Van Filosofie naar Kunst met Sara Schrijvers

In 1971 volgde ik een cursus filosofie aan de Volksuniversiteit in het UvA-gebouw aan de Oudemanhuispoort. Het was na psychologie de meest bezochte les.
Mevrouw Dr. S.J.E. Dikkers (promotie UvA 1969) was de lieflijke docent die ons leerde de oude Grieken te kennen, voor zover je daar reeds geen kennis van hebt dankzij Störig. Ook maakte ze een voorzichtige opmerking dat de afwaardering van keizer Nero door de christenen is veroorzaakt; terecht als je weet hoe Voltaire tegen deze geleerde abbés indruiste...
Na de vastigheid van Parmenides en de bewegelijkheid van Heraclites kwam Plato uitvoerig aan de orde met zijn Ideeën. Het was heel fijn uitgelegd, ik ben haar daar nog dankbaar voor.
Toch heb ik in later jaren goede boeken geraadpleegd die je kan bekijken als voor gevorderden...

Tijdens de cursus ontmoette ik de Joodse Sara Schrijvers (*1945) met wie ik meermaals een pils gedronken heb. Woonachtig in de monotone Staatsliedenbuurt. Zij had een vrij huwelijk, geen kinderen en stapte zonder probleem achter op mijn bromfiets, alhoewel zij toen al tegen verbrandingsmotoren was. En toch aarzelde ze een auto te willen hebben, dan heb je hem nog niet. Maar een tweede relatie met mij wees ze resoluut af ondanks mijn bewondering voor haar. Ze was nu eenmaal heel selectief doch haar jeugdige partner was niet zo mijn smaak. Kennelijk hield ze van zachtaardige zo niet softe mannen.
Ze had iets dweperigs. Ook een heel mooie stem.

Wij gingen ook naar de Kosmos, waar een vrije sauna was.

Cafébezoek bij Koekenbier.

Ook heeft ze bij mij gegeten, je kon op een krant rustig gerechten uitspreiden.

Later heeft ze lang op een Caraïbisch eiland gewoond.

Ze werd, teruggekomen, na de Kunstacademie 1984 professioneel kunstenares en had een eigen website. Toen op een locatie Witte de Withstraat. Maar nu is ze niet meer te vinden. Erg jammer, want kunstzinnige mensen liggen mij wel. Ik zou haar zo weer een aanzoek doen.