Favoriet-Tours

Aan de 2e Van der Heltststraat 25 was gevestigd het Favoriet Reisbureau, een veel te dure naam voor de werkelijkheid, naar zal blijken. De twee bussen met nummer 21 en 22 stonden jarenlang geparkeerd voor de deur van de benedenhuizen. Het waren oude modellen, van ongelijke vorm. Je kon duidelijk zien dat de lichtblauwe verf over de roestvlekken heen was geschilderd. Wijzelf hebben dan ook vaak deze klusjesschilder gezien. Maar wie was hij?

Op 25 huis zelf zat de kapper Hendrik van der Wal. Wij zijn als jongmens daar vaak geweest, later gingen wij naar een adresje aan de Pieter Aertszstraat. Het was een babbelaar die best anti-Duits kon geweest zijn, want daarvoor hadden we 'n scherp gehoor. Doch dan kan achteraan den winkel echt geen reisbureau gevestigd zijn; waar moeten de personeelsleden dan zitten? Het was niet meer dan een administratief adres. We gokken dat het de zoon van Van der Wal is geweest die overigens elders woonde.

De twee bussen waren allicht van (ver) voor de oorlog. Dan moeten die in de bezettingstijd ook dienst gedaan hebben. Als we weten dat de Duitsers zich niet alleen fietsen maar ook andere vervoersmiddelen toeëigenden zouden de twee bussen best Duits geweest kunnen zijn. Na 1945 werden de twee vehikels op een veiling verkocht. De zoon Van der Wal kwam op een idee. Waarom geen amateuristisch reisbureau oprichten en lekker 'n centje bijverdienen? Echt autokeuring zoals tegenwoordig bestond nog niet. Maar we houden ook de mogelijkheid open dat het een afgedankte bus van het Amsterdams vervoersbedrijf geweest is. De ongelijkheid in model spreekt dit weer tegen.

Als bewijs hiervoor dient de reclame voor een dagtour door de Bloeiende Betuwe. De voornamelijk buurtbewoners stapten in en bleven uren door onbekend gebied rijden, zonder ook maar iets te horen. Geen reisleider, geen explicatie, de bloemen zeiden genoeg. Dus was de chauffeur een ingehuurde vrachtrijder voor een zondagse schnabbel. Eenhoog woonde een boekhouder, of die wat werk verrichtte is niet bekend. Zowel deze als de kapper stierven in 1972.

Maar wat anders is de reclame in 1951 voor een 7-daagse reis naar Tirol voor ƒ125.
"Luxe touringcar" was het lokkertje. We geloven het mooi niet. Dat daarna geen buitenlandse reizen meer hebben plaatsgevonden zegt dat dit geen succes geweest is. Wellicht zijn de bussen ingezet voor vervoer bij gelegenheid wat de groep ook zij. Een reisleider is hierbij dan niet nodig want die was er niet eens.