"Johan Cruijff doet in
zoverre aan een engel denken dat ook een engel niet aan de zwaartekracht
onderhevig is. Ik heb hem vaak zien spelen en mij dan telkens verwonderd dat
hij na afloop gewoon met de anderen mee het veld afliep en niet opsteeg en over
de tribunes heen aan de einder verdween.”
Dit bevlogen zinnetje van Godfried Bomans over Johan Cruijff kende
Eric gedeeltelijk, als zovele gedichten geheel, met zijn scherp textueel geheugen en zegde hem op tijdens onze wandeling
op 1 april 2016. Thuis zocht ik hem op en deed de tekst op zijn bus.
Geachte lezer(es),
Gisteren emotionele dag dat mijn verre buur Eric
wonend op Onstein dood is, gevonden op bed waar hij al weken moet hebben gelegen.
Hij is 69 geworden.
Sukkelde al jaren met diabetes, breuk in de buikwand en meer wat ik vergeten
ben.
Ik heb in 22 jaar een enorme briefcorrespondentie met hem gevoerd, ook
vroeger vaak maar steeds minder de sigarenpas.
Hij had een natuurlijke intelligentie (zijn broer en zus zijn goed terechtgekomen)
maar was educatief onontwikkeld. Denk eens aan een plaatjesboek over
dinosaurussen, eigenlijk zielig.
Ook SMS’den wij, hij bezat geen Internet en wilde evenmin.
Hij keek veel Tv op een gevonden apparaat bij het Roelof Hartplein,
waar de vroegere post zat. Had een scherp geheugen, kende vele gedichten
uitwendig, zelf dichtte hij humoristisch tot bizar. Kende de boerengedichten, en was gek op Paaltjens. Ik heb van zijn werk een grote verzameling
die ik voor mijn biografie zal gebruiken.
Zijn laatste brief was 17 februari 2017. Idem SMS 5 maart. Ons laatste
grote gesprek in de AJE-straat op 10 januari. Onze laatste nightwalk door het park 14
februari 2017.
Daarna heb ik hem niet meer gezien, zag ook geen licht meer.
Eric werd gevonden op 17 mei 2017, was al weken dood. Dat betekent lijkstank
en insektenexplosie. Dat weet ik van ‘n dooie buurman.
Vermoedelijke doodsoorzaak hypo bij diabetes dat een hartstilstand
veroorzaakt.
Sederdien staan de ramen open, wel gezien hoor maar niet bij nagedacht.
Eerst gisternacht 6 juni 2017 om half een controleerde ik zijn huis en zag dat
de vervuilde vitrage verwijderd is, holle ruimten, dus was de etage ontruimd.
Ook de bus was niet geleegd, dus mijn brief ligt er nog in.
Ik had inzake mijn boek contact met mijn kennis die
filosoof is. Deze kende Eric al 50 jaar van schooltijd en koffieshop. Opeens vroeg die naar Eric en ik antwoordde hem maanden niet gezien te
hebben. De filosoof had al keer op keer gebeld zonder gehoor.
We telefoneerden geruime tijd, toen besloot de filosoof de politie te
bellen. Er was een waterlijk gevonden bij Ouderkerk/Amstelveen, ik zocht het bericht
op maar dat kan hij zeker niet zijn.
De politie deed nogmaals onderzoek en berichtte de filosoof over de toedracht
dat Eric dood in zijn bed gevonden is. De Nebbich. Mooi niet? Hij is al gecremeerd.
Doel is een biografie te schrijven met vele zijner gedichten.
Jeugdige foto's:
(Toevoeging 4-10-2017)
Jeugdige foto's:
(Toevoeging 4-10-2017)
 |
| Eric Luijendijk |
 |
| Eric Luijendijk |
 |
| Eric Luijendijk |
 | ||||||||
| Slangenschorsesdoorn (Acer tegmentosum) Gijsbrecht van Aemstelpark |
 |
| Slangenschorsesdoorn (Acer tegmentosum) Gijsbrecht van Aemstelpark |
In het park bovenstaande monumentale boom.
Eric, legendarisch verbonden met natuur, omhelsde deze boom en prevelde een gebed.
Hij werd aldus opgeladen met magische krachten.
Contact voor informatie: Josz-Vosz
Aanvulling: 4-10-2017 Foto's, 4-8-2020 Slangenschorsesdoorn
Het lot van een ' eenzame dood' treft meestal de arme zielen , waarover hun ' medemensen' bij leven het oordeel al snel klaar hebben , zoals tot uitdrukking gebracht met uitlatingen als "malloot" , " engerd" ( en dan nog Eric heten ook ) , " rare snoeshaan" e.d. Het is vaak zo , dat zo'n arme stakker contacten mijdt , hulp uit de weg gaat en daardoor zichzelf isoleert. Triest is het zeker . Ik heb ook iemand gekend , die een keer onaardig reageerde waardoor contact verbroken werd , een maand daarna hoorde ik dat ze drie weken dood in haar woning had gelegen . ik was er kapot van . Ik schreef ter nagedachtenis een stukje over haar , maar ook voor mijzelf .
BeantwoordenVerwijderenLijkrede 27 mei 2017 door Wim Luijendijk.
BeantwoordenVerwijderenLieve Erik,
VerwijderenWij spraken elkaar voor het laatst per telefoon op 9 februari, de dag waarop je 69 jaar was geworden. Vol trots vertelde je mij dat je onlangs een handvol van jouw verzen op een stuk wit papier had geschreven en dit met punaises aan de bast van een oude boom op ooghoogte had vastgemaakt, een oude boom die zich in het Amsterdamse bos bevond niet al te ver van jouw huis verwijderd. Je ging zelf op een bankje naast de boom zitten om te kijken of er voorbijgangers waren die jouw dichtregels zouden lezen. Er kwamen er een aantal voorbij die even stil hielden maar al spoedig door liepen totdat, zo na een uurtje ongeveer, er een bedaagde man voorbij kwam, aandachtig jouw verzen las en toen heel voorzichtig het papier van de boom verwijderde en wegliep, terwijl hij het papier dubbel vouwde en in de linker binnenzak van zijn versleten kostuum stopte. Even was je boos, zo vertelde je mij, maar daarna werd je blij omdat je één lezer had gevonden die jouw verzen waardeerde.
We spraken af dat je mij zo rond vijftien maart zou bellen als het weer wat aangenamer was geworden om bij mij in de tuin te komen schoffelen. Je kwam de afgelopen tien jaar zo’n vier à vijf maal per jaar maar de laatste twee jaar werd dat wat minder omdat je door jouw suikerziekte niet altijd in staat was een toch wel lange reis per bus en trein naar Anna Paulowna te ondernemen. Ik hoorde echter niets van je na 15 maart ,maar dat kwam wel vaker voor dus stuurde ik je een tekstbericht op 25 maart met een verzoek om te komen schoffelen. Ook dit bericht bleef onbeantwoord en telefonisch contact lukte ook niet maar dat was gebruikelijk want je nam nooit de telefoon op en belde zelf altijd wel terug. Na het verschrikkelijke telefoontje en de intrieste mededeling van de Amsterdamse politie kan ik niet anders dan concluderen dat je tussen 9 februari en 25 maart van ons in alle stilte bent heengegaan.
Jouw hele leven heb je in Amsterdam doorgebracht en bij onze moeder gewoond, behalve dan dat uitstapje naar een flatje in de Bijlmer waar je toen enige tijd met jouw toenmalige vriendin hebt doorgebracht. Je was een natuurmens en je bracht zoveel mogelijk van jouw tijd in de buitenlucht door. Je had een voorliefde voor de Botshol een natuurgebied bij het riviertje de Waver. En net zoals Hendrik Marsman hield je van brede rivieren die door oneindig laagland gingen en waar rijen ondenkbare ijle populieren als hoge pluimen aan de einder stonden. Dat gedicht, denkend aan Holland kende je uit je hoofd en ook het gedicht “de dieren” van Aart van der Leeuw want dikwijls, al schoffelende, citeerde jij mij de eerste versregels van dit gedicht.
“ De landman gaat nu de avond is gevallen en de arbeid slaapt voor ‘t laatst zijn hoeve rond.
Hij keurt het werk der knechts in de schuur en stallen en als zijn schaduw volgt hem trouw de hond”
Op een keer vertelde je mij dat je op Onstein dagelijks bezoek kreeg van een reiger en je voerde deze mooie vogel vis en vlees. Deze vogel kent mij zei je en is een nazaat van die reiger die jij tijdens een barre winter van 1953 of 1954 in bevroren toestand had gevonden en terstond in jouw winterjas wikkelde en hem mee naar huis nam en in een kartonnen doos met een dekentje voor de brandende haard neerzette. De reiger ontdooide langzaam, richtte zich op en klom uit de doos en de hele familie keek angstig
toe. Jij pakte de reiger beet, nam hem in jouw armen en deed de deur van de overloop open waarna de vogel de trappen naar boven opklom en daar heen en weer bleef drentelen. De buurvrouw belde toen de dierenbescherming en twee mannetjes kwamen toen de vogel ophalen en ze waren dankbaar dat we de vogel het leven hadden gered.
VerwijderenOok vertoefde je dikwijls in het eetcafé de Zwarte Kat in de Nes aan de Amstel waar je veel klusjeswerk verrichtte en je genoot van zo’n uitspanning aan het water.
Een gemeenschapsmens was je zeker niet want al snel liet je vriendin je alleen achter op de Frissenstein en je had niet veel meer dan twee sinaasappelkisten en een matras om op te slapen als huisraad.
Ik besloot je toen wat te helpen en samen met vriend Fridus richtten we jouw flatje opnieuw in maar het resultaat kon jou niet bekoren want een paar dagen later was alles weg en kreeg ik een telefoontje dat je het bankstel op het balkon had gezet en dat mocht ik dan mee terugnemen. Een element van dat bankstel staat zelfs nu nog, meer dan twintig jaar later bij ons in een van de logeerkamers.
Je had je een eigen droomwereld geschapen en zo vertelde je mij aan het einde van de tachtiger jaren uit de vorige eeuw dat je een publicist had ontmoet, Hans Redeker, die gebrekkig was omdat hij polio had gehad maar hij was een bekend publicist die ook regelmatig stukjes schreef voor “tussen de rails”, “de nieuwe stem” en “ons erfdeel”. Hans had bewondering voor jouw teksten en jullie zouden samen wat gaan doen maar een en ander is er nooit van gekomen want Hans is kort daarna gestorven.
Toen onze moeder van Amstelveen naar Buitenveldert verhuisde kwam je mee en toen moeder later ging dementeren heb je haar jarenlang vol liefde verzorgd tot aan haar laatste ademtocht en daarvoor zijn Irene en ik je nog steeds heel dankbaar.
Nu ben je van ons heengegaan en ik hoop dat je eindelijk de rust hebt gevonden die je je hele leven hebt lopen zoeken. De muziek, La Primavera, de lente, van Antonio Vivaldi is door Irene uitgezocht en ook de muziek “And the birds are singing”, muziek met vogelluiden zoals de merel, de grote zanglijster en de koekoek om er maar eens een paar te noemen en ik ben er zeker van dat je hier vrede mee gehad zou hebben als je dit geweten mocht hebben.
Rust zacht Lieve Erik.
De asuitstrooiing op 8 september 2017.
BeantwoordenVerwijderenHierbij de teksten van de uitstrooing van de as van Eric.
VerwijderenWe hebben toch geluk gehad want we lagen zeer in de luwte en dat had Niels goed gezien.
Fijn dat Irene koffie bij zich had en gevulde koeken en de parapluies die Tom extra had meegenomen kwamen krista en mij ook goed van pas toen het even behoorlijk begon te regenen.
Welkom op de plassen van Botshol , waar Eric veel tijd heeft doorgebracht want hij hield van de natuur, en jullie aanwezigheid bij het uitstrooien van de as van Eric. Ik dank Niels Schouten, boswachter vaan Beheereenheid Vechtplassen voor het mogelijk maken van deze gebeurtenis.
Wim vertelt anecdote ‘pain in the ass en pain in te back” toen hij alweer drie weken geleden de urn met as ging halen die hij in zijn rugzak stopte en daar zo’n 15 km door Amsterdam mee rondzeulde op weg naar het centraal station.
Irene , Krista , Wim en Jos zullen de as uitstrooien en Krista en Wim zullen wat verzen van Marsman voorlezen die wel toepasselijk zijn. Jos leest een paar coupletten voor uit een gedicht van Piet Paaltjens en de parafrase die Eric van een paar coupletten maakte. Als Irene de as uitstrooit zal ze “dust in the wind” laten horen.
HOLLAND, Krista leest voor:
De hemel groots en grauw
daaronder het geweldig laagland met de plassen
bomen en molens, kerktorens en kassen
verkaveld door de sloten zilvergrauw
dit is mijn land, mijn volk;
dit is de ruimte waarin ik wil klinken
laat mij één avond in de plassen blinken
daarna mag ik verdampen als een wolk.
Irene strooit as uit.
POLDERLAND, Marsman, Wim leest voor:
Ik loop door ’t polderland
onder de hellen regen;
oneindig is het land,
oneindig zijn de wegen
die naar de kimmen gaan;
in lage hemelstreken
heerst tussen zwarte kreken
het mistig licht der maan
o, dertig stromenland,( Hij bedoelt Holland hiermee)
het volk dat U bewoont
versombert in krakelen
die geld en God verdelen
purper en doornenkroon
oneindig is het land,
oneindig zijn de wegen
die naar de kimmen gaan;
ik loop den morgen tegen
in ’t mistig licht der maan
Wim strooit as en Krista leest weer verzen van Marsman voor die geen titel hebben.
Vroeg in de morgen dwaalt hij door de stad
de stilte schrikt,en vluchtig slaat de straat
de lege ogen op naar het gezicht
der oude schemering aan den overkant,
een wezenloos gelaat, of zij zichzelve
in den spiegel ziet.
Krista strooit as uit en witte bloemen.
VerwijderenJos strooit as en draagt " Aan Rika" van Piet Paaltjens voor en de parafrase van de twee coupletten van Eric.
Aan Rika
Slechts éénmaal heb ik U gezien.Gij waart
gezeten in een sneltrein, die de trein
waar ik mee reed, passeerde in volle vaart.
De kennismaking kon niet korter zijn.
En dan de laatste twee coupletten:
Met U te moogen reizen
naar een volwsschen oord
de aardse drek ontstijgen
waar steeds ellende gloort?
Met U te moogen zoeken de
de onvergangkelijke tijd
een enkel reisje boeken
naar louter eeuwigheid?
Eric vulde aan op 18-10-2000
Met U verstrengeld, te moogen spooren
naar een vreedig volwasschen oord
waar d’aardsch ellendereeks ons nimmer kan versto(o)ren
en altoos onvergangkelijke vreugde glooort?
En, Rika, wat kon zaalger voor mij zijn
om zoo d’eeuwigheden te verbrengen
in plaats vandaar beneden aan een lijn
en in ’t gareel weer nieuwe tra(a)nen plengen
Dan weer een groot stuk van een gedicht van Marsman, ietwat geparafraseerd, door Wim en door Wim voorgelezen:
Quel être n’aime pas qu’on se souvienne de lui? (Welk wezen houdt er niet van dat men hem zich herinnert)
De wolken en het water gaan voorbij:
oorlogen en gerichten, vluchtige bloesems
en oude sterrenbeelden
zij worden allen spoorloos gewist
en wat Eric rest er van jou en mij?
een handvol verzen
niet langer dan de wind het vallend lover draagt
en het getij hen als dood blad voorbij sleurt
en laat verrotten in vergetelheid.
.
Dan eindigt Wim met een tekst die grotendeels van Hans Lodeizen is, een andere van de dichters waar Eric van hield:
"Ja, Eric, jij die de wind hebt willen nabootsen in haar meest intieme bewegingen,
ook jij ligt nu als een steen in een beek zwijgend in het spelende water”
Maar echt vergeten Eric, zullen we je niet, we blijven ons jou herinneren.
Met dank.
En dan varen we terug.
Ana V., woont in Madrid en heeft voor mij als directrice gewerkt, jaren lang, van het kantoor daar dat daar ik in 1979 r vestigde. Er werken nu wel bijna honderd man. Ana ging ver voor mij al met met pensioen. We schrijven regelmatig en ontmoeten elkaar eens in de twee jaar. Haar moeder, die in Béjar, vlak bij Salamanca woonde, stierf iets meer dan een maand geleden, zij was al in de negentig. Ana met een broer en zuster moesten toen het huis ontruimen en werden opnieuw geconfronteerd met zaken uit het verleden en dat was best moeilijk vertelde ze mij. Ze wist van het overlijden van Eric dus vertelde ik haar nu over onze plechtigheid van vrijdag.
BeantwoordenVerwijderenAna schreef terug op mijn tekst die in het Nederlands luidde:
De uitstrooiing van de as van Eric mijn broer.
"Heel mooi Wim. Heel veel dank dat je dit met mij hebt willen delen.Ik ben er van ondersteboven"
De bijeenkomst van deze bijzondere gebeurtenis van gisteren verliep goed ondanks de harde wind die er waaide en de verschrikkelijke plensbuien die er af en toe vielen.
Maar weet je, nadat we het kleine haventje verlieten en een meertje overstaken met deze grote boot waarin zich slechts vijf personen bevonden kwamen we bij een slootje en we meerden aan tussen de rietlanden.
Plotseling hield de regen op met ons te teisteren en de wind met waaien.
Er heerste een serene stilte terwijl Irene mijn zuster, Jos een vriend van Eric en Krista en ik een aantal verzen voorlazen van één van zijn meest geliefde dichters terwijl we zijn as uitstrooiden over het bladstille water dat bedekt was met witte rozen.
Daarna schonk Tom, de echtgenoot van Irene ons een kopje koffie in en zette de boswachter de terugtocht in naar het haventje van waaruit wij waren vertrokken.
Wat een mooi verhaal over Eric, Jos. Vaak heb ik ook je minder mooie opmerkingen moeten aanhoren over deze bijzondere man. Ik heb hem ooit eens een brief geschreven. En hem ook in levenden lijve ontmoet op een van onze : Nachtwandelingen". Heel bijzonder.
BeantwoordenVerwijderenJos, iets voor jou, nauw betrokken te zijn bij dood en verderf. Wat een akelig einde heeft die Eric gehad, en dan weken dood in je huis liggen, zonder dat er ook maar iemand zich om je bekommert. Verschrikkelijk. Ik hoop voor je dat je nu wat milder over de dood gaat denken. Tenslotte is het ook niets anders dan overgaan naar een andere wereld, of niet dan.
Verwijderen11-9-2017
Wel 2000 brieven van bijna 18 jaar doorgewerkt voor een komend boek over Erics gedichten en essays.
BeantwoordenVerwijderenEric Luijendijk voerde in alle jaren dat ik hem heb gekend de spelling zijnes familienaams als Luyendijk. Hij schijnt dit op instigatie zijner moeder gedaan te hebben. Eerst begin 2017 kwam ik erachter deze correctie en Eric toonde zich verbaasd, "zou eens gaan informeren bij het Bevolkingsregister"...
