De man (en zijn broer) was directeur van de Dam voorgebakken frites 1959 (chips 1961) als ook verse soepgroente. Zij kochten de aardappelen zelf in. Altijd stond de vrachtwagen voor de deur waarop wij kinderen graag klauterden. Hij vond het best goed.
Woensdag tegen 5en mochten in het jaar 1955 mijn zusje en ik naar het kinderprogramma op de KRO-televisie kijken. De buurtgenootjes zagen ons wandelen naar de overkant maar konden niets doen. De omroepster Hannie Lips zwaaide ons altijd uit.
Dan bleven we nog even babbelen.
Maar ik besloot wat goocheltrucjes te leren zoals een munt door de tafel slaan. De kids vonden dit geweldig en Elly werd verliefd op mij.
Al in december 60 verhuisde de familie Dam naar Hoofddorp alwaar een nieuwe fabriek was gebouwd. Doch de concurrentie zat niet stil en begon ook met de productie van voorgebakken frites. Zelf zei Dam dat de aardappelen gewoon te duur waren geworden maar dat is een discutabel argument. Dam had zich gewoon verkeken op de schaalvergroting en een personeelsbestand van 270 man, van wie 170 gastarbeider. Misschien was het pensioenfonds ondergebracht bij Pensioenrisico. De leiding liet alles versuffen uit onmacht. Daaruit blijkt hun onprofessionaliteit het niveau van een knusse familiezaak te overstijgen en te verbeteren. Doch gestudeerde ondernemers aantrekken zal wel een te kostbare zaak geworden zijn. In 1975 ging het bedrijf failliet. Het personeel demonstreerde tevergeefs.
Hun logo is beroemd geworden:
 |
| Dam chips |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten