Bodar

Antoine (ligt lekker in de mond zo een naam)

heeft naar zijn zeggen de praktische homoseksualiteit afgezworen en wel na een lang overwegingsproces. Ik wil hem best geloven maar in de psychiatrie bestaat het woord sublimatie om met dezelfde energie iets andersoortig te verrichten.

Ik heb Bodar meermaals van nabij meegemaakt: in een Latijnse kerstavondmis in de (protestants) Engelse kerk aan het Begijnhof in 1996, in de Vereniging voort Latijnse Liturgie (ben ik geen lid meer van) en gezien dat hij heel intens de mis kan opdragen. Aan zijn religiositeit twijfel ik dus niet (heb ik eenmaal wel eens geschreven t.a.v. een ander). Bodar schreef al over Liturgie als Kunst in een Jubileumboek Nova et Vetera (1992). Kan ik vanavond voor je scannen.

Ig

Bodar werd najaar 1958 verwijderd omdat hij eerder droomde dan attent was. Ten onrechte wordt geschreven op het Ig gezeten te hebben maar dat is dan een jaar of iets langer.

Bodars aantrekkingskracht

Bodar trekt vrouwen aan (Duits: pfaffengeil), wellicht vanwege zijn aardige voorkomen en zijn prachtige stem. Een aristocratisch voorkomende vrouw van de Krijtberg heeft eind 90er wekelijkse missen georganiseerd in een betonnen kerkgebouw aan de prinses Irenelaan, voor … liefhebbers van Bodar! Eens liep Bodar gewoon weg omdat het koor niet om aan te horen was… En weg waren de missen daar, op zich had de organisatrice ook een andere priester kunnen uitnodigen, het is toch een existerende geloofsgemeenschap, maar nee, het was voorbij. Zo bewijst dit dat de gelovigen, sla me dood als de meesten geen wyf zijn, eerder kwamen voor de Bodar dan voor de heilige Mis.

In de Krijtberg zag ik vaak een vroom jong vrouwtje die zonder kosten de was voor hem doet, hij woont ergens aan de Kerkstraat als wereldheer. Als dank krijgt zij jaarlijks een etentje. Jammer dat dat vrouwtje niet vlot met mannen omgaat, laat staan voor een leuk gesprek. Maar zulke wyven waren er meer ad locum.

Maar Bodar is ook querulanterig.

Hij liep weg, zie hiervoor.

Was hulppriester in de Krijtberg (eigenlijk een Jezuïetenkerk) in elk geval vóór 1997. Op de pastorie kwam hij erachter dat een studentenpriester een vriendje had en ‘n ander een dochter. Toen Bodar, alweer met conflict, vertrok, onthulde hij deze buitenechtelijke affaires en het schandaal was geboren. Nou, die studentenpastor heb ik met foto gezien in Folia en een echte homokop had hij wel, dacht ik toen al. Beiden moesten weg uit de orde.

Hij werd benoemd tot plebaan aan de Sint-Janskathedraal  te Den Bosch. Hier hield hij het ook niet lang uit en hij liep weg omdat het koor en anderen op gelijke hoogte stonden als de celebrerende priester.

Zijn wetenschap

Hij studeerde kunstgeschiedenis aan de UvA en promoveerde op een proefschrift over Jolles, een nationaalsocialistische cultuurfilosoof. Ik heb daarin uitvoerig gelezen. Gaf een lezing in de UB 1995. Bodar schrijft opvallenderwijs in gewone taal, geen larderen met wetenschappelijke terminologie.

Na het falen in Den Bosch ging Bodar naar Rome om ten tweeden male te promoveren, naar mij werd verteld. Maar daarvan heb ik nimmer iets gelezen. Dat kan best op dat Nederlandse instituut in Rome, met een archief en bibliotheek.

Media

Als menig journalist iets wil weten is Bodar snel gevonden. Deze kan overal wel iets over zeggen, echt een specialisme heeft hij niet. Zo was het ooit met de historicus prof Maarten van Rossem, geb. 1943, die altijd gevraagd werd maar ooit uit de gratie raakte.

Ik

Hoe ik dan tegen die man aankijk? Zoals vaak ik met mensen doe, jij bent homo, de ander Jood en wat niet meer. Geheel onbevangen kan ik niet meer tegen iemand aankijken laat staan opzien. Dat iemand homo of Jood is staat spontaan voorop bij mij.

Zo heb ik met spontaneïteit wat uit mijn herinnering opgeschreven zonder raadpleging van informatie op het Internet.

Zoeken of ik meer Bodariana in huis heb is geen doen, ik archiveer deze maanden, maak back-ups en schilder mijn huis ook nog.

(Geschreven 2011)