BeantwoordenVerwijderenArtikel Goeie Mannenkoppen uit de Film
BeantwoordenVerwijderenKorte brainwave in 2001 van Eric Luijendijk en ik.
Rust zacht Eric......
BeantwoordenVerwijderenRust zacht Eric.....
VerwijderenDank voor jullie reactie.
BeantwoordenVerwijderenR.F. reageert 17-4-2019.
BeantwoordenVerwijderenR.F. en G.F. op bezoek.
BeantwoordenVerwijderenBewogen met trillende stem kon Eric worden over de brute dood van Johan van Oldenbarnevelt. Wat heeft hij nou met deze man, ontegenzeggelijk meer dan briljant maar niet zonder tegenstanders. Je moet toch wel wat inzicht krijgen in de toenmalige politieke constellatie maar of Eric dit geleerd heeft betwijfel ik. Het waren maar een paar zinnen en die geven geen exposé van die woelige tijd.
BeantwoordenVerwijderenJohans 400e sterfdag herdacht op 13 mei 2019 en dacht ik even aan Erics uitlating.
Omgekeerd was Eric laaiend enthousiast over de uitvindingen van Nikola Tesla die naar zijn kennen een miskend genie is. Tesla zou alle straatlantaarns zonder stroom kunnen laten werken.
Ik heb Eric heel wat prints gegeven over diverse onderwerpen die hij heeft aangesneden.
Maar er is ook een andere kant. Eric kon somtijds goed tekeer gaan met krachttermen als:
BeantwoordenVerwijderenRukker
Randdebiel
maar die t.a.v. vrouwen schrijf ik niet op;
alsmede keihard op zijn voorhoofd slaan volstrekt niet begrijpend dat andermans zotte gedrag door deze niet wordt ingezien!
Eric was groot bewonderaar van de glaskunst Fabergé-eieren. Waar hij die kennis vandaan heeft is mij niet bekend. Zijn stem werd emotioneel. Maar in een museum kwam hij echter niet.
BeantwoordenVerwijderenEric vond de rollator een voortreffelijke uitvinding. Het maakt de mensen mobiel en het bespaart indirect op personeel.
BeantwoordenVerwijderenHet geheugen van Eric was dus voortreffelijk. Een paar maal speelde ik om hem een kenteken te laten onthouden. Als het dan 5 minuten is, 10 of 30, hij wist het nog! Ongelofelijk.
BeantwoordenVerwijderenMaar zulke geesten kunnen ook vele feiten opslaan om misbruik te maken van hun geheugen de ander brutalerwijs & misselijkerwijs te overtroeven. Over twee dergelijker figuren schreef ik zelfs een biografie.
Zo werd de Winkler Prins gepromoot in reclame, een man zit op het puntje van zijn stoel en een gezelschap luistert met open mond. Ik geloof 60er. Feitenkennis is mooi maar denkkracht en verbeelding zijn het beste.
VerwijderenVer verleden adellijke familie Luijendijk Rockanje. Moeten familiekapitaal verbrast hebben...
BeantwoordenVerwijderenEr is een blazoen met een traliewerk.
(14-2-2017)
Eric had de grap zich onverwachts achter een boom te verschuilen. Ik natuurlijk verbaasd waar hij gebleven is. Hij had best kiekeboe kunnen zeggen. Speels gedrag!
BeantwoordenVerwijderenIn het park staat een slangenschors-esdoorn. Eric spreidde zin armen om de stam en prevelde. Ik keek verbaasd toe maar Eric zag i.t.t. tot ieder die eraan voorbijliep in de boom een belangrijk stuk levend natuur. Hij vereerde haar.
BeantwoordenVerwijderenEchter bedenkelijk is tijdens de wandeling een stuk reclameblad uit een willekeurige brievenbus te trekken. Hij deed het weliswaar terug maar zoiets mag heus niet. Nog erger is langdurig naar een fraaie motor te staren en dat is hoogst gevaarlijk bij de eigenaar die best een stoere jongen kan zijn.
BeantwoordenVerwijderenEric was lyrisch over Hellmann's mayonaise.
BeantwoordenVerwijderenMet volle kracht kon Eric de giftige dolk in het hart steken. Maar dan moest die het wel heel erg gemaakt hebben! Het was zijn manier om emotie te kunnen ontladen.
BeantwoordenVerwijderenVaak vertelde hij over een in Buitenveldert woonachtig vrouwelijk familielid Brenninkmeijer die als gepensioneerde een rustig leventje leidt. Meermaals per week geniet ze van een high tea waarbij heel wat gegeten wordt. Genieten na een druk en verantwoordelijk beroepsleven.
BeantwoordenVerwijderenMet verbazing hoort Eric aan hoe ik een grote schoonmaak verricht, misschien om de drie of vijf jaar, waarbij ik zelfs de stopcontacten en stekkers met een tandenborstel reinig.
BeantwoordenVerwijderenZeer alert voor honden, Eric gevoelde intuïtief aan dat de ware natuur van de hond is ruiken en snuffelen. Zonder die zou de hond neurotisch worden. Daarom het beest altijd een half uurtje zijn gang laten gaan om het zijn prægedomesticeerde staat te doen herleven.
BeantwoordenVerwijderenVan Rudolf Steiner moest Eric niet zoveel hebben, daarvoor was hij kritisch (zonder beledigend). Toch heeft hij elementen uit de antroposofische gedachteleer wel onder ogen gehad in de blaadjes die hij las. Ikzelf heb wel in originele boeken gelezen en vertelde daarover. Opeens antwoordde hij: Hoe weet ie dat? En hier zit inderdaad een kern van kritiek: Steiner wist overal een antwoord op.
BeantwoordenVerwijderenDe Volkswagenbussen, wel meestal lichtblauw, sierden het straatbeeld vanaf de 60er. Goedkoop in aanschaf maar ook uiterst primitief. De handle van de versnelling zat aan een kabel die naar de motor liep. De kabel werd geleid door een buis; daar is nog niets op tegen maar de draad schuurde wel tegen de openingsrand en geraakte ooit defect. Eric heeft nog zo een kabel gerepareerd.
BeantwoordenVerwijderenEet ik warm eten altijd uit een glazen schaal, Eric uit een (geglazuurde) pot.
BeantwoordenVerwijderenDe balorige jongelui uit Allochtonië die geleidelijk het criminele milieu inschuiven wil er geen "halt" wordt toegeroepen zijn expliciet te maîtriseren met de vermaarde matraque, wat ze goed zullen voelen ook maar hier is de politieagent te lief en wordt dientengevolge geminacht. Ook de rechter zal juist geweld tegen een specifieke groepering verbieden. Wat dan? Dus laisser-faire!
BeantwoordenVerwijderenAldus een ferme mening van Eric met mijn instemming.
Een buurman is inbreker geweest. Wat een verbazing dat iemand daarover spreekt! ik vroeg Eric of er een naambordje op de deur staat? Mooi niet, bij zo'n zeven adressen evenzo.
BeantwoordenVerwijderenTussen Onstein en Wildenborgh is een binnenpark. Volgens een uitspraak van de kantonrechter openbaar terrein. In de nacht wandelden wij daar wel eens door, heerlijk stil. Een bank was overgroeid met struiken, men heeft het zo gelaten. Een andere was vrij om gedempt te kunnen babbelen. Maar opeens, was de bank gesloopt, zeker op instigatie der buren.
BeantwoordenVerwijderenVeelal niette Eric velletjes scheef op elkaar. Het is toch de moeite niet links boven gelijk te leggen? Maar gevoel voor esthetica bezat hij niet.
BeantwoordenVerwijderenDe eerste ontmoeting op nachtelijke straat was 26-1-1995, vanaf 3-6-1998 geregeld.
BeantwoordenVerwijderenEric's moeder overleed in februari 2000.
BeantwoordenVerwijderenGenealogische link met verarmde adel in Rockanje.
BeantwoordenVerwijderenEric declameert op de eerste ontmoeting 26-1-1995 uitwendig, mijn verbaasbewondering tonend alhoewel hij na afloop verklaart dat ik een geringe uitstraling hebbe...
BeantwoordenVerwijderenAart van der Leeuw - De Dieren
De dieren
De landman gaat, nu de avond is gevallen,
En de arbeid slaapt, voor 't laatst zijn hoeve rond;
Hij keurt het werk der knechts in schuur en stallen,
En als zijn schaduw volgt hem trouw de hond.
Hij toeft bij 't vee, en luistert hoe het ademt;
Rond schoft en horen hangt een warme damp,
Die met een geur van zomer hem bewademt,
En in een nimbus nevelt om de lamp.
Dan loopt hij tastend langs de ruif der paarden,
Verwelkomd door een dreunend hoefgeklop;
Hij spreekt hen aan, en streelt een ruig behaarde,
Een speels hem toegestoken manenkop.
En als hij eindlijk, rustig na 't volbrachte,
De handen boven 't vlammend houtvuur heft,
Vervult hem nog de ontroerende gedachte
Aan wat rondom hem leeft en niet beseft.
Hij peinst, en leest in 't boek met koopren sloten
Het hoofdstuk uit, dat Noachs tocht beschrijft,
Hoe de arke met haar simple reisgenoten
Lang op de oeverloze zondvloed drijft.
Gans in het wonderbaar verhaal verloren,
Terwijl hij mijmrend in de haardgloed staart,
Lijkt het hem of, door God daartoe verkoren,
Hij met zijn dieren over 't water vaart.
Uit: Opvluchten(1922)
Daarom zijn de Noord-Afrikaanse vrouwen gesluierd om dat ze zo bloedmooi zijn.
BeantwoordenVerwijderenEric kon soms na een verhaal zeggen: "Juist!" Dat klinkt leuk maar heeft niet zoveel betekenis.
BeantwoordenVerwijderenErics moeder heeft mij vaak met een sigaar voorbij zien lopen doch lette zij eerder op mijn lange blauwe jas zonder ceintuur welk zij vreselijk vond (staan). Zij bezwoer haar zoon aan te dringen om die jas weg te doen. Ik gaf er wel gevolg aan.
BeantwoordenVerwijderenEric 72.
BeantwoordenVerwijderenTijdens onze nachtelijke wandelingen door het Gijsbrecht van Aemstelpark kwamen wij vaak de Duystergast tegen, een man van 2m met zevenmijlspassen en opvallend een zwarte lange open wapperende jas. Ook op een ander tijdstip is hij te zien geweest in de A.J. Ernststraat,
BeantwoordenVerwijderenZondag 7 juni zie ik hem weer, Arent Janszoon Ernststraat, langs de VU-vijver en linksaf de campus op. Maar waar woont ie dan? Uitkomend bij de Van der Boechorststraat moet hij of linksaf voor de bungalows maar dan had hij rechtdoor kunnen lopen, of hij gaat rechtsaf dan links naar de Amstelveenseweg maar voor woningen moet hij dan weer links.
VerwijderenZondag 28 juni zelfde plaats, zelfde tijd (half zes) en zelfde richting. Hij was in overhemd (ondanks de stevige wind) en droeg zijn jas over de rechterarm.
VerwijderenHet lijkt erop dat hij op bezoek gaat, een kerkdienst als die t/o Gpl is onwaarschijnlijk aangezien daar op zondagmiddag Surinamers komen.
Eric ontmoet 25 jaar geleden, in de nacht op de Buitenveldertselaan.
BeantwoordenVerwijderenHij declameerde Aart van der Leeuw - De Dieren, zie boven.
We kenden de bloemen- en plantenwinkel wel beiden maar de jonge vrouw hebben we niet zo van nabij gezien. Ze is zeer aantrekkelijk alleen sluit ze de deur als er een klant is en dan zie je ook maar weinig. De houten verkoopruimte staat Backershagen, hoek Boeckenburg, een rustig straatje. Samen zijn wij daar opgelopen en hebben aandachtig de uitgestalde waren bekeken. Zou ze niet het in de gaten gekregen hebben?
BeantwoordenVerwijderenMeermaals toonde Eric zich bewonderwaar van de capriolen van witte meeuwen. Een luchtdans vol vrolijkheid. Eric reserveerde voor zich in een volgens leven een meeuw te worden.
BeantwoordenVerwijderenIn de nacht zaten we op de bank naast het park, Buitenveldertselaan/ hoek Van Nijenrodeweg.
BeantwoordenVerwijderenAan de overkant zag ik een fel verlichte keuken met een jonge meid. Gebiologeerd staarde ik naar haar. Eric wist dit en heeft dan ook meermaals gezegd dat ik een voyeur ben.
Deze bank is allang gesloopt en de meid is niet meer te zien.
Op onze samenwandelingen, veelal het Gijsbrecht van Aemstelpark maar ook verder naar de ingang van het Amsterdamse Bos, de goudkust te Amstelveen waar we een heuse Jood tegenkwamen, ook een zelden bezocht stukje Weldam alwaar Joop den Uyl zijn villa bezat. Deze stond jarenlang leeg na zijn overlijden aangezien er geen koper was. Ook werd het huis gekraakt, Toen wij erlangs liepen zagen we jongelui op het dak, misschien ook een ladder.
BeantwoordenVerwijderenBeyoncé (Giselle Knowles-Carter) zijn ideaal. Noemde haar naam vaak.
BeantwoordenVerwijderenDie griet heeft ook een zusje dat zingt...
Ze heeft nu 28 Grammy's: Beyoncé.
VerwijderenVoor een wandelafspraak een bepaalde plek, meestal bij de Andrieskerk zodat hij de weg kan overzien. Als ik aankuier verstopt hij zich achter een boom; ben ik aangekomen op de plek, waarop hij verrassenderwijs naar voren springt.
BeantwoordenVerwijderenOok verstopt bij zich en heeft een krrr-geluid. Zelfs aan de overkant van de weg kan ik dit horen, tot zijner stommen verwondering.
