Het bijzondere was een opvoering van Latijnse gezangen volgens de Gregoriaanse ritus, aldaar ongehoord sedert 1970. Het idee kwam van Valkering zelf. Het koor was onder de de bezielende leiding van Wim van Gerven (+1-11-2008). Hierin zong ook (Dr.) Marcel Zijlstra die later de leiding van het koor zou overnemen.
Ik hoorde het orgel, minder volumineus dan in andere kerken. Ook het vaste zangkoor. Maar het Gregoriaans stond voorop.
Van de Nederlandstalige eucharistie heb ik maar matig verstand aangezien ik zo'n tien jaren vaste bezoeker geweest ben van De Krijtberg en in mindere mate De Papegaai. Met Irene die koordirigent was ben ik wel heel wat keren mee geweest dus ken ik de nieuwe misorde heus wel. Van de liederen echter geen steek. Maar Jos zal er ook nooit aan gewennen. Het meest vreemde vond ik de staande mannen en vrouwen in kazuifel achter de celebrerende priester, geenszins acolieten, wat betekent gelijke hoogte waar iemand als Bodar bezwaar tegen koestert. Verrassend (en ook fijn) was dat Valkering tijdens het Pax Christie velen op de zitbanken persoonlijk de hand schut.
Na afloop was er koffie en zag ik een arme drommel uit een ver land een paar kopjes nemen. Niemand stoorde zich daaraan.
Ik weet niet wat mijn gevoelens nog waren na zo lange tijd ad locum weder te keren waar je zes jaren van je jeugd vertoefd hebt. Dat was toen dwang. De bakstenen tellen doe ik niet, dat zou verveling zijn, maar ik zag ze wel. Ik had nog een fijne babbel met een vaste bezoekster uit de Linnaeusstraat.
Nu komt Valkering in het nieuws een (mannelijke) partner te hebben. Maar met een vrouwelijke was dit net zo gebeurd tenzij de acteurs zwijgen als het graf. Dat betekent ambtsontheffing na 25 jaar goed werk. Daarenboven, een zeer discrete gewijzigde opvatting ten aanzien van de dogmatiek, hoe persoonlijk ook, onder invloed en gevolg van het eind 19e eeuwse modernisme, moet je gewoon voor jezelf houden. Een baan als godsdienstleraar kan nog wel als ook daar waar cursusmatige spiritualiteit beoefend wordt. Een ex-priester wordt gelukkig niet meer als een vitandus als vroeger beschouwd en behandeld. Maar je staat wel buiten de kerk.
Het fraaist was wel sedert de opheffing van het processieverbod, ongeveer 2002, een ouderwetse roomskatholieke optocht met brass-muziek (Volendam) door de stad te voeren. Het idee kwam van Valkering zelve. Van de film weet ik dat er veel Surinaamse mensen in meeliepen. Daarna is dit niet meer vertoond, evenmin door andere RK kerken. De Stille Omgang is heel wat anders.
 |
| De Vredeskerk 50 jaar met Maria en kind |
Jos Heitmann
AMSTERDAM
E-mail: JOS
H.T. heeft Valkerings boek gekocht: Ontkleed niet naakt staan - Hoe vindt een Roomse priester zijn weg?
BeantwoordenVerwijderenRoomsch priester had ik ook mooi gevonden!
Verwijderen