987

Jos Heitmann, medio 6oer, zoals ze, indien gewenst, mij zullen herinneren

Bijwerken: 10-3-2004, 6-10-2012, 30-11-2013,1-8-2016,  30-3-2019 korte biografie J.E.van de Kamp, 29-4-2019 Bint aanv.
2-7-2020 corr. naam Minda.

Contact: mailto: jaheit59@freedom.nl