Vlak bij mij woonachtig op een 7e etage en zo veraf. Ik zal het verklaren.
Toen ik haar belde op 5 november 1978 kreeg ik aanvankelijk een gunstige reactie maar na mijn brief kon ze met mijn informatie "niet zo goed overweg". Dat is mooi tactisch gezegd, ze is 39, heeft rechten gestudeerd en bezit een goede baan. Maar de ware reden is haar angst voor mannen, haar gereserveerdheid is een bescherming tegen onheil. Alleen merkwaardig dat zij in de maatschappelijke carrière dan wel die flair en durf kan opbrengen! Of ze heeft haar capaciteiten te hoog opgegeven.
De naam Ledeboer komt van het Nederduitse Lehde-bur, dat is de ontginner van broekland te Westfalen. Alhier de vernederlandste naam. Dit schreef ik haar om belangstelling op te wekken. Ik vermeldde niet mijn wetenschap dat ik deze naam ook in boeken over de oorlog- en bezettingstijd gelezen heb. Misschien werd daar in haar familie niet over gesproken. Maar nu ga ik niet meer op zoek naar die feiten.
Aardig dat ze mij desalniettemin een nieuwjaarskaartje heeft gestuurd. Ik ben er niet meer op in gegaan.
Ik zag in 1984 dat ze niet meer daar woont. Als ze nog leeft dan zou ze nu 74 zijn. Het leven op het broekland is gezond.
Nog heel wat bandopnamen van telefoongesprekken bezit ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten