Freek Tepper van Café de Zwart a/h Spui te Amsterdam 70-80er kon soms verrassend uit de hoek komen met een formulering bevattend het adjectief inhærent of inherent. We keken daar wel van op maar Freek leek echt onverschillig. Ondertussen zag hij ons wel gniffelen.
Hoofdkelner v.a. 1958
Gestorven eind 80er
Zonder man, alleen leven en meestal geen enkele sex appeal.
Miserabel ronduit.
Mej. Kerstak, dochter van een academicus maar zelf Sociale Academie. Diverse betrekkingen. Doet geen moeite een man aan te trekken. Ze ziet er niet aardig uit. Misschien allang dood?
Mej. Buikbeentje, nooit man, nooit samenleving. Ze lijkt me axexueel. Best aardig voorkomen maar te klein en te vol. Kan zaken doen. Wil alleen aangeraakt worden maar verder heus niet. Woont stuk verder weg.
Mevr. Kabouter, kromme pootjes, slome kop, ooit korttijds huwelijk maar verder nooit meer iets. Totaal onappetijtelijk. Zelden een rokje aan en heeft maar één zwarte jurk.
Mevr. Witwijntje. Zit vaak op het terras met een vaste kennis. "Ik wil geen man", antwoordde ze mij ooit. Derhalve altijd alleen (met gebogen rug) naar huis lopen. Eigenlijk zielig.
Mej. Permanentje. Bespottelijk zo een net en duur kapsel, ze is er het type niet eens voor! Maak het haar eens wijs. Ze is wel een paar jaar met een invalide voyeur omgegaan en heeft daar zelfs geslapen maar het zal geen Hollywoord zijn geweest. Nu is die dood en zij weer alleen.
Mej. Jankstemmetje, altijd alleen, depressief, Twee gepensioneerden inviteerden haar voor de klare. Ze hield zo van haar huis maar ging tot mijn verbazing toch richting provincie in. Na twee jaar stopte ze op eigen wil.
Mevr. Huppeltje, man en kinderen gehad maar zo lang al alleen. Babbelt ronduit en alles is stom. Eigenlijk is ze analfabeet. Heeft maar een schemerlampje aan.
Wed. Tuintje, nooit een man meer, altijd alleen lopen. Eigenlijk verdient ze meer.
Mej. Bevrijdingskindje, niemand kent haar als ook is ze onzichtbaar, Ik weet van haar!
1 heeft een winkel gehad, 3 wel eens op een advocatenkantoor maar 2, 5, en 6 hebben nooit gewerkt.
“… den wereldoorlog 1914-’18 lieten de Joden Rothschild door Poincaré Clemenceau en Llyod George ontketenen. De Russische revolutie van 1918 is het werk van de Joden Trotzki, Litwinow, Abramowitsch en Lenin. […] Bij het uitbreken van den oorlog in 1939 waren de Joden Mandel, Jean Zay in Frankrijk, Hore-Belisha en Sir John Simon in Engeland en Morgenthau in de Vereenigde Staten de geestelijke vaders en aanstichters.
Het instituut [voor de bestudeering van het Joodsche vraagstuk in Frankrijk] besluit met de verklaring, dat de manipulaties der Joden en communisten in Europa twee oorlogen en vijf revoluties ontketenden, over Europa verwarring, ongeluk en ruïne brachten en miljoenen menschenlevens kostten.” 12
Hans woonde net als ik de Willem Passtoorsstraat te Amsterdam. Wij kennen elkaar van de 50er jaren. Niet zoveel als met andere buurtgenoten heb ik met hem gespeeld maar ik herinner me dat tijdens de schijngevechten ooit ik iemand een hoofdwond bezoegd heb. De jongens beraamden dat ze mij van repliek zouden dienen; dus ook ik werd voorzien van een voorhoofdswonde. Gelukkig is die na een week wel genezen.
Vergeleken met andere jongens was Hans wat teruggetrokken en vooral niet breedsprakig. Hij had een merkwaardige jeugd: wonend bij zijn oma Kouwenberg! Mijn moeder vond zijn moeder maar gemakszuchtig. Deze vrouw was beroepshalve mannequin en had gewoon geen tijd voor opvoeding! Ik heb haar eenmaal zien lopen, bondkraag.
Dr. O.M. de Vaal liet op de radio veel van zich horen. Een hoeveelheid van 620 artikelen! Over het polio-vaccin, ziekten van staatslieden, Hitler de lijdende leider, fluor, Manson's tropenziekte, bood hulp aan trranssexuelen en was tegen de abortuswet van 1972.
Hij was in 1950 endocrinoloog, daarna in 1963 lector toxicologie. Ook was hij internist.
Haalde de ongelofelijk veel pers door o.a. te beweren niet tegen marihuana te zijn. "De belangrijkste schade is dat je ervoor kan worden gearresteerd!"
Hij woonde aanvankelijk in Buitenveldert, verhuisde naar het chique Harmoniehof/Amsterdam-Zuid.
Sprak van thee-ologen en thee-isten.
Beweerde in 1968 dat harttransplantatie onmogelijk is doch prof. Barnard (ZA) zou het tegendeel bewijzen.
Hij bezat een geknepen stem en wist de aandacht van de toehoorder vast te houden. Wie interesseert zich immers niet voor medische zaken?
Openbaar optreden lag hem wel. Geldingsdrang zou ik denken doch allerminst arrogant. Er is geen foto.
Zijn overlijden is in juni 1993 (76).
Christiene Marie woonde in een benedenhuis aan de 2e van der Helststraat. Zij was een vriendinnetje van mijn zusje Hanny van de Vredesschool voor meisjes aan de Ferdinand Bolstraat. Zij is geboren omstreeks 1946. Ze kwam ook bij ons thuis. Ook ik ben in haar woning geweest.
Haar vader is Jan Charles Christiaan Honing, geboren in Nederlands-Indië te Batavia in 1915. Aldaar kwam ook de grootvader (geb. 1895) vandaan. Afwisselende bewoning 's-Gravenhage en NI. Hij was werktuigkundige. In juli 1943 huwde hij te Durham een Engelse vrouw, geboren in 1923 te Hougton-le-Spring (boven Durham). Ze kregen 3 kinderen van wie onze Christientje de oudste.
Ze had een Joodse grootmoeder.
In 1955 emigreerden ze naar Australië; het was de emigratiegolf vooral naar Canada en Nieuw-Zeeland. In Nederland waren immers veel minder carrièrekansen. De Nieuwe Wereld bood perspectief, ruimte en rijkdom.
Ik weet het nog dat ze vertrokken, de reis geschiedde per schip en dat is wel meer dan 10 weken.
Nu heb ik altijd onthouden dat ze naar de VS gingen, we spraken al over de zeereis met zicht op vliegende vissen. Maar dit blijkt dus niet het geval geweest te zijn.
Christientje zal het Nederlands dus wel verleerd hebben.
De corona-isolatie zal de mensen fnuiken, immers altijd thuis zitten frustreert. Zeker de jonkies komen tot uitbarsting dat hun bewegingsvrijheid is belemmerd. Door de autoriteit wordt dit gezien als een wederrechtelijke oploop die met geweld moet worden neergeslagen. Spijtig, maar dit zet aan tot nog meer weerstand tegen het bevoegd gezag, nu of later.
De zo grondwettelijke vrijheid is geschaad.
De democratie is een farce geworden.
Afleiding organiseren met massale gebeurtenis in een stadion bijvoorbeeld is eveneens uitgesloten. Ieder bij de ingang controleren is geen doen. En daarentegen elke dag televisie kijken is bewegingsloosheid die om een reactie vraagt. Gewoon wandelen zit er bij de jonkies niet, slechts krachtsinspanning met straatrel. Dit is geen recreatie (Nederlands woord!) maar een krachts-uitspanning.
Er zal nog veel kapot gaan.
Er zullen gewonden en doden vallen.
Schade aan gemeentemeubilair.
En uiteindelijk verhoging van gemeentebelasting.
Het Internationaal Militair Tribunaal van Neurenberg begon 76 jaar geleden op 20 november 1945.