Boeken van Eric
BeantwoordenVerwijderen---------------
Gekregen op 3 januari 2007:
Amsterdamse Hoerdom (1687, 1976 deze) in het originele Hollands. Voor Eric te moeilijk maar ik heb in de trein er een jaar overgedaan. Stijl Dante die door Vergilius onzichtbaarderwijs wordt rondgeleid, in casu de nachtelijke gelegenheden. 280p
Gekregen februari 2007:
Herman de Man Rijshout en Rozen (1941-8) Literaire taal voor Eric te veraf. Niet gelezen, wilde dit in de Book Crossing verspreiden. 289p
Gekocht 25 februari 2007:
Alain René Le Sage Gil Blas de Santillano (1941) 542p Honderd pagina's gelezen maar de uitweidingen stootten mij af.
Niet schrijf ik op hoe Eric reageert als hij:
BeantwoordenVerwijdereneen geile vrouw ziet;
naar toilet moet;
Joden in klederdracht aankomen.
Regenval doet bij de Gijsbrecht van IJselstijnstraat een grote plas ontstaan. Leuk om de automobielen daardoorheen te zien (en horen) rijden!
BeantwoordenVerwijderenMaar Eric had best onbezoldigd putjesschepper willen zijn om de regen beter te kunnen laten afvloeien.
Slangenschors(e)esdoorn - de magische boom toegevoegd.
BeantwoordenVerwijderenOoit gooide een nachtelijke onbekende een bierflesje tegen de slaapkamerruit > een barst en klein gat. Eric was verbolgen maar ik heb het heus niet gedaan, dat dacht hij toch maar niet.
BeantwoordenVerwijderenDe 1e ontmoeting met Eric 26-1-1995.
BeantwoordenVerwijderenEric misprees het eten in een tehuis: gaarkeuken, gestoomd.
BeantwoordenVerwijderenOudjes die lang zo gewend waren te eten een bruine boterham met een appel waren nu mooi bekocht! Dan sterven eerder wegens het tehuisvreten.
Intense bewondering had Eric voor de z.g. Ice Man die rustig in een ijsbad kon zitten. De wetenschapper vermoedt dat de man een dikke bruine vetlaag bezit.
BeantwoordenVerwijderenEric kocht een een pizza aan de overkant en gooide deze al na een hap bij de boom. Dit was zijn gebruikelijke expressie.
BeantwoordenVerwijderenEric ontmoet voor het eerst in 1995, dus nu 27 jaar geleden.
BeantwoordenVerwijderenEnthousiast bewonderaar van Wim Hof, "the ice-man".
BeantwoordenVerwijderenEric en Siebe Drieman waren jeugdvrienden. Siebe miste de as-uitstrooiing want er was geen goede afspraak gemaakt. De raadpleging van mijn weblog zal hem wel goed gedaan hebben. Dan is het verder over en uit.
BeantwoordenVerwijderenEric bewondert de glaskunsteraar René Lalique.
BeantwoordenVerwijderenDat is frappant hoe ausgerechnet hij zoiemand kent!
Misschien uit de tjdschriften die hij raadpleegt?
Eric las in Bres. Zal een verzameling gehad hebben.
BeantwoordenVerwijderenOok liet hij mij een artikel lezen over twee haaien in apart aquarium naast elkaar alwaar een ware dierendiscussie ontstaat!
Nikola Tesla (een van Eric's favoriete uitvinders en wetenschappers) had een verlammende obsessief-compulsieve aandoening. Hij kon niet tegen vuil of ziektekiemen. Hij weigerde alles aan te raken waar vuil op zat, of iets ronds. Bovendien was hij geobsedeerd door het getal 3. Voordat hij een gebouw binnenging, liep hij er drie keer omheen, en hij verbleef alleen in een hotelkamer met een getal dat deelbaar was door 3.
BeantwoordenVerwijderenCelle
BeantwoordenVerwijderen·
Volgen
Voorheen machine gek, nu vooral warhoofd en wijsneus (1963–2010)do
Wie is de meest trieste, historische figuur?
Hij heeft nu een automerk met zijn naam, maar Tesla is nogal triest geëindigd. Hij had, ik dacht 24 patenten op zijn naam, maar verkocht. En anderen verdienden er goed geld mee. Maar hij was gefascineerd en overtuigd van draadloze elektriciteit. Daar heeft hij jarenlang mee geëxperimenteerd en het geld van zijn sponsors verkwist. Die hem dan ook lieten vallen zodat de grote wetenschapper in armoede gestorven is. Maar hem danken we wel de wisselstroom.
Zijn jeugdvrienden waren Siebe Drieman en Velthoven
BeantwoordenVerwijderenAnné moet voornaam zijn.
VerwijderenSexcontacten tegen betaling, zij het tot zijn 50e. Hier geldt eigenlijk discretie maar thans zal niet iemand er schande van spreken. Hij is immers alleenstaand en dat maakt zijn activiteit niet "buitenechtelijk"...
BeantwoordenVerwijderenQuellijn, alwaar de prins Vrijbuiter ook kwam.
VerwijderenHij dineert uit een geglazuurde bloempot. Heus niet zo gek, de inhoud blijft langer warm!
BeantwoordenVerwijderen