Het boek over de omgeving van de proceszaal is van (beter redacteur) Steffen Radlmaier met ongeveer 75 tijdsdocumenten. Hierin gegevens die je nooit hebt gelezen. Restaurant, eten en slapen per twee personen man en vrouw. Dit maakt het boek uniek want deze gegevens zijn slechts met een team al over the world opgespeurd geworden.
De vier aanklachten:
1. Samenzwering tegen de vrede
2. Voeren van een aanvalsoorlog
3. Oorlogsmisdaden
4. Misdaden tegen de menselijkheid.
De sluiting met voorlezing vonnis is 1 oktober 1946.
De executies op 16 oktober 1946 om 01.00 uur.
Het proces kostte de VS $1 mio (ik denk waarde nù) per dag.
Ook de slotprocedure is besproken: executie, (anonieme) crematie en (geheime) as-uitstrooiing in de Isar. De executeur is wereldberoemd geworden, echter jong overleden.
Dat onverlaten mederwerkers van 'n Ambulance aanvallen is n.m.m een gevolg van hun zotte kledij, veel geel dat agressie opwekt.
Donkerblauw is de formele en ontzagwekkende kleur.
En pet.
Petrus (Caspar Alphons Ferdinand) Joren woonde in de Willem Passtoorsstraat te Amsterdam op loopafstand van mijn adres. We zijn veel met elkaar omgegaan al is het maar dat we op dezelfde school zaten, zij het hij op de Cornelis en ik de Franciscus.
Grootvader heeft daar ook gewoond.
Merkwaardig dat ik alleen zijn moeder Anna Maria Smid, geb. 1917 heb gezien. Deze naam stond ook alleen op de deur. Zij kwam uit een gezin van 7 kinderen. De vrouw huwde Petrus A. Joren in 1942 en scheidde in 1946. In de tussentijd werd Peter geboren op 4 mei 1943. Eerst in maart 1950 kwam ze met Peter te wonen hier. Zij overleed in 1978.
Als gescheiden vrouw moet je het hoofd boven water houden. Ze verrichtte schoonmaakwerkzaamheden aan voornoemde scholen. Peter en ik gingen eens kijken en spraken haar. Ik vroeg haar of het niet vies is met die wc's? De antwoordde dat je je handen ook goed schoon kunt maken.
Zijn oudste tante Maria E. (geb, 1913) woonde achter ze aan de Lutmastraat, ze huwde ook in de Bezetting. Ze had een afwijkende politieke opvatting.
Peter huwde in 1968 en naar mijn herinnering was hij woonachtig te Wormer.
Peter was zo'n 1m65-1m70 en had dikke lippen.
Eens wandelden we langs de wallekant van de Amstel. Ik bekende na de school niet meer naar de kerk te willen dus van het geloof af te gaan. Peter verklapte dit aan mijn zusje maar verder gevolgen waren er niet. Je zat op RK-scholen en dan moet je wel voorzichtig zijn.
Vere jaren geleden belde hier een man in wie ik iets herkende als Peter. Hij stelde zich niet voor maar vroeg naar een naam van buren, toevallig overkant en dit blok. Had hij dit van de naambordjes gelezen? Ik kon verder niets zeggen en dat was dan alles. Wellicht heeft hij onverschilligheid bespeurd? Ik weet het niet maar dan was hij wel weg en voorgoed. Als hij zich wat soepeler zich had opgesteld hadden we misschien een ontmoeting gehad om herinneringen op te halen. Mooi dus niet.
In 2025, vermoedelijk in mei, komen de archieven vrij van de WOII .
"Dan moeten er boeken herschreven worden", aldus een medewerker van NIOD/KNAW op 12 oktober 2021.
Joseph Corstjens (*1908) woonde aan de Karel du Jardinstraat 1III - een Roomskatholieke familie verbonden aan de Vredeskerk.
 |
| Karel du Jardinstraat 1 |
Moeder Maria Smies kwam bij ons over huis. Als om 12 uur op de KRO het Angelus gebeden werd ging zij innig bidden maar mijn moeder vertrouwde deze devotie niet, ze vond het maar aanstellerij om te testen hoe zij over het geloof dacht. Welnu, mijn moeder is van Nederlands Hervormden huize (alleen een doop maar) en had zonder kerks te zijn welzeker diep gevoel voor de mystiek van het geloof.
De verdienste, als je het zo noemen mag, was dat moeder Smies jaren gebeden heeft dat haar man zich zou bekeren. Uiteindelijk is dit gelukt maar hoe kijken we daar nu tegenaan?
Zij had vier zonen en twee dochters van wie Trees vanaf 1952 beviend was met mijn zusje Hanny. Ze kenden elkaar van de Vredesschool. Ik heb die Trees vaak gezien. Zou zij belangstelling voor mij hebben gehad? Ik elk geval heb ik nimmer toegebeten. Huwelijk, een horror!
Trees huwde een jodenjongen Isser Weinberg van beroep fotograaf (met potserigerwijs de toestellen op zijn buik) en emigreerde met hem in 1978 naar Israël Petsch Tikva. Op latere leeftijd werd Trees dement.
De jongste dochter huwde haar buurjongen Pieter de Bakker.
Pieter (Johannes Augustinus) de Bakker was mijn schoolgenoot van de St-Franciscusschool a/d Van Hilligaertstraat. Hij is eind 1943 geboren aan de Ceintuurbaan. Ik herinner me hem als een vriendelijke en zachte jongen.
Hij woonde aan het Cornelis Troostplein 17huis en komt uit een gezin van vijf kinderen.
 |
| Cornelis Troostplein 17huis |
Zijn vader, Augustinus de Bakker, is geboren te Amsterdam in 1911 en leefde tot in 1981. Hij was van beroep stoffeerder. Diens ouders kwamen oorspronkelijk uit Zeeuws-Vlaanderen. Alle kinderen aan voornoemde school kwamen uit arbeidersgezinnen, dit i.t.t. de schique school St.-Theodorusschool aan de Roerstraat te Amsterdam (het betere schoolpubliek uit Rivierenbuurt).
Voor mijn herinnering opmerkelijk is dat hij in 1969 huwde met Maria T. Corstjens, zowat een buurmeisje aan de Karel Du Jardinstraat, de familie die wij kenden van hun dochter Trees. Een buurmeisje trouwen vind ik altijd maar gemakszuchtig want veel meer van het leven heb je dan niet leren kennen.
Dè vermaarde uitspraak van Rijk de Gooyer (1925-2011).
Onvergetelijk!
Ik denk dat die in Giethoorn heus niet zwemmen...
 | ||
| Rijk |
En dat nog even dit:
Merkwaardig zijn speelmaatje John Kraaykamp óók met data (1925-2011)!
De man had wel 'n air de toonaangevende intellectueel in Nederland te zijn: Rudy Kousbroek, het is zijn echte naam. Overleden in 2010. Ik kende hem al begin 70er uit de NRC-AH. Ook heb ik hem geschreven of hij voor de vrijdenkers een lezing wilde geven. Het zal daar zeker gepast hebben want hij was een afwijzer van de metafysica. Noem hem een realist.
Gek is dat de man altijd moest schrijven om wakker te blijven. Kan het niet in een hoofdwerk, dat standaard wordt in de Nederlandse letterkunde? Het is wel opdringerig, altijd die aandacht vragen als topintellectueel waaraan anderen zich kunnen toetsen. Waar zijn hunne reacties? Door de veelzijdigheid der onderwerpen blijft hij altijd een stap vooruit.
Het is toch wel ego bij die man geweest met gevolg een voorname plaats in de Nederlandse intellectuelenwereld. Dan lijkt hij een voorman en dat zal hijzelf zo bedoeld hebben. Van enige respons anderen uit de Parnassus heb ik dus geen weet.
Hij is wel beloond met eer maar dat komt eerder door zijn prominente uitstraling. Wie let eigenlijk wel goed op of hij niet aan het dazen is? Degenen die hem beloonden lazen hem allicht en als er een prijs uiitgereikt moet worden is hij zo gevonden. Wel een voordeel van je zelfpromotie...
Bertus (Bep) is geboren in 1908 en is van beroep vischventer, later genoemd haringverkoper, gewoonlijk haringman. Van enige opleiding is niets bekend maar evenmin te verwachten. Zijn Nederlands was ronduit debiel. Van haringen word je ook niet wijzer...
 |
| Bertus Sprong 1908-1986 |
Hij is op zijn 37e gehuwd met een zes jaar jongere vrouw die op haar 46e overlijdt. Hij heeft een zoon.
Zijn stand was op het 2e Van der Helstplein te Amsterdam met uitzicht op de lange 2e Van der Helststraat. Altijd ziet je de beweging in de buurt. Een man die iedereen kent zoals hij ook mijn vader bij diens familienaam. Uiteraard kon hij goed ouwehoeren. Hij had een zware stem.
De man heeft tal van adressen gehad in Amsterdam-Zuid en meermaals aan de Rustenburgerstraat.
In het HP-nieuws 1967 is de haringworm die ondanks zwaar pekelen nog tien dagen blijft. Het betekent wel een strop voor deze branche.
Het opzienbarende nieuws in 1968 is dat hij getrouwd is en wel met de 36 jaar jongere Yvonne uit de Poggenbeekstraat. Wij die vlakbij woonden kenden die wel (van gezicht) maar hadden heus geen hoge dunk. Een man met een jongere vrouw, er werd door Jacob Campo Weyerman al de spot mee gedreven!
Of zij ook in de kar moest werken herinner ik me niet. Zou mooi wezen, zo een gratis hulpje!
Bep leefde nog 17 jaar gelukkig totdat hij (op mijn verjaardag) in 1986 overlijdt. Van een nieuwe kraam heb ik geen herinnering.
Bep is wel iemand die in de buurt een onwrikbare status heeft genoten.
Het was zijn haringplein.
Zonnige familiaire bootjes over de Stadionkade.
Wel wat verontreinigde bankjes.
Rustige straten.
Miep Smit was een eenzame vrouw, mijn moeder drong erop aan dat ik haar een bezoekje bracht. Met de bromfiets naar de Pijp waar ze twaalf jaar een half woninkje bezat met een pierklein keukentje.
Haar volledige naam is Wilhelmina C.A. Smit en ze is geboren te Amsterdam in 1907. Haar moeder was toen 40. Van beroep zat ze in de entertainment en speelde drums.
Ze heeft twee huwelijken gehad, de eerste oudere man van 1937-1942 en de tweede oudere van 1943-1961. Na de scheidingen was ze dus ruim twintig jaar alleenstaand. Van elke man een zoon welke beiden mijn zus Ingrid heeft gekend. Een zoon woonde nog twee jaar bij haar en verhuisde naar een zolderkamertje.
Maar eens wilde zij commensaal* in huis; waar die moest slapen is me een raadsel. Dan bleek hij een pedo te zijn, mijn moeder reageerde dat de man louter een dak boven zijn hoofd wilde hebben!
Een der zoons heeft bij ons thuis het familiedressoir (zonder opstuk) in de Louis XVI-stijl meegenomen omdat mijn moeder er vanaf wilde, een brok massief zwart hout met kasten en laden. Wie weet waar dat nog staat!
*Een in onbruik geraakte term voor een kostganger, ofwel een inwonend huurder die de maaltijden mee-eet.
Peperkoorn,
Helena Maria, is geboren te 's Gravenhage op 1 maart
1916. Zij is van beroep zuster vroedvrouw. Zij woonde aan de Karel du
Jardinstraat 3 huis vanaf 1940 tot 1982.
Haar vader was boekbinder en kreeg drie kinderen.
Zij is in 1959 gehuwd met de weduwnaar Jan Trappel,
geboren 1903 te Medemblik. Deze is verpleger. Er zijn geen kinderen.
Ik werd weliswaar geboren in de Boerhaavekliniek maar mijn zusje Hanny kwam aan de Willem Passtoorsstraat ter wereld. Zij assisteerde bij deze bevalling ten woonhuize.
Haar naam werd niet vergeten zodat de zuster door mijn zusje Ingrid werd gevraagd te assisteren bij de geboorte van Martine op 15 juni 1981. Naar verluidt assisteerde haar man komischerwijs door rugmassage terwijl de vrouw de bevalling verrichtte… Niet meer voor nichtje Marjoleine want toen kwam er een jonge vrouw die ik gezien heb toen zij nog informeerde hoe het was